Borstvoeding geven met een incestverleden

klvn_balg3.jpgToen ik zwanger was van mijn eerste ging ik mij voorbereiden op alles wat bij het komende moederschap hoorde. Ook op de voeding; zou ik kunstvoeding gaan geven of borstvoeding? Vanuit huis ben ik vooral opgevoed met kunstvoeding, de enige herinnering die ik aan borstvoeding heb is mijn moeder die met stuwing de douche was in gegaan met een gek ding en waar ik haar hoorde huilen van de pijn. Dat gekke ding (wat een handkolf was) vond ik op een gootsteenontstopper lijken. Je kan bedenken dat ik, een veertienjarig meisje, me een bizarre voorstelling van maakte hoe je nou met zo’n ding melk uit je borsten moest krijgen.
De keus voor kunstvoeding leek voor de hand liggend. Als kersverse aanstaande moeder wilde ik alles graag heel goed doen, dus ook mijn keuze rond voeding zorgvuldig maken. Borstvoeding leek mij uiteindelijk het beste voor mijn kindje. Maar kon ik dat wel, borstvoeding geven?

Heb je na het lezen van dit verhaal ondersteuning nodig? Dan kun je terecht op de website Verbreek de Stilte, of je belt met 0900-9999001.

Helaas heb ik een incestverleden. Hoe zou het dan gaan als ik mijn kindje aan de borst zou hebben? Zou dat geen vervelende associaties oproepen? Of nare bijgevoelens. Wat als het nou een gevoel van opwinding zou veroorzaken als ik mijn kindje voed? Dat zou ik echt vreselijk vinden en maakte mijn keuze voor borstvoeding erg spannend.
Om het zo veilig mogelijk te maken voor mijzelf volgde ik een cursus over borstvoeding las ik veel. Zodat ik in ieder geval theoretisch wist wat ik kon verwachten. Daarnaast heb ik de verloskundigenpraktijk en de kraamzorg ingelicht over mijn verleden. Want de bevalling zelf was natuurlijk minstens net zo spannend voor mij. Voor mijzelf heb ik heel duidelijk gesteld dat ik het zou proberen en dat mijn streven een half jaar borstvoeding geven zou zijn. Maar als het niet ging, dan niet. Mijn man steunde mij in mijn beslissing en met hem kon ik al mijn angsten goed bespreken.

ervaring3.pngEn daar was hij dan! Wat een heerlijk gevoel om dat warme, natte, zachte lijfje op mijn ontblote borst te voelen, zo mooi, zo puur, zo gaaf! Wat een overweldigende liefde stroomde er toen opeens door mijn aderen. De verloskundige hielp mij met aanleggen en hij dronk meteen krachtig aan de borst. Dat voelde wat onwennig, dat kleine ruwe tongetje dat zo zijn best deed om de melk eruit te krijgen. Maar niet gek, het voelde helemaal juist.
Ook heel bijzonder om te ervaren hoe een bevalling mij anders laat omgaan met mijn eigen lichaamsbeleving. Waar ik eerder preuts was, vond ik het nu geen probleem als de kraamverzorgster mij in mijn blootje zag als ik ging douchen. Dat was heel bevrijdend! Natuurlijk komt die gene vanzelf weer in een bepaalde mate terug, maar ik schaam me niet om in het openbaar te voeden.

vlinder.jpgvlinder2.jpgAls snel merkte ik tijdens de voedingen dat ik een kriebelig ‘vlinders in de buik’ gevoel kreeg. Dat was verwarrend, hoorde dat zo te voelen? Ik voelde een immense liefde voor mijn kindje, maar was het wel een gezonde manier van houden van? Onzeker lachend benoemde ik naar de kraamverzorgster dat ik gekke kriebels in mijn buik voelde. Ze kon me meteen geruststellen. Dat kwam door de oxytocine bij het toeschieten van de melk, dat gelukshormoon waardoor je een verliefd gevoel kan krijgen.

De borstvoeding verliep goed, wat voelde dat voor mij als een overwinning op mijn verleden! Die man heeft zoveel van mij afgepakt door mij te beschadigen in het meest kwetsbare, kostbare, in het diepste van mijn zijn. Juist daarom voel ik mij zo trots, zo sterk, dat hij dit hele mooie, pure en intieme van het zelf voeden mij niet heeft kunnen afpakken!

En wat ben ik blij dat ik deze keuze heb kunnen en durven maken, achteraf blijkt mijn zoontje een kwetsbare gezondheid te hebben en reageerde hij overgevoelig op koemelk. We hebben het ziekenhuis veel van binnen gezien, maar altijd is er die borstvoeding geweest. De gastouder was verbaasd hoe goed zijn hechting was ontwikkeld met zo’n achtergrond van ziekenhuisbezoek. Dat maakt mij trots, door die borstvoeding heb ik hem blijkbaar de geborgenheid kunnen geven die hij zo hard nodig had! Hij heeft zeventien maanden lang bij mij kunnen drinken toen het stopte door mijn volgende zwangerschap. En zijn zusje? Die drinkt inmiddels ook alweer acht maanden bij mama!

Dit persoonlijke verhaal deel ik graag in de hoop andere lotgenoten ermee te bemoedigen. Het is niet een onderwerp waar gemakkelijk over wordt gepraat. Maar wel een die zoveel invloed kan hebben op je leven. Het is echter zo persoonlijk wat de impact van een misbruikverleden kan hebben, de een kan daarmee wel borstvoeding geven, voor een ander roept het teveel negatieve associaties op. Als je maar luistert naar jouw lichaam, jouw grenzen en daarop je keuze baseert, dan is het altijd de juiste keuze voor jullie.

Inge

Heb je na het lezen van dit verhaal ondersteuning nodig? Dan kun je terecht op de website Verbreek de Stilte, of je belt met 0900-9999001.

Hier uw advertentie?

Neem vrijblijvend contact met ons op voor de mogelijkheden