Getuigen van liefde

hchtng-9.jpgIk krijg van een kennisje een tip over een artikel over slapen in de nieuwe Weer geen oog dicht gedaan, Viva Mama, een tijdschrift voor hippe jonge moeders.
Na het lezen lopen de koude rillingen nog over mijn rug. Het gaat over terror-baby’s die papa en mama ‘s nachts wakker houden. Urenlang, totdat de wallen onder hun ogen tot op hun knieën hangen.

De slaapspecialist, een psycholoog

Er staan ervaringen in het stuk van uitgeputte moeders, maar er komt ook een slaapspecialist aan het woord: Caroline Kluft, een psychologe. De oplossing die in het artikel door een huisarts wordt voorgesteld is, om de baby te laten huilen, desnoods een hele nacht. Barbaars? ‘Niet dus,’ zegt Caroline Kluft. ‘Als je je kind de kans en de mogelijkheid geeft om zelf te leren in slaap te vallen, zou ik dat eerder ware liefde noemen. Bovendien heb ik nog nooit gehoord van een kind dat zichzelf heeft doodgehuild.’

Nee, ik verzin het niet, het staat er echt zo in het artikel. Volgens de slaapexpert kunnen kinderen van drie maanden, mits goed gevoed, tot het ochtendflesje doorslapen. Huilen hoort erbij. Huilen helpt bij het inslapen, het is de eerste stap op weg naar zelfstandigheid.
Daarbij stelt Kluft dat ouders die naar hun kind toe gaan zodat het stopt met huilen, hun kind verkeerd conditioneren.

Ik ben er stil van

Ik ben er even stil van. Natuurlijk, mijn schatjes liggen lekker te slapen boven. Een schatje van drie jaar en een van zes maanden. Dus ik heb makkelijk praten. Ik hoef niet midden in de nacht in de weer met een speen om de baby rustig te krijgen. Ik hoef geen fles klaar te maken of naar de babykamer te sjouwen, want ik geef borstvoeding. Ik slaap heerlijk. Meestal ga ik pas rond twaalf uur naar bed en geef hem nog een late borstvoeding. De volgende ochtend sta ik weer monter op want mijn kinderen slapen uit tot half acht. Toch heb ik de kinderen nooit aan hun lot overgelaten en uren laten huilen.

Bij de eerste was dat zwaar. Eén keer heb ik het op aanwijzing van het consultatiebureau een half uur geprobeerd, zij vertelden me dat mijn dochter met hun kookwekkermethode snel zou ophouden met huilen. Maar dat deed ze niet, dus ging ik naar haar toe. Onze dochter huilde nachtenlang, en later ook dagenlang. Ze was standaard tussen drie en vijf uur ‘s nachts wakker en krijste. Maar ik liet haar niet meer alleen huilen, ze was weliswaar ontroostbaar, maar ik was altijd bij haar. Ze was zo’n klein frutje; haar alleen laten, dat vond ik wreed.
Maar er was een probleem, dus bezochten we naast de huisarts en het consultatiebureau, ook een osteopaat. Ze bleek een voedselallergie te hebben. Ze huilde dus niet voor niets, ze had buikpijn! En dat sterkte mijn overtuiging: baby’s huilen met een reden.

hchtng-11.jpgHaar buikpijn was snel over toen ik een hypoallergeen dieet volgde. Het onderbroken slaappatroon bleef nog een tijdje. Inmiddels heb ik aardig wat kennis vergaard over baby’s en huilen. En over oplossingen. Ik ben geen psychologe, ik heb geen dure titel. Maar ik weet wel wat wérkt. Ik heb alles gedaan wat niet mocht: ik heb haar opgepakt, getroost, gewiegd, met haar rondgelopen. Haar toegefluisterd dat het goed kwam, dat mama van haar hield, dat ze niet alleen was. We bouwden het ledikantje om tot co-sleeper en lieten haar bij ons op de kamer slapen. Zo was ze niet alleen, ik was altijd bij haar.

Borstvoeding ‘s nachts

En ik gaf haar ‘s nachts lekker de borst, ook al zoiets dat van de slaapexperts niet mag, want volgens hen moeten kleine baby’s al op jonge leeftijd zelfstandig leren doorslapen.

hchtng-10.jpgMaar ik ben een luie moeder, ik maak het mezelf graag gemakkelijk. En ik ben érg gesteld op mijn nachtrust. Daarom hebben we het met onze tweede meteen anders aangepakt. Ik ben vanaf zijn geboorte op een hypoallergeen dieet gegaan, preventief, om te voorkomen dat hij ook allergisch zou gaan reageren. Hij slaapt vanaf het begin bij ons op de kamer en hij krijgt zoveel nachtvoedingen als hij wil. En het fijne is, ik hoef er mijn bed niet voor uit. Ik kan hem zo naar mij toeschuiven, aanleggen, hij drinkt, ik schuif hem terug en dek hem toe. En de volgende ochtend vraag ik me af: hoe vaak heb ik hem vannacht nou gevoed? Als ik er al uit moet is het omdat ik zelf dorst heb. Door de hormonen die bij het borstvoeden vrijkomen, val ik zo weer in slaap.

Wat heeft laten huilen met liefde te maken?

hchtng-12.jpgHet Nederlands Instituut van Psychologen heeft er op aangedrongen dat de dertig-minuten-laten-huilen-regel uit de JGZ richtlijn wordt geschrapt, omdat dit schadelijk kan zijn voor de emotionele ontwikkeling van de baby. Als ik dan in zo’n artikel lees dat een psycholoog het vindt getuigen van liefde voor het kind, om een jonge baby een hele nacht te laten huilen, dan slaat de kou mij om het hart. ‘Kan iemand mij uitleggen, wat dát met liefde te maken heeft?’, wil ik schreeuwen.
Maar de uitspraak past in de teneur van het artikel en die past weer bij de moderne populaire theorieën over het slaapgedrag van baby’s: baby’s willen ons met hun gehuil manipuleren en we moeten ze trainen om door te slapen. Nachtenlang alleen laten huilen hoort daarbij. Kun je dat niet, dan ben je een zwakkeling.

Succesverhalen

Ik hoor wel eens de succesverhalen over die methode. En dan hoor ik jaren later dat de kinderen niet naar bed willen. Drama alom. En daar moet ik dan stiekem om lachen. Mijn schatje van drie slaapt al lang door. In haar eigen grote bed, op haar eigen kamer. Ze gaat ook zonder morren naar boven, ze heeft geleerd dat het daar veilig is. Regelmatig kondigt ze het zelf aan: ik ben moe, ik wil gaan slapen. En ik ben er heilig van overtuigd dat het komt door onze ‘gekke’ opvoedmethode.

Vanmiddag zei ik nog tegen een vriendin, zwanger van haar eerste: ‘Opvoeden is heel makkelijk. Kinderen hebben vooral veel liefde nodig.’
Want op voedsel groeien ze, maar op liefde gedijen ze. Je kunt er nooit teveel van geven. Ik hoop maar dat ze de Viva Mama niet leest…

Lees ook

Bron

Hier uw advertentie?

Neem vrijblijvend contact met ons op voor de mogelijkheden

Gerelateerde artikelen