Ervaringsverhaal: Relacteren, het kan!

relact1.pngIets meer dan een half jaar geleden werd Bram geboren. Nadat hij geboren was, heeft hij na ongeveer een half uur heerlijk bij me gedronken. De borstvoeding kwam hartstikke goed op gang, ik had geen tepelkloven of pijn tijdens het voeden, en Bram groeide goed. Ik genoot er heel erg van, wat is dat toch heerlijk, je eigen kindje aan je borst!
Twee weken later had ik plotseling te maken met een borstontsteking en een flinke bacteriële infectie. Veel weerstand had ik niet door al dat bloedverlies vlak na de bevalling. Daarbij hadden we ook last van spruw! Mijn productie liep per dag verder achteruit en Bram wilde niet meer aan mijn borst drinken, wat denk ik kwam door de spruw en doordat hij een tijdje ook uit een fles had gedronken. Ik was lichamelijk (en psychisch) gesloopt. Dit alles maakte dat ik na zeven weken gestopt ben met borstvoeding geven. Helaas.
Ik vond het verschrikkelijk jammer, maar ik had me erbij neergelegd. Dacht ik.

Drieënhalve maand later

Drieënhalve maand later maakte mijn zusje een opmerking. Ik weet niet eens meer wat ze zei, maar het ging in ieder geval over borstvoeding. Plotseling realiseerde ik me, dat áls ik het nog een kans wilde geven, ik er nú voor moest gaan!

Ik ging zoeken op internet. Ik vond allerlei positieve verhalen over relacteren. Vrouwen die nog nooit zwanger waren geweest en hun adoptiekindje gevoed hebben, en verhalen die leken op de mijne; het opnieuw op gang brengen van de borstvoeding!
De meeste verhalen gingen over moeders die na een aantal dagen of een aantal weken gingen relacteren. Bij mij zat er echter bijna vier maanden tussen. Ik gaf mezelf niet veel kans op slagen, maar het leek me zeker het proberen waard!

Vol goede moed ben ik gaan kolven. Elke dag elke twee uur vijf minuten.
Na bijna drie weken was daar de eerste druppel! Ik weet nog dat ik een rondje gedanst heb door het huis, wat was ik blij!

Kolven en een andere voedingshouding

relact2.pngIn de tijd dat ik ben gaan kolven, ben ik Bram ook op een andere manier gaan voeden. In plaats van ‘rechtop’ op schoot zittend, ben ik hem weer in een borstvoedingshouding gaan voeden; buik tegen buik, de fles op mijn ontblote borst, zodat hij daar weer aan kon wennen. Verder wachtte ik totdat hij zijn mondje goed opendeed voordat hij de fles kreeg. Ik wilde eerst een ‘grote hap’ zien.

Ook probeerde ik hem vaak aan te leggen, al had hij daar totaal geen zin in. Tot hij op een avond, na de laatste voeding, nog wat zuigbehoefte had toen zijn flesje leeg was. Ik probeerde het nog een keer, en het lukte, het eerste echte overwinningsmoment! Dat ik weer melk zou gaan produceren, daar had ik wel vertrouwen in. Maar dat Bram nu ook weer interesse toonde in de borst vond ik heel erg wonderlijk.

Steeds meer productie

Nadat ik mijn eerste mini-druppeltje produceerde, ging mijn productie best snel omhoog. Na een paar dagen kolfde ik in één dag al een paar milliliter.
Toen ik weer melk produceerde kon ik niet wachten om Bram proberen aan te leggen. Ik had in de weken daarvoor dus al ontdekt dat hij alleen interesse in de borst toonde na de laatste voeding, ‘s avonds, lekker samen op het grote bed, gordijnen dicht, het meest intieme moment van de dag.

Die avond probeerde ik het weer, en hij dronk! Het gevoel wat er toen door me heen ging is onbeschrijfelijk. Ik vond het geweldig om mijn kindje na meer dan vier maanden weer live aan de borst te hebben. Oké, het waren maar twee slokjes, maar wat maakte dat uit… het was gelukt!
Toch waren er ook momenten dat hij helemaal niet dronk, Bram ‘speelde’ dan meer een beetje. Maar ik paste borstcompressie toe, en zo kreeg hij goed in de gaten hoe hij moest drinken.

Moedermelktoetje aan de borst

Op dit moment drinkt Bram na bijna elke flesvoeding even bij me; als een soort toetje. Het is niet ideaal, maar we genieten er samen heel erg van! Elke druppel moedermelk is er weer eentje, en het is een heerlijk intiem moment, zo samen met z’n tweetjes.
Mijn melkproductie is op dit moment nog niet voldoende om de kunstvoeding drastisch af te bouwen, maar dat gaat vast nog komen. Als het echter hier bij blijft ben ik ook al zeer tevreden. Ik ervaar het echt als een klein wondertje dat Bram na vier maanden überhaupt weer melk uit mijn borst weet te krijgen!

Genieten met Bram

relact3.pngIk geniet bewust van elk borstvoedingsmoment, samen met Bram. Ik had mezelf van tevoren ongeveer 5% kans gegeven dat het weer zou gaan lukken. Ik had namelijk ook verhalen van vrouwen gelezen waarbij hun melkproductie wel weer op gang kwam, maar dat het helaas niet was gelukt om hun kindje terug te krijgen aan de borst.
Al met al was het erg zwaar, maar het is zeker de moeite waard geweest! En wie weet hoe het zich nog verder gaat ontwikkelen… Dit alles was veel moeilijker geweest zonder alle geduld en steun van mijn man. Bedankt lieverd!

Ga ervoor!

Graag zou tegen alle mama’s willen zeggen die erover denken om te relacteren; ga ervoor! Je hebt helemaal niets te verliezen, je kunt elk moment weer stoppen! Voel je niet schuldig als je een dagje maar één of twee keer hebt gekolfd; dat kan gebeuren. Morgen weer een dag. Probeer er relaxed mee om te gaan, op deze manier boek je denk ik sneller resultaat.
Ga op internet zoeken naar informatie; er zijn heel veel ervaringsverhalen en tips te vinden.
En vooral; heb geduld, ook met je baby. Misschien heeft je kindje al wel weken of maanden niet meer uit je borst gedronken. Verwacht niet dat het in een paar dagen tijd lukt, maar; dwing je kindje niet!
Het is zeker zwaar (na tweeënhalve week kolven zonder enig resultaat zakte de moed mij ook af en toe heus wel in de schoenen), maar alle moeite voor de volle 100% waard!

Geschreven door

  • Annemarie

Lees ook

Lees verder, deel je ervaringen

In deze Facebookgroep kun je ervaringen uitwisselen.

Copyright

© | Op dit artikel rust copyright | StefanKleintjes |

Hier uw advertentie?

Neem vrijblijvend contact met ons op voor de mogelijkheden

Gerelateerde artikelen