Intuïtie en reflexen brengen hem dichtbij de tepel. Wakker als hij is, en getriggerd door de bekende geur en smaak, hapt hij. Hoofd achterover, mond wijd open en hap. Zoekreflex en hapreflex worden gevolgd door zuigreflex. Dat trucje kent hij nog uit de baarmoeder. Komt nu goed van pas want het is zowaar een feest. Romig colostrum vult zijn mond. De slikreflex doet zijn werk.
Misschien nog even de andere kant proberen…
Vermoeiend is het. En het BofBorstKind ploft in slaap op de buik van dat wezen met die twee borsten.
Later zal hij begrijpen dat dat zijn moeder is.

Uren daarna wordt hij wakker. En ja hoor, weer zijn daar die borsten. Even doen, even zoeken, en als nou iedereen 's van hem afbleef, zou hij toch echt zelf wel opnieuw die tepels weten te vinden en keurig weten aan te happen.

Gaandeweg de dagen verandert het colostrum in rijpe moedermelk. Het smaakt hem nog steeds best. Het proeft namelijk steeds weer anders en ook bekend. Net alsof het precies zo is zoals hij een paar uur daarvoor al geroken had. Geuren die weg kwamen uit de keuken, blijken later terug te komen in de moedermelk.
Hoe is het mogelijk.

Het bevalt hem wel. De buik van zijn moeder is warm, het hangt of ligt daar best tussen die borsten, en als hij wil, is een slokje borst dichtbij. Hij hoeft er niet eens om te vragen. En als hij vindt dat het genoeg is geweest: ook goed. Hij houdt er gewoon mee op. Zijn lijf vertelt hem precies wanneer het genoeg is.

De maanden verstrijken. Soms wordt hij gedragen door een ander, een wat hariger type, de persoon die later zijn vader blijkt te zijn. Zitten geen borsten op, dat is pech. Per ongeluk een keer aanhappen leverde wel een fijne zuigzoen op. Dat dan weer wel. Maar niets te eten dus.
Als hij echter van zich liet horen, werd hij gelijk bij zijn moeder op de bank gelegd. Of op bed, of in de schommelstoel. Gelijk krijgt hij altijd de borst.
Zes volle maanden lang, niets anders.
Maar geen klagen. Net als in die eerste dagen toen hij zich er over verbaasde… nog steeds is de melk elke keer weer anders van smaak. Naast de verschillende soorten groenten, brood, kruiden en wat dies meer zij, daarbij ook wel eens zouter, zoeter, romiger…

Al een maand of zo zat, of beter gezegd: lag hij mee aan tafel en zag hij allerlei wonderlijks verdwijnen in de monden van zijn disgenoten. Er werd met gereedschap gegeten. Gezellig gepraat en daarbij ook van alles gedronken.
Ondertussen wilde hij dat ook wel: gewoon meedoen, leek hem zo leuk, en interessant. Die kleurtjes, geurtjes… Het smakken en kauwen en slikken. En zwaaien met dat gereedschap.

De zes maanden vlogen om. En eindelijk kreeg hij dan ook ander eten. Maar mijn lieve hemel: dat was moeilijk om met je handen het eten precies zo te sturen dat het werkelijk in de mond kwam. En dan dat kauwen en slikken. Geen nood. Af en toe kokhalsde hij alles er gewoon even uit, om weer vrolijk opnieuw te beginnen. De omstanders liepen altijd weer rood aan enterden er angstig van. Hij niet, voor hem hoorde het er gewoon bij. Oefening baart kunst.

Wat een feest die kleuren, geuren, consistenties, smaken en manieren van eten. En altijd weer zo gezellig aan tafel, of bij zijn moeder op het aanrecht.
Met die moeder bofte hij! Want nog steeds wilde hij even een slokje, voor de dorst, voor de honger of voor de troost… altijd kreeg hij een borst aangeboden en mocht hij korter of langer -precies zo lang hij zelf wilde- drinken. Thuis in de kamer, in de keuken of slaapkamer, maar ook buitenshuis in het restaurant of op het kinderdagverblijf.

Inmiddels een jaar of vier later, krijgt hij nog steeds borst, als hij daar om vraagt. Niet altijd en overal meer, maar thuis echt altijd.
Is goed mee te leven, want ondertussen eet hij ook van alles wat los en vast zit. De eet-ontdekkingstocht is beslist nog niet afgelopen. Hij wil het allemaal wel proberen: gekookt, gebakken, geblancheerd… Groenten, fruit… Allerlei soorten brood. Noem maar op. Uit de Hollandse keuken, de Chinese of Surinaamse. Elke keer is eten weer een feest.

Hij is er van overtuigd dat al dat borstdrinken, vanaf dag één zeg maar, hem heel goed op weg heeft geholpen te wennen aan allerlei smaken, kruiden, specerijen en geurtjes. Het was een soms spannende tijd, maar zijn nieuwsgierigheid werd geprikkeld, en zijn natuurlijke honger- en verzadigingsgevoel bevredigd.

Nog weer vele jaren later -hij is dan inmiddels een mooie slanke uit de kluiten gewassen ex-puber, leest hij op internet in het kader van zijn studie, een paar interessante onderzoeken.
Het zijn: Associations of Infant Feeding Practices and Picky Eating Behaviors of Preschool Children en Breastfed babies less likely to be picky eaters as toddlers die zijn aandacht trekken en hem een lichtje doen branden. Snel appt hij zijn moeder deze interessante linkjes.

Bronnen

• Associations of Infant Feeding Practices and Picky Eating Behaviors of Preschool Children
• Breastfed babies less likely to be picky eaters as toddlers
• Eten voor de Kleintjes, kleintjes van 0-4 leren zelf eten

In de rubriek 'Broodje Aap, Glaasje Melk' onderzoekt The Milk Story welke bekende beweringen waar zijn en welke een broodje Aap. We vragen deskundigen om opheldering. Deze keer vragen we Stefan Kleintjes, lactatiekundige IBCLC en kinderdiëtist, van Kenniscentrum Borstvoeding te reageren op de stelling: 'Borstgevoede baby's worden later gemakkelijke eters. Stefan kwam met een wel heel bijzonder antwoord…

De reactie werd dus geschreven op verzoek van The Milk Story. Een verkorte versie daarvan vind je hier.