Mijn buurvrouw vertelde me laatst hoe haar zus omgaat met haar jongste kindje van amper drie weken. ‘Ja’, zegt ze: ‘haar dochtertje huilt zoveel en daarom doet mijn zus de deur van de babykamer goed dicht, dan heeft ze er niet zo veel last van. Ze wil haar niet te veel verwennen en ze vindt dat haar kindje gewoon zelf in slaap moet leren vallen. Ik heb gezien dat haar dochtertje stopt met huilen als ze gedragen wordt. Maar volgens mijn zus zegt haar consultatiebureau dat ze daar niet aan moet beginnen, aan dat dragen dus, omdat je daar moe van wordt.’
Langzaam dringt het verhaal dat mijn buurvrouw me vertelt tot me door. Ik word boos en het doet mijn moederhart veel verdriet. Ik vraag mij af wie er opkomt voor deze en alle andere hulpeloze baby’tjes, die de longen uit hun lijf huilen en dan van uitputting in slaap vallen. In ieder geval niet de personen en organisaties die de concept-richtlijn Aanpak van excessief huilen bij zuigelingen hebben opgesteld en die nu bepleiten dat de concept-richtlijn definitief gaat worden.
Deze concept-richtlijn adviseert o.a. om de baby, vanaf de vierde dag, met de kookwekker erbij, te laten huilen, tot wel dertig minuten, of langer. Ik kan het niet geloven. Baby’s zijn toch geen aardappels? Ook wordt moeders geadviseerd om minder frequent borstvoeding te geven en de voedingen in een strak vastgesteld schema te vatten. Gaan we voeden op verzoek weer loslaten? Ik snap werkelijk niet hoe het zo ver heeft kunnen komen dat er zo’n absurde concept-richtlijn ligt die zelfs al toegepast wordt door vele consultatiebureaus.
De overheid maakt beleid om problemen in de samenleving op te lossen. Excessief huilen bij baby’s zou je als een maatschappelijk probleem kunnen zien. Dus is het belangrijk dat die overheid samen met alle betrokkenen kijkt wat nu precies het probleem is en welke verschillende oplossingen er geboden kunnen worden. Maar als je kijkt wat hier gebeurd is, lijkt het erop dat er met een vooringenomen ‘Blom standpunt’ is gewerkt. Er ligt namelijk slechts één onderzoek aan ten grondslag wat reeds zwaar bekritiseerd is. Ik ben boos dat de lactatiekundigen en psychologen en de ouders zelf niet betrokken zijn geweest bij het opstellen van deze richtlijn. Waarom kan de overheid geen richtlijn opstellen die meerdere opties geeft aan de ouders, bijvoorbeeld de methode voor huilende baby’s in Sears’ Fussy baby boek. En waarom zijn daar geen gratis folders van op het consultatiebureau?
Punt is dat er nu bijna een officiële richtlijn is, die de zorgverleners een bepaalde richting induwt. Juist dezelfde zorgverleners, die zo’n cruciale rol spelen bij het slagen van de borstvoeding. Zeker het consultatiebureau kan een moeder wel of niet over de streep trekken om door te gaan met het geven van borstvoeding.
Om nog even terug te komen op de zus van mijn buurvrouw. Het dochtertje krijgt nog borstvoeding, maar de zus van mijn buurvrouw staat op het punt ermee te stoppen omdat haar dochtertje zoveel huilt en het consultatiebureau aandringt op een strenger schema of het gebruik van hypo allergene kunstvoeding.
Als ik eraan denk hoe nu en straks vele kleine baby’s in Nederland geborgenheid, veiligheid en borstvoeding moeten missen, omdat de overheid meent dat dit goed voor ze is, dan voel ik mij machteloos. Elke baby heeft het recht opgepakt, getroost en gedragen te worden, als het huilt. In de column Partij voor de baby’s wordt gepleit voor een politieke stem voor de baby’s. Dat zal het helaas niet worden, vrees ik. Maar laten we in hemelsnaam met zijn allen deze petitie ondertekenen, zodat deze baby-onterende richtlijn nooit de standaard wordt.