Melk is goed voor elk…

erv_vera1.jpg‘Melk is goed voor elk, maar niet voor Jan, want die piest er van.’ Een grapje dat mijn oma, mijn moeder en ja, nu zelfs ik, af en toe maak.
Als ik dit versje opnoem, komt bij mij eigenlijk maar één ding in mijn hoofd: mamamelk. Dat moedermelk zo veel meer is dan babyvoeding, dat heb ik de afgelopen zeven jaar mogen ervaren.
Ik startte mijn borstvoedingscarrière in maart 2006. Mijn dochter Sara werd op mijn buik gelegd en ik wilde wel borstvoeding gaan geven, als dat lukte.
En natuurlijk lukte dat. Ik heb immers twee borsten en daarin was voldoende klierweefsel gegroeid om mijn baby te voeden. Veel kennis had ik niet, maar naast de informatie die je als kraamvrouw krijgt vond ik mijn eigen waarheid: mijn dochter. Ze gaf precies aan wat ze nodig had. Een borst voor de honger, een borst voor troost en knuffelborst en een borst om in slaap te vallen.

Mijn gevoel

erv_vera2.jpgIk vond mijn weg. We vonden onze weg samen. Adviezen van het consultatiebureau over doorslapen en minder voeden, maakte me wel onzeker, maar als mijn gevoel zei dat het gewoonweg gemakkelijker was om wél ‘s nachts te voeden in plaats van uren met een huilende baby rond te lopen, dan deed ik wat mij het gemakkelijkste leek.
Langzaam begreep ik dat artsen en verpleegkundigen het ook wel eens mis hadden. Dat hun waarheid niet altijd absoluut was.
Kennis werd langzaam macht, want toen ik zwanger was van ons tweede kindje voelde ik me machtig. Machtig over mijn eigen lijf. Over dat ik ook deze keer kon vertrouwen op mijn lijf. Moeder Natuur bleek zowaar mijn lijf zo geniaal te hebben gemaakt dat ik een kind kon dragen, kon baren en ja, ook twee jaar of langer kon voeden. Voeden met mijn melk. Mensenmelk, moedermelk, borstvoeding. Het product dat áltijd goed is voor je kind. Altijd afgestemd op je groeiende lieve baby.

Melk was er direct bij de tweede

erv_vera3.jpgGido werd geboren na een prachtige bevalling. Melk was er direct en zo kwam het dat hij al in de kraamweek boven zijn geboortegewicht kwam.
Ik was wel ergens trots, maar dit was ook allemaal heel gewoon. Ik deed niets speciaals waar ik hard voor moest werken. Ik deed wat ik graag wilde. Namelijk mijn kindje geven waar hij om vroeg: de borst -zoveel en zo vaak hij dat aangaf te willen-, nabijheid, warmte, vertrouwen en koestering.

Gido was, nog veel meer dan zijn zus, een kind wat genoot aan de borst. Hij dronk het liefste de hele dag en groeide heerlijk. De troostborst bleek ook een andere betekenis te krijgen. Want ik kon niet alleen Gido troosten met een slok melk, ook ik vond rust, warmte en zachtheid als ik mijn kind voedde. De hormonen die mijn melk zo rijkelijk deden toeschieten, zorgden voor veel rust in mijn lijf in hectische en verdrietige tijden.

erv_vera4.jpgEr werd vaak aan me gevraagd hoe ik het toch volhield. Maar ik ervoer het nooit als volhouden. Ik ervoer het als heel gewoon. Ik volgde mijn kind. Ik volgde mijn lijf.

Ik werd opnieuw zwanger

erv_vera5.jpgDe dreumes die aan mijn borst dronk hield vol, ook al zorgden de zwangerschapshormonen ervoor dat er minder melk was in mijn borsten.
Hij vond de druppels melk die mijn borsten in de eerste weken nog maakten, prima. Droogdrinken was in het begin ook nog goed, maar na een paar maanden gaf hij op. Dit tot mijn grote verdriet want, daar was ik inmiddels wel achter; het enige ‘nadeel’ van langvoeden bleek voor mij wel te zijn dat het afscheid nemen van dat lieve kindje aan de borst zorgde voor veel verdriet.

erv_vera6.jpgIris werd geboren in de zomer van 2010.
Wat was dat weer wennen zo een klein babytje aan de borst. De dreumes die een paar maanden eerder was gestopt met drinken hapte zelf aan, groeide ook op boterhammen, fruit en ander voedsel.
Deze kleine afhankelijke baby had mij nodig. Voor 100%.
Die taak vond ik prima en ik kon er intens van genieten. Maar ik begreep ook best dat ‘verse’ moeders dit als zwaar konden ervaren. Het vertrouwen op je lijf lijkt iets te zijn dat we door alle technieken, protocollen en industrie zijn verleerd.
Toch vond ik enorm veel rust door juist te doen waar ik als vrouw, als moeder voor was gemaakt: mijn kind verzorgen, mijn kind voeden met mijn eigen borsten.

Eerste kerstdag en nu weer colostrum

erv_vera7.jpgDe wens voor een nog een kindje was groot en zowaar hadden we op eerste kerstdag 2012 een positieve zwangerschapstest.
Ik zat al snel op een roze wolk, maar had ook een zorg.
Iris die nog zo heerlijk bij me dronk, wilde ik nog niet kwijt aan de borst. Maar uit eerdere ervaring wist ik dat niet alle kinderen het eens waren met droogdrinken.
Toch blijkt Iris het wel prima te vinden dat ze geen stroomtjes melk meer krijgt vanuit mijn borst.
Ik heb zowaar een kind dat gedurende de gehele zwangerschap geniet van de knuffel, de warmte en zachtheid van mijn moederborst.

erv_vera8.jpgEn nu, een paar weken voor de uitgerekende datum is er opeens weer wat melk. Colostrum. Helemaal afgestemd op de baby die zo heerlijk trappelt in mijn buik, maar ook zo waardevol voor mijn inmiddels driejarige peuter. De druppeltjes vocht, soms wat doorzichtig, andere keren meer geel die ik uit mijn tepel kan drukken, voelen voor mij als een rijkdom. Een rijkdom omdat ik weet en ervaar hoe goed mijn lijf werkt. De melkklieren bereiden zich voor op het voeden van een nieuwe baby, maar kunnen ook voor een peuter werken mijn borsten en de melk nog prima als slaapborst, troostborst en knuffelborst. Want ja; melk is goed voor elk. Ook voor mama, want die geniet iedere dag opnieuw van haar eigen geniale lijf dat zo goed functioneert.

Hier uw advertentie?

Neem vrijblijvend contact met ons op voor de mogelijkheden