Bijvoeden volgens Stefan Kleintjes: #kleintjesmethode

ervaringvv1.jpgOns kind leren eten volgens de Kleintjesmethode, is voor ons één groot feest geweest, en is het nog steeds. Het is zó genieten om hem te zien ontdekken. Het voelen, ruiken, proeven… Heerlijk!
Geschreven door Muidi Van Jack Zoë
ervaringvv2.jpgHet stond voor ons al vrij snel vast dat we Hajo goed zouden leren eten. Het is misschien een beetje een raar vergelijk, maar we geven onze honden en katten ook ‘natuurlijk’ eten (BARFmethode en kvv) en voor onze jongste hond stellen we zelf het nierdieet samen na ernstig nierfalen. Het is wat werk, maar het resultaat mag er wezen. Het was dan ook volkomen logisch dat we zelf de hapjes voor ons kind zouden gaan maken.

ervaringvv3.jpgMaar eerst borstvoeding natuurlijk. En via de borstvoedingsgroep op facebook kwam ik informatie tegen over de Kleintjesmethode. Ik was eigenlijk meteen verkocht en heb via de webshop van Kenniscentrum Borstvoeding het boek aangeschaft.

ervaringvv4.jpgHet is een hele fijne methode die perfect aansluit bij het geven van borstvoeding, maar ook prima samen kan met kunstvoeding, al dan niet op verzoek. Je geeft geen gepureerd voedsel, maar ‘stukjes’. Je biedt lekker gevarieerd voedsel aan, en je kind bepaalt zelf wat en hoeveel hij eet. Er is een introductieschema; niet al het voedsel is handig bij een kind van 6 maanden. Soms gaat het om veiligheid, soms gaat het om de reacties die voedsel teweeg kunnen brengen, maar ook is het om de darmen rustig te laten wennen en daardoor de darmflora te beschermen.

ervaringvv5A.jpgWat belangrijk is binnen deze methode is de eigen regie van het kind. Je gaat er vanuit dat je baby al zes maanden lang zelf aangeeft wanneer hij honger heeft en wanneer hij voldaan is, en dat werkt meestal perfect. Het kind luistert naar de signalen van zijn eigen lichaam. En met deze methode blijft het dat doen. En je gaat uit van de kracht en kunde van het eigen lichaam. Het hoofdstuk over de kokhalsreflex, verslikken en stikken heb ik meer dan eens gelezen.

ervaringvv6A.jpgToen mijn ventje zes maanden was, waren we er ook echt wel klaar voor! De eerste maaltijd bestond uit een roosjes broccoli en bloemkool, wat partjes gekookte aardappel, een paar reepjes komkommer ernaast en reepjes mango als toetje. Hij viel er op aan alsof hij uitgehongerd was! Vastpakken, voelen, bekijken, ronddraaien, weggooien, nog wat pakken, ruiken, proeven… vies kijken, uitspugen, nog een keer proberen, smakken… Wat hebben wij genoten! En ondertussen net doen alsof je er nauwelijks aandacht voor hebt. Want eten is de gewoonste zaak van de wereld, niet iets wat bijzonder is, wat moet, of wat beloond moet worden of bestraft als je het niet goed doet. Eten is geen dingetje, eten hoort er gewoon bij.

ervaringvv7.jpgEn natuurlijk verstijf je af en toe in het begin als hij moet kokhalzen. Maar nu vinden we dat eigenlijk mooi om te zien. En dat is het toch ook, mooi? Mooi dat het lichaam er zelf voor zorgt dat hij zich niet verslikt of stikt? Een te groot stuk wordt op een natuurlijke manier weer naar buiten gewerkt, en zelf kijkt hij niet op of om.

ervaringvv8.jpgHet eerste half jaar deden we erg rustig aan, van zes tot twaalf maanden. Niet elke maaltijd kreeg hij wat te eten, en soms sloegen we gewoon een dag over. Pas vanaf een maand of elf gingen we wat meer structuur aanbrengen, en nu vanaf twaalf maanden krijgt hij twee of drie keer per dag een maaltijd met ons, en wat tussendoortjes. Van wat losse groente en rauwkost, zeg maar de uitgeklede versie van onze maaltijd, eet hij nu gewoon meestal met de pot mee. Handig, want we zijn zelf ook gezonder gaan eten!

ervaringvv9.jpgSoms eet hij enorme hoeveelheden, soms gooit hij alles op de grond. Sommige dingen vindt hij heel lekker, om ze de volgende keer met een vies gezicht opzij te schuiven. Geen probleem. Wij vinden ook niet alles lekker.
Hij hoeft niets, maar mag alles. En deze ontdekkingsreis is heerlijk om mee te maken. We moeten vaak zo vreselijk om hem lachen. En we genieten zo, als we hem bijvoorbeeld een lekkere curry naar binnen zien werken. Of vanmorgen nog, toen hij zijn hoofd zowat begroef in een bakje yoghurt met havermout en banaan. En delen, ook té leuk. Als hij echt lekker zit te eten, deelt hij dat graag met ons. Een heerlijk afgesabbeld stukje brood met boter wordt dan met een grote gulle lach onze kant opgestoken. Zeg dan maar eens nee… hahahaha

ervaringvv10A.jpgIn de praktijk is het af en toe een vieze bende: pastasaus in zijn haren, bietjes op de keukenkastjes, tot aan zijn ellebogen in de rode linzencurry… maar een doekje doet wonderen. En de honden mogen na de maaltijd de vloer schoonmaken, ook leuk.

ervaringvv11.jpgOnze omgeving vond het meestal maar raar of eng. Prima, dat mag. Op het kinderdagverblijf kreeg hij pas wat later vast voedsel. En nu vinden ze het geweldig hoe netjes hij kruimeltjes van tafel kan pakken, of hoe goed hij eet. Opa’s en oma’s hadden er ook wat moeite mee. Pas toen ze zagen hoe goed het ging, kregen ze vanzelf wat meer vertrouwen in zijn kunnen. En nu genieten ze net zo hard als wij van dat kleine mannetje dat zo lekker zit te eten.

ervaringvv12.jpgIk ben blij dat we deze methode zijn gaan volgen. En eerlijk is eerlijk, nu hij steeds meer mag eten, en steeds meer gaat eten, wordt het nog leuker. Ik bak zelf brood, crackers, koekjes, en soepstengels bijvoorbeeld. En in de facebookgroep Bijvoeden volgens Stefan Kleintjes: #kleintjesmethode worden zoveel lekkere recepten gedeeld voor lekkere ontbijtjes en avondmaaltijden, daar hebben we zelf ook profijt van.
Eigenlijk zijn we er allemaal beter van geworden.

Copyright

© Kenniscentrum Borstvoeding | Kleintjesconsult | Op dit artikel rust copyright

Hier uw advertentie?

Neem vrijblijvend contact met ons op voor de mogelijkheden