Moeder-baby-dans

odent1.jpgZe kijkt hem diep in de ogen… Maandenlang hebben ze in elkaars nabijheid verkeerd, nieuwsgierig naar hoe de ander zou zijn, verlangend elkaar beter te leren kennen. Ze leken wederzijds onbereikbaar, maar nu hebben ze allebei moed gevat en gaan ze in elkaar op. Hij glimlacht, sluit zijn ogen en geniet van haar. Een van zijn handen rust op haar borst. Zij streelt zijn rug en de stimulans van zijn huid maakt dat er een gelukzalige siddering door hem heen gaat. Hij krijgt kippenvel en vlijt zich dichter tegen haar aan. Zijn lippen raken haar huid, die gloeit van opwinding. De liefde overweldigt het tweetal.
Dan komt de zorgverlener en zegt: ‘Heel even pauze, meneer en mevrouw. We gaan u even meten en wegen en controleren of alle reflexen in orde zijn. Daarna kunt u het vrijen voortzetten. Wij zullen meekijken of alles goed gaat; als we zien dat u niet weet hoe het moet, dan zullen we helpen en u in de juiste positie brengen. Het is niet moeilijk. Mocht het niet meteen lukken, dan hebben we allerlei hulpmiddelen tot onze en uw beschikking.
De routinemaatregelen duren een half uur. Als de statistieken op orde zijn, worden de partners weer samengebracht. De seks kan worden hervat.

Betovering

Zal dit werken…? Blijft de betovering in stand? Kan de draad van de passie probleemloos worden opgepakt, als die noodgedwongen door inmenging van vreemden moest worden losgelaten?
Toch is dit wat er van moeder en kind wordt verwacht, wanneer ze vlak na de geboorte uit elkaar worden gehaald en later worden herenigd. Dan moet het voeden ‘op commando’ en onder het deskundig oog van min of meer vreemden worden volbracht.

Vuistregel 4

odent2.jpgOnlangs was er op de internationale mailinglist Lactnet een draadje over Vuistregel 4. Die gaat over het binnen een uur na de geboorte aanleggen van de baby. In de praktijk ‘ontaardt’ dit soms in ‘van-alles-doen-met-de-baby-en-zorgen-dat-die-binnen-een-uur-weer-bij-de-moeder-is-en-aan-de-borst-ligt’. Dat is natuurlijk niet wat de WHO en Unicef voor ogen hadden, toen ze deze vuistregel opstelden. ‘Pasgeboren – niet storen’ heeft als doel het belang te benadrukken van een ononderbroken contact vanaf de geboorte tot aan de eerste voeding en liefst ook nog daarna.
Uiteraard zijn er situaties die ingrijpen vereisen, maar in de meeste gevallen kunnen de onderzoekjes die van levensbelang zijn, ook worden gedaan terwijl de baby op mama’s buik ligt en zij samen bijkomen van het geboorte-avontuur dat van beiden concentratie en inspanning heeft gevergd. De apgar-scores doen, vingers en tenen tellen, de ademhaling controleren… dat kan allemaal zonder moeder en kind, hoe kort ook, van elkaar te scheiden. Diverse andere controles, zoals bepaalde reflexen, hóeven niet meteen; die kunnen gerust een paar uur later. Degene die de bevalling begeleidt, speelt daarin een cruciale rol.

Birth Reborn

odent3.jpgDaarover gaat het boek dat ik nu lees. Eén hoofdstuk nog, dan heb ik ‘Birth Reborn’ van Michel Odent uit. Michel Odent is arts, geboren in 1930, en introduceerde in de zeventiger jaren van de vorige eeuw nieuwe routines op de kraamafdeling van het ziekenhuis in Pithiviers, bij Parijs. Hij ontwikkelde allerlei methodes en werkte aan een manuscript over zijn ervaringen, maar publiceerde het niet. In 1984 kwam zijn verhaal uit in de Engelse vertaling en Sheila Kitzinger schreef destijds het prachtige voorwoord. Ze zegt onder andere: ‘Onze westerse manier van kinderen geboren laten worden heeft veel barrières opgeworpen om te doen wat vanzelf komt omdat het aangeboren is en heeft bovendien de verloskunde van alle seksualiteit ontdaan.’ Ze omschrijft de visie en werkwijze van Michel Odent: ‘Hij biedt geen magische, snelle oplossing, maar doet zijn best om voor bevallingen een omgeving te ontdekken en beschikbaar te maken, waarin een vrouw bovenal geen patiënt is of een samentrekkende baarmoeder of een geboortekanaal of een onderdeel van ingewikkelde reproductieve machinerie, maar zichzelf.’

Bovendien beschouwt hij de bevalling als een instinctmatige gebeurtenis, waarvoor een vrouw niet zozeer iets nieuws moet aanleren, maar dikwijls juist aangewende patronen moet afleren.

Mother-baby-dance

Wanneer we dat uitgangspunt combineren met wat we tegenwoordig weten over waartoe een baby direct na de bevalling in staat is, dan dringt het belang van Vuistregel 4 pas echt goed tot ons door. Dan gaat de eerste alinea van deze tekst over de twee-eenheid van moeder en kind, die, als liefdespartners, rust en privacy nodig hebben, zodat ze zich aan hun instinctieve vaardigheden kunnen overgeven. Dan kunnen ze hun ‘mother-baby-dance’ voltooien en zullen ze na afloop allebei voldaan zijn, doezelig, zoals dat is, wanneer je opgaat in de ander die je zo lief is.

Noot van de redactie

Het Kenniscentrum Borstvoeding zal een aantal artikelen publiceren over Borstvoeding en seksualiteit. Het artikel ‘Moeder-baby-dans’ is een eerste in deze serie.

Copyright

© | Op dit artikel rust copyright | StefanKleintjes |

Hier uw advertentie?

Neem vrijblijvend contact met ons op voor de mogelijkheden

Gerelateerde artikelen