Ik had me nog wel zo goed voorbereid. Ik had het handboek Borstvoeding van LLL gelezen en was naar een informatiebijeenkomst geweest van VBN. Natuurlijk ook veel gesproken met mijn vriendin die al de derde aan de borst heeft. Maar daar lig ik dan in bed. Net een paar uur geleden thuis bevallen en ik probeer de kleine Lente aan te leggen, maar au, wat doet dat vreselijk pijn aan mijn tepel. Daar hebben ze me niets over verteld! Wat doe ik verkeerd ?
Ik wil haar zo graag minimaal zes maanden borstvoeding geven. Zelf ben ik erg allergisch en mijn moeder ook, dus daarmee heeft ons kindje al een verhoogde kans op allergie. Ook lijkt het me vreselijk mooi, intiem en gezellig. Maar op dit moment vraag me ik af hoe dit in hemelsnaam moet gaan lukken.
Onze Surinaamse kraamverzorgster pakte vanochtend mijn borst en frommelde die in Lente’s mondje, zo had ik het niet gezien op de VBN instructievideo. Ik durf op dat moment niet tegen de kraamverzorgster te zeggen dat het volgens mij niet zo moet, maar probeer het zelf wel netjes te doen. Lente is een klein meisje en dat mondje moet dan in een tepel happen van borsten die groter lijken dan Lente’s hoofdje. Hoe houd ik haar tere hoofdje recht? Uiteindelijk ligt ze in de rugbyhouding en hapt ze. Au! Dat doet weer zo’n pijn aan mijn tepel. Maar ze drinkt wel. Ik verbijt mijn pijn en pas mijn ademhalingsoefeningen toe uit de zwangerschapsyogales. Dan maar pijn, als mijn kleine meid maar drinkt.*
De volgende dag is er inmiddels een nieuwe kraamverzorgster en ook de verloskundige komt even kijken. Ze horen mijn verhaal aan en concluderen dat ik Lente goed aanleg. De kraamverzorgster begint meteen over een tepelhoedje dat ik zou moeten proberen. De verloskundige is het daar niet mee eens en zegt dat ik 24 uur lang niet mag aanleggen om mijn tepels rust te geven en dat ik alles moet gaan kolven. De kraamverzorgster stuurt mijn man vervolgens meteen de stad in om een fles te gaan kopen. Het duizelt me aan alle kanten. Het zou toch makkelijk moeten zijn? Dit had ik helemaal niet verwacht. Waarom een fles ? Straks krijgt Lente last van zuigverwarring. ‘s Middags als de kraamhulp weg is, bel ik mijn vriendin die LLL leidster is en barst in tranen uit.
‘s Avonds komt ze langs en proberen we allerlei houdingen uit. Het aanleggen doe ik goed, dus zij snapt niet waarom ik zo’n pijn in mijn tepels heb. Sommige houdingen doen iets minder pijn en op het eind kan ik zelfs ontspannen praten tijdens het voeden. De volgende week gaat het steeds beter. Ik houd vol en begin steeds meer te genieten van het voeden. Een paar weken later drinkt Lente heerlijk aan de borst. Het is onduidelijk waarom het in de kraamweek zo’n pijn deed. Wat voelde ik mij toch hulpeloos die eerste week. En bang om in mijn eigen huis met mijn eigen kind iets anders te doen dan de kraamhulp adviseerde. En dan al die tegenstrijdige adviezen. Uiteindelijk had ik toch een te rooskleurig beeld van te voren en was daarom in verwarring dat het allemaal niet zo soepel liep vanaf de start. Waarom vertellen ze je van te voren niet dat je de eerste paar weken flink moet oefenen met je baby. Dat had mij vast veel onzekerheid gescheeld. Ik ben blij dat ik doorgezet heb en hulp heb gezocht waar ik mij vertrouwd bij voelde, dat heeft mij nu vele mooie borstvoedingsmomenten opgeleverd.
- *Noot van de redactie: Borstvoeding geven hoort geen pijn te doen, behalve een beetje bij het aanleggen. Of er kan sprake zijn van ‘opstartpijn’ een soort pijn die erbij hoort omdat je tepels moeten wennen aan hun nieuwe taak. In Tessa’s geval kwam het gelukkig vanzelf goed. Het is verstandig uit te zoeken welke oorzaak er aan ten grondslag ligt.
Wacht niet tot het te laat is kijk hier voor hulp bij borstvoeding