Zo voelt het om borstvoeding te geven…

hhv-01.jpgEen intens gevoel van liefde en verbondenheid, emoties met je kind. Hoe voelen moeders dat als ze hun kind voeden aan de borst? Aan menig moeder is deze vraag gesteld. Vooral door de vader van haar kind, vermoeden we.
Je kind voeden is intiem, daar is iedereen die reageerde op de oproep het over eens. Waarschijnlijk komt het ook daardoor dat de ervaring van het voeden niet iets is wat openlijk besproken wordt. Meer dan dertig vrouwen reageerden op onze oproep en schreven ontroerende verhalen over hoe ze het voeden ervaren. We laten je hier een flink aantal reacties zien. Ben je een aanstaande moeder? Dan krijg je nu vast een indruk van ‘hoe het voelt’. Ook voor vaders geeft dit stuk vast stof tot nadenken. En vooral voor voedende moeders is dit artikel vast en zeker een feest van herkenning.

De onderwerpen die aan bod komen zijn onder andere: de eerste tijd, borstvoedinggevoelens – de wetenschappelijke kant, moeder-hersens, de keerzijde, overweldigende liefde, het moedergevoel, seksuele gevoelens, moeder de vrouw.
De eerste tijd

hhv-08.jpghhv-10.jpgVoeden direct na de geboorte is een ervaring op zich. Verbazing over dat kleine mensje dat tevoorschijn is gekomen en precies weet waar hij de borst kan vinden en wat hij met de borst moet doen. Verrassing over het moederlichaam dat het kind kan voeden. Oprechte trots dat het kindje kan groeien op al wat moeders produceert. Je zet de speciale band voort die je met je kind al had tijdens de zwangerschap; iets wat niemand anders met de baby kan ervaren. De eerste keer voeden is misschien ook wel het meest emotioneel.

‘Een overweldigende intimiteit’, lezen we in één van de reacties. ‘Het gevoel is te groot om goed te kunnen omschrijven’, schrijft iemand anders. En ook: ‘Ik was direct echt verwonderd over de enorme zuigkracht van zo’n kleintje’.

De toeschietreflex kan de eerste periode een echt ‘kromme-tenen-gevoel’ geven. Lichte tinteling, soms alsof er een elektrisch stroompje door je tepels gaat. Na een paar maanden voeden verandert dit gevoel meestal, de meeste moeders blijven de toeschietreflex wel voelen.

De eerste tijd: de moeders

hhv-14.jpg

Bij zo’n kleine baby voel je dat de voeding daadwerkelijk uit je borst schiet en ben je verbaasd dat je baby nog slikt ook, daar waren die borsten dus voor bedoeld!

Bij de allereerste borstvoeding van mijn eerste kindje, een kwartier na de geboorte in de verloskamer, voelde ik lichamelijk een tinteling in mijn borsten wat achteraf de toeschietreflex bleek te zijn. Emotioneel voelde ik een overweldigende liefde en het voelde ook heel onwerkelijk. Eén van de mooiste momenten in mijn leven.

Handjes strelen je borst en je vergaat bijna van de emotie. Dat kleine handje op je borst, jij als mama je kindje voorzien van het belangrijkste, het zorgende voor je kind…

hhv-09.jpg

Zeker de eerste maanden voelt het heel fijn om door middel van borstvoeding een manier van communiceren met je baby te hebben: zonder het voeden heb je nog niet zoveel. Ik kan ook makkelijk troosten, bijvoorbeeld na een inenting. Dat vind ik wel eens zielig voor mijn partner.

De eerste keer voeden, vlak na de bevalling, vond ik bijzonder. Ik genoot er super van! Niet zozeer van het lichamelijke gevoel zelf, maar ik vond het heel bijzonder: mijn manneke net voor het eerst gezien; daar is hij dan, en hij drinkt uit mijn borst!

En hopelijk blijft ze heel gezond daardoor! Ze is nog nooit echt ziek geweest…

Ik kan me herinneren dat ik het zo’n raar idee vond dat er iets uit mij naar mijn meisje overstroomde, zonder dat ik er iets van voelde… en toen voelde ik me wel heel onzeker. Maar ze groeide, spuugde heel af en toe en was bovenal een tevreden baby. Als ik dan dat lieve warme lijfje tegen me aanvoel, dan voel ik me nog steeds zo gelukkig! Eva drinkt bij mij, Eva groeit van mij! En ik ben een gelukkige mama! Want mijn grote wens, borstvoeding geven, is uitgekomen.

Het is een achtbaan waarin blijdschap, ontroering, verwondering, verliefdheid en houden van elkaar afwisselen of gezellig met elkaar tegelijk om de hoek komen kijken. Kortom; borstvoeding geven is een unieke ervaring en ik vind het toppunt en allerleukste aan het moeder zijn. Een wezentje dat groeit op je eigen melk, trotser dan dat kun je echt niet zijn. Het is een absolute boost voor je zelfvertrouwen. En beter nog; met de dag wordt het leuker. Want zeg nou zelf; gezellig in bed liggen met een kind aan de borst dat om de paar slokken loslaat om zijn moeder de allerliefste lach te tonen en vraagt om kusjes; welke moeder wil dat nou niet?

hhv-20.jpg

Dat heerlijke gevoel dat ik tijdens mijn zwangerschappen voelde, dat wonderlijke, dat mooie, dat voel ik ook vaak tijdens het voeden. Wat is het mooi, de natuur. Prachtig.

Hoe voelt dat nu? In een woord: geweldig! Wat geeft het een innig tevreden gevoel dat je als moeder alles in je hebt om je kindje groot te brengen. Het geeft mij echt een kick dat mijn zoon de eerste drie maanden een kilo per maand groeide, enkel en alleen op mijn melk!

Ik voel me rijk om mijn kindje zo goed te zien drinken en te groeien op mijn eigen melk.

Zwangerschap, de geboorte, het moederschap, borstvoeding geven… het is een mooi wel bewaard geheim!

Borstvoedinggevoelens – de wetenschappelijke kant

hhv-21.jpgBorstvoeding geven is een normale lichamelijke functie van het vrouwenlichaam. Het is het aangaan en onderhouden van een intense relatie. Het is een belangrijke schakel in de voortplanting en het zorgt voor het voedsel dat nodig is voor gezonde groei én ontwikkeling van het kind. We bedoelen daarmee dus de lichamelijke kant, maar zeker ook de psychische en emotionele groei en ontwikkeling.
Borstvoeding geven is een belangrijk en ingewikkeld proces, dat wordt ondersteund door hormonen, reflexen en instincten. Ook voor de voedende vrouw is dit een nieuwe periode van groei en ontwikkeling.

De keerzijde

hhv-16.jpgZo trots als moeders kunnen zijn als het lukt de baby te laten groeien op puur borstvoeding, zo onzeker kunnen ze zijn als het niet lukt, of niet lijkt te lukken. Stuwing, spruw, ontsteking, kloven, allemaal mogelijke aspecten aan borstvoeding waar minder leuke emoties bij komen kijken. Sommige moeders blijft dit alles bespaard, maar helaas ervaren anderen meer of minder deze keerzijde.
Een moeder schrijft ook een gevoel van verdriet te ervaren. Het voeden is zo intiem, emotioneel, dat het bij haar verdriet kan oproepen over alle kwaad in de wereld, of alles wat nog gaat komen.

De keerzijde: de moeders

De toeschiet geeft me nu na vijf maanden nog steeds kromme tenen. Erg gevoelig. Maar dat is maar voor even. En uit ervaring met mijn eerste kindje weet ik dat het op een gegeven moment verdwijnt en dan ga je het een soort ‘missen’ omdat je niet weet wanneer de melkstroom begint.

hhv-17.jpg

Heel soms ben ik er ook een beetje ‘angstig’ door geweest. Al voedend realiseerde ik me soms ineens dat ik degene ben die mijn kindje in leven houdt. Zonder mij zou mijn kind niet groeien, niet tevreden zijn en uiteindelijk niet overleven. Heel letterlijk hield mijn lichaam mijn kindje in leven toen ik zwanger was, maar ook daarna heb ik heel letterlijk mijn kindje in leven gehouden. Best een grote verantwoordelijkheid.

Moeder-hersens

hhv-27.jpgVaak werd en wordt gedacht dat zwangerschap en moederschap een aanslag zijn op de verstandelijke vermogens van de vrouw. Er wordt gesproken van ‘zwangerschapsdementie’ en het ongebruikt laten en zelfs afstompen van je verstand als je ‘alleen maar’ moeder bent. In feite zorgen zwangerschap en borstvoeding ervoor dat de hersenen van vrouwen op een aantal punten beter gaan werken. Vrouwen worden er beter in om ‘ruis’ te negeren en tegelijkertijd belangrijke informatie beter te verwerken. Allerlei niet ter zake doende informatie wordt dus uitgefilterd.
Op deze manier ontstaat een groter probleem oplossend vermogen. Biologisch en natuurlijk gezien is dit nodig voor de voortplanting en het verzorgen en overleven van het nageslacht. In een maatschappij waar de definitie van belangrijk en onbelangrijk duidelijk anders is dan die van een voedende moeder, leidt dit tot conflict. En wordt de zwangere en voedende moeder er op gewezen dat zij dementerend is.

hhv-02.jpg

Wereldnieuws en de stand van de beurs zijn onbelangrijk voor een zorgende en zogende moeder, maar het voorkomen van gevaar voor haar kind en het verkrijgen van voldoende bronnen voor voedsel, bescherming en onderdak zijn prioriteit van de hoogste orde. Wanneer het wereldnieuws gevaar voor het kind kan opleveren wordt het ook belangrijk en dan kunnen voedende moeders heel kwaad worden op de boze buitenwereld waar allerlei gevaarlijke dingen gebeuren, zoals oorlogen, rampen en onrecht, die de toekomstige veiligheid van haar kind kunnen belagen.
Men gaat ervan uit dat de hormonen die tijdens zwangerschap en borstvoeding alle daar voor nodige lichamelijke processen ondersteunen en bevorderen ook de hersenen stimuleren.

De keerzijde: de moeders

Hoe het voelt als je niet goed begeleid wordt, verkeerde informatie krijgt en zelf nog niet de juiste weg kent om het tij te keren? Dan voel je je wanhopig, want na elke voeding huilt je kind, voel je je tekort schieten en is er het schuldgevoel dat je zoiets natuurlijks blijkbaar niet kan.

Soms is er geen tijd. Mama moet weg, haast en druk en stress. Even nog de kleine voeden. Ja, ja de kleine heeft tijd genoeg. Wil niet drinken, mama nog meer in de stress want ze moet echt! gaan werken en hij moet wel even alles leegdrinken. Loek vindt de wereld om hem heen veel interessanter dan mama’s melk. Die komt wel weer terug, als hij maar hard en lang genoeg huilt.

hhv-11.jpg

Voeden van de oudste is dus best dubbel. Aan de ene kant wil ik wel stoppen. Het is goed geweest. Maar als ik hem dan naar bed breng dan is hij heel verdrietig en als er dan uit eindelijk uit komt van ‘mama mag ik drinken?’ en hij mag drinken dan valt hij zo tevreden in slaap. dan denk ik waarom wil ik eigenlijk stoppen?

De allereerste keer is immens intens en overweldigend en stroom ik over als ik naar dat kleine bolletje kijk dat kleiner is dan mijn borst. Na een paar keer drinken schiet ik al in de stress als datzelfde kleine bolletje naar mijn borst kijkt… kloven. Ooooh wat doet dat zeer. Mijn tenen trekken krom en ik denk al na drie dagen: ik stop. Maar dan komen er dagen dat hij heel onrustig is en niet te troosten. Door niemand behalve mama’s borsten.

Overweldigende liefde

hhv-07.jpgNa de eerste periode wordt het voeden steeds meer een vast rustpunt in de dag. Een moment van moeder en kind alleen samen. Bijna zonder uitzondering schrijven alle moeders dat het overweldigende gevoel van liefde voor hun kind ook dan nog blijft.
Iemand schrijft zelfs dat deze unieke ervaring het toppunt van moeder zijn is. Borstvoeden is meer dan een manier om de baby te voeden. Het biedt troost, creëert een stevige band tussen moeder en kind, is voor velen iets wat de natuur perfect geregeld heeft, wat zonder twijfel zo moet zijn. Moeders worden vaak dromerig en/of slaperig. Erg handig tijdens de soms vele nachtvoedingen.
Veel vrouwen ervaren een gevoel van verliefdheid. Meer intimiteit is haast niet mogelijk dan bij het voeden van je kind. To-do-lijstjes verdwijnen naar de achtergrond.

Overweldigende liefde: de moeders

Ik ben normaal gesproken een nuchter iemand, maar ik kan het gevoel niet anders omschrijven dan: een intens gevoel van liefde en verbondenheid, voel me dan tot over m’n oren verliefd en dolblij met m’n kleine hummel. Zelfs al is het de zoveelste keer midden in de nacht en heb ik net een uurtje geslapen.

Elke keer voelde ik die vlinders door mijn buik vliegen, soms kon ik maar net een gilletje van geluk onderdrukken.

hhv-22.jpg

Ik ervaar het als heel intiem! Niemand kan hem dit geven, alleen ik. Die speciale band die je met je kindje in de buik had, gaat nu nog even door. Het is zo exclusief. Ik geniet als ik zijn vingertje zie, wijzend naar mijn borst met dadada… mijn bloesje bijna opentrekt en niet weet hoe snel hij kan aanvallen.
Tijdens het geven van voeding maken we grapjes, lachen we, schateren we, knuffelen we. Het is zo mooi om te geven. Alle liefde geef je letterlijk aan je kindje en hij geniet met volle teugen.

Hoewel ik voordat Nathan geboren was sceptisch was over vrouwen die kinderen ouder dan een jaar nog voeden ben ik daar nu niet meer zo sceptisch over. Ik kan me niet voorstellen dat dit een keer zal stoppen, dus dat zal ik zeker ook nog niet gaan doen!

Het voelt verder niet zo bijzonder, vind ik. Ik kon me er van tevoren geen voorstelling van maken, maar toen iemand me vroeg hoe dat nou voelt, zei ik: ‘Gewoon, zoals het moet voelen, eigenlijk’. Het voelt gewoon zoals het logisch is: je kind zuigt, dus het voelt wat stevig, en er stroomt melk.

Gedicht

Zo klein en teer
twee maandjes te vroeg

Mama wil je zelf voeden
een slangetje moet helpen

Gekolfde Mampina, medische zorg en onze trotse liefde
wonderlijk groeien, fantastisch bloeien

Belangrijke stap, de snuffelstage…

Ik neem je in mijn armen
je zoekt en je vindt

Bliepjes, alarmen en spanning op de zaal
Wij hebben alleen een vertrouwd oog voor elkaar!

Een moment van binding
een gouden tinteling
een golf van warmte
een trotse glimlach
Jij en ik, wij zijn er voor elkaar!

hhv-25gedicht.jpg

Eindelijk thuis, voeden in ons warme bed
dat is het grote genieten
huid op huid, hartslagen synchroon, een dankbare blik
samen volledig ontspannen
vul jij met veel plezier je kleine buik!
Ongeëvenaarde troost in moeilijke momenten!

Nu al negen maanden verbonden in warmte en witte liefde
je dankbare blik, een brede glimlach, een druppel parelt langs je wang

Samen in zonnestralen, de wereld ligt voor ons open

Ultieme Gelukzaligheid!

Overweldigende liefde: de moeders

Bij zo’n kleine baby voel je dat de voeding daadwerkelijk uit je borst schiet en ben je verbaasd dat je baby nog slikt ook, daar waren die borsten dus voor bedoeld! Onwerkelijk wordt het als je kleine baby binnen een week (en ook daarna) enorm goed groeit, je voelt je superwoman, je kleine groeit alleen van jou! De intimiteit is overweldigend, de gelukzalige blik na een voeding, de traan die opdroogt na een slok troost, de ogen die wegdraaien, je kind valt in slaap, het voelt zó vertrouwd.

Andere dingen gaan in een roes voorbij en to do lijstjes schieten naar de achtergrond. Dan is tietie 1 klaar hij voelt ook slap, Sabine laat los en we keren de boel even om en ze gaat aan de andere borst lekker verder. Later is die ook klaar. He jammer weer voorbij. Ga jij maar weer lekker spelen en de wereld ontdekken, straks mag je weer bij mij.

hhv-03.jpg

Intiemer dan dat kun je met je kind niet zijn na de geboorte.

Bij het voeden word ik regelmatig door emoties overspoeld. Niet erg hoor, dat hoort er gewoon bij. Dan beleef ik heel intens die intieme band met mijn kindje. De tevreden blik, het slapende koppie, het handje dat op mijn borst ligt of in m’n trui friemelt of mijn gezicht onderzoekt… ik vind dat heel ontroerend en vertederend.

Gewoon goed. Zo voelt het voor mij. Ik kan over veel keuzes twijfelen, en veel zaken van alle kanten belichten, maar van borstvoeding ben ik zeker en overtuigd. Het is goed, het voelt goed, het moet zo zijn. En dat voel ik iedere keer als ik ons zoontje de borst geef. Wat ik ook voel is de nabijheid. Zo vertrouwd, zo mooi, alsof hij nog even in mijn buik zit, zo dichtbij.

Moedergevoel

hhv-12.jpgDe zwangerschap wordt mogelijk gemaakt, onderhouden en beëindigd door hormonen en hetzelfde geldt voor het geven van borstvoeding. De natuur is zuinig en zorgt ervoor dat de meeste hulpmiddelen en grondstoffen voor meerdere doelen te gebruiken zijn. Zo zorgen de hormonen prolactine en oxytocine niet alleen voor de aanmaak en het stromen van de melk, maar óók voor het ‘moedergevoel’.
Prolactine zorgt ervoor dat je wilt zorgen en oxytocine zorgt ervoor dat je verliefd bent op je kind. Dat is een stevige basis voor het aangaan van een hechte band. Voor het kind vormt dit het patroon voor de manier waarop hij later in zijn leven relaties met anderen zal aangaan.

hhv-23.jpg

Oxytocine zorgt ook voor een gevoel van loomheid, waardoor het geen straf is om af en toe lekker te blijven zitten of liggen en weg te doezelen terwijl het kind drinkt. Sommige vrouwen ervaren dit gevoel van loomheid als moeheid. Dat is dan een veel minder plezierige ervaring. Hoe minder je je hiertegen verzet, hoe minder de vermoeidheid zal zijn.

Oxytocine zorgt ook voor het samentrekken van de spiertjes rondom de grote bloedvaten en het spijsverteringssysteem. Soms kan de sterke oxytocinestroom bij de toeschietreflex ervoor zorgen dat die spiertjes rond de maag te hard samentrekken. Dat kan misselijkheid oproepen. Als door de sterke oxytocinestroom de spiertjes rondom de grote bloedvaten naar de hersenen te hard knijpen kan de bloedtoevoer naar de hersenen even onderbroken worden, waardoor er hoofdpijn kan optreden of een gevoel van neerslachtigheid. Heel soms kan het ervoor zorgen dat een moeder even wegraakt (black-out).

Moedergevoel: de moeders

Als ik de kleine aan het voeden ben, voel ik me vaak helemaal wegzakken. Een soort van intense moeheid die als een deken over me heen valt. Maar het is geen onplezierige moeheid, het is echt een soort van droomstaat. Zo’n moment dat ik mijn ogen wil sluiten en er echt in wil blijven hangen. Nou is onze dochter een hele vlugge drinken en binnen vijf minuten is ze er meestal wel klaar mee, maar voor mij mag het wel langer duren. Het is een gelukzalig gevoel…

hhv-19.jpg

Wat ik heel bijzonder vind bij het voeden is dat ik gewoon iets door mijn lijf heen voel gaan, een soort rust en ik beschrijf het maar als een vlaag van liefde. Het plaatje klopt, mijn kleine meisje aan de borst genietend van mijn melk, wat wil je nog meer. Ik zo intens van haar als ze aan mijn borst ligt en dat geeft me zo’n rust. Ik vind het een geweldig intens moment samen met mijn meisje, vooral als ze mijn borst even los laat, omhoog kijkt met glanzende ogen en ik een tandenloze brede glimlach krijg.

Vaak is het echt een rustmoment met je kindje. Even helemaal samen en niemand die dat momentje weg kan nemen. Als je kindje geboren is, is er al zoveel op schoot nemen, knuffelen door anderen. Voeden is echt van ons saampjes en kan niemand anders overnemen. Hormonen gieren door je lijf, ik word er altijd slaperig van.

Seksuele gevoelens

hhv-05.jpgWat niet vaak voorkomt, maar wel kan gebeuren is dat het voeden een gevoel van seksuele opwinding oproept.Verwarrend voor de voedende moeder, soms zelfs reden om met de borstvoeding te stoppen. Een aantal vrouwen schrijft dat de twee verschillende gebruiksvormen voor hun borsten (voeden en vrijen) los van elkaar staan. Iemand vertelt over de verwarring die ze kan hebben als haar man haar tijdens het voeden aanraakt, dat is dan teveel voor haar lichaam.

Seksuele gevoelens: de moeders

Na de eerste verwondering en ontlading, en toen de borstvoeding eenmaal ging lopen, kwam er een gevoel in mij los waar ik erg onpasselijk van werd. Het leek bijna wel alsof ik opgewonden raakte. Ik vond het verschrikkelijk!
Mijn man zag ons tweetjes op bed en werd geraakt door wat hij zag, waardoor hij mij ook wilde kussen. Dat maakte mijn gevoel helemaal compleet: getsie wat voelde ik mij slecht. Bijna incestueus.
Natuurlijk was het dat niet. Maar er gebeurde zoveel in mijn lijf, dat ik het echt heel erg vond. Tot aan de dag van vandaag heb ik dit verzwegen.
Sinds verleden week, weet ik dat er allerlei gevoelens los kunnen komen rondom de toeschietreflex. Maar dat was mij zestien weken lang niet bekend.
Gelukkig ebde het ‘opgewonden’ gevoel wel weg. Heel soms komt het nog eens voor, maar lang niet zoveel als in het begin. Ik wil daarbij wel de kanttekening maken dat ik een verleden heb van seksueel misbruik. Misschien dat ik daarom me zo ontzettend heb geschaamd en een enorme afkeer ervoor heb?

Vanaf week twaalf ongeveer, beleef ik een heel fijn gevoel rondom de TSR. Tenminste, ik denk dat het de TSR is, omdat het met vlagen voorbij komt. Een tintelend gevoel in de borsten heb ik nooit ervaren. Het is meer een gevoel die door mijn hele lichaam gaat.
Mijn lichaam vult zich dan letterlijk met een verliefd gevoel, ik voel het van mijn tenen naar mijn hoofd trekken. Een soort kippenvel\tgevoel. Het leuke is, dat mijn dochter op dat zelfde moment heel diep zucht en heel voldaan kijkt. Ik grap wel eens dat ze dan helemaal stoned is van mijn liefde! Die momentjes zijn heel bijzonder.

Moeder de vrouw

hhv-15.jpgEen vrouw die moeder wordt is natuurlijk ook nog steeds gewoon een vrouw. De hormonen die zo belangrijk zijn bij het voeden zijn dat ook bij het vrijen. Dat kan verwarring geven. Want de prikkeling van de tepel geeft soms dat overweldigende gevoel van moederliefde, maar soms ook dat overweldigende gevoel van seksuele opwinding. Soms is het moeilijk die twee te scheiden en dat kan gevoelens van verwarring en soms afkeer veroorzaken.
Oxytocine, dat zorgt voor de toeschietreflex speelt ook een heel belangrijke rol bij het orgasme. En omdat de natuur wel zuinig is, maar niet gierig, zal de oxytocine van het orgasme niet in de buik blijven, maar ook met de borsten delen. De toeschietreflex die daar het gevolg van kan zijn kan de feestvreugde verhogen, maar voor sommige paren is het eerder een koude douche.

Seksuele gevoelens: de moeders

Ik weet dat sommige vrouwen ook sensuele gevoelens hebben tijdens het voeden, maar die heb ik zelf nog nooit gevoeld. Het is net of mijn lijf de twee functies van mijn borsten prima kan scheiden, en precies weet wat ik moet voelen bij welke functie.

Het toeschieten van de melk is iets prikkelends, als een niesbui die eraan komt, of als een orgasme: het prikkelt en prikkelt tot de melk in sprietjes naar buiten schiet… en je verlost bent.

Wat wel raar is: Wanneer ik mijn dochter aan de borst drinkt, dan moet mijn man me niet aanraken (over mijn rug wrijven ofzo, gewoon, niks sensueels ofzo), want dan weet mijn lichaam het even niet meer. Dan voel ik moeder-kind gevoelens doordat er gedronken wordt en doordat mijn man me aanraakt wil er iets sensueels loskomen en dat gaat niet. Dan moet ik of stoppen met voeden, of ik zeg tegen mijn man dat hij op moet houden. Doordat er dan aan je tepels gezogen wordt en tegelijk een aanraking, dat werkt niet.

hhv-18.jpg

Ze drinken nog steeds alle twee. Als ze gelijkertijd drinken voel ik me een beetje een melkmachine, maar ook belangrijk omdat ze bijna ruzie maken wie er eerst mag. De oudste kan heel erg krachtig drinken, vooral ‘s ochtends. Volgens mij komt er dan wel heel veel oxytocine. Ik heb wel eens meegemaakt dat mijn schaamstreek er gevoelig van werd, heel vreemd.

Voordat mijn zoontje geboren werd twijfelde ik heel erg aan wat ik zou voelen bij en van de borstvoeding. Mijn tepels zijn heel gevoelig, en met vrijen vind ik dat erg fijn. Was bang dat het daardoor raar zou voelen om mijn zoontje te voeden.
Maar het voelde heel natuurlijk, heel goed. Er zijn shirtjes te koop met ‘Ik groei op vloeibare liefde’ en dat is precies hoe het voor mij voelt.

Mijn moeder vertelde me dat zij geen borstvoeding kon geven omdat het bij haar lichamelijk seksuele gevoelens opriep. Ik denk nu dat zij het niet wilde… Maar ik ben blij dat ze het me vertelde want toen ik borstvoeding ging geven aan mijn tweeling kreeg ik ook die seksuele gevoelens.
Het zien van mijn kinderen… daar komt het van. Het is vast heel gecompliceerd en in het begin raakte ik er erg van in de war. Maar nu kan ik het beter plaatsen.
Tot op de dag van vandaag heb ik het nooit met iemand besproken, het is nu voor het eerst dat ik het opschrijf. Ik ben blij dat jullie het taboe doorbreken want mijn moeder en ik kunnen toch niet de enige zijn die deze gevoelens hebben?

Al met al…

hhv-06.jpgDe moeders die reageerden zijn allemaal enthousiast over het voeden. Natuurlijk is deze beperkte weergave geen wetenschappelijk onderzoek, maar wat ons betreft wel een pleidooi vóór het geven van borstvoeding. Bij het lezen van deze indrukwekkende reacties drong zich bij ons ook de vraag op: ‘Hoe zit het dan met het voeden van je kind met een fles? Brengt dit iets vergelijkbaars teweeg? En weet iedereen wel dat borstvoeden zoveel meer is? ‘

De moeders

Ooit zei een wijs iemand tegen me dat het leven draait om je verbinden met anderen. Dat én alle mooie reacties in acht nemend zeg ik: ik voed, dus ik leef!

Het is zo normaal geworden dat ik wellicht geen gevoel meer erbij heb. Ik heb lang nagedacht over wat ik nu voel na acht maanden borstvoeding. Het is zo normaal zoals gaan fietsen. Je verleert het niet en je denkt er niet meer over na hoe doe ik het en wat voel ik dan. Er is iemand die de liefdesmelk nodig heeft en dat geef je uit liefde.

hhv-04.jpg

Ik krijg altijd tranen in mijn ogen als ik bedenk dat er een dag komt waarop ik mijn zoontje niet meer zelf zal voeden.

Kolven is heel automatisch geworden: daar voel ik helemaal niets bij; lees gewoon een krantje en ben in zes minuten klaar. Zolang ik dus ook maar goed eet en drink.

Nu ook de jongste inmiddels twintig maanden is en al maanden niet meer bij mij drinkt, is er af en toe nog heel sterk het gevoel van gemis bij mij. We hebben niet echt langzaam afgebouwd, een week voor haar eerste verjaardag wilde ze ineens niet meer aan de borst. Ik heb nog een poosje gekolfd, maar ze bleef de borst weigeren en gezien haar leeftijd heb ik niet aangedrongen en het kolven langzaam afgebouwd. Op sommige momenten kan ik de borstvoeding echt nog heel erg missen. Als ze ziek is en niet wil eten, als ze heel moe is en even lekker bij me komt liggen, als ze toch weer ineens in mijn kleding duikt op zoek naar een borst, als ze ‘s nachts de slaap eens niet kan vinden.

Noot

Iedereen, alle moeders natuurlijk, ontzettend bedankt voor jullie bijdragen! Jullie verhalen, jullie foto’s, ideeën en steun, jullie openheid!
Dit artikel is een co-productie van Femke Fleur, Gonneke van Veldhuizen-Staas lactatiekundige IBCLC van Eurolac, Linda de Nijs van Nice Creations en Stefan Kleintjes, lactatiekundige Groningen-Bedum en kinderdiëtist van Kenniscentrum Borstvoeding.
De foto’s zijn allemaal van de moeders die bijdragen hebben geleverd, maar ze zijn willekeurig in het artikel geplaatst en hebben niet een directe relatie met de tekst ernaast.

Copyright

Update 2018
© | Op dit artikel rust copyright | StefanKleintjes |

Hier uw advertentie?

Neem vrijblijvend contact met ons op voor de mogelijkheden