Kort na zes uur fiets ik onze wijk binnen. Snel naar mijn meisjes toe. ‘Mama, mama’, klinkt het in koor, als ik mijn fiets neerzet. Mare, onze jongste, trekt al ongeduldig aan mijn jas als ik mijn voet over de drempel zet. ‘Sjas, uit’, klinkt het. Vervolgens probeert ze mijn schoenen uit te trekken en wijst ze naar de bank. Nog geen tien seconden na binnenkomst ligt er een intens tevreden dreumesje aan mijn borst te drinken.
Dit is even echt genieten. Zorgen over mijn werk stromen uit mijn hoofd bij elke slok die Mare neemt. Alle dingen die ik nog moet doen, lijken peanuts. Die ene collega nog antwoord geven, die moeilijke vergadering van volgende week. Al die mails, de deadlines. Alles glijdt weg. Ik raak helemaal ontspannen.
Econoom, jurist en publicist Heleen Mees ziet borstvoeding als een belemmering om carrière te maken. Zo heeft zij onder andere gezegd dat borstvoeding in de eerste maanden ruim vijftig uur per week in beslag neemt. Vrouwen komen daardoor volgens haar zelf nauwelijks aan eten en slapen toe, en ze zien er een paar weken na de bevalling vaak uit als halve anorexia patiënten. Zij noemt moeders melkvee en dit is voor haar synoniem met het weggooien van carrièrekansen. Dit is natuurlijk klinkklare onzin.
Ik zie de combinatie borstvoeding en werk juist andersom. Ik zie vooral het positieve effect van borstvoeding voor werkende moeders. Ik ben ervan overtuigd dat borstvoedende moeders minder kans hebben overwerkt te raken. Daar zorgt het stressverlagende en relativerende hormoon oxytocine wel voor. Dat borstvoeding geven en kolven op het werk het eerste half jaar tijd kost, moge duidelijk zijn. Maar kolvende moeders zullen op het werk efficiënter met hun tijd omgaan. Even relativeren tijdens de kolfpauze, kan misschien juist wel tot goede ideeën en een grotere (arbeids)productiviteit leiden. Bovendien: borstgevoede kinderen zijn minder vaak ziek. Moeders hoeven dus minder vaak vrij te nemen van hun werk om voor een ziek kind te zorgen.
Ik ben erg blij dat ik nog voed. Die momenten zijn voor altijd. ‘s Avonds liggend op ons bed is er voor mij alleen het hier en nu. Mijn meisje aan de borst. Geen tijd om toch nog even de werkmail bij te werken of andere dingen te doen. Gewoon even er zijn en genieten.
Onlangs is er een nieuw blad gelanceerd: Lof: voor moeders met ambitie. Doelgroep is moeders met ambitie die werk en gezin combineren. Borstvoeding hoort bij het moederschap. Laat ik de eindreactie van Lof maar eens voorstellen om een vaste column over het combineren van borstvoeding en werk op te nemen.