Het moment dat een baby na de geboorte zijn ogen open doet is fantastisch! Na een heftige reis door het baringskanaal belandt hij op de buik van zijn moeder. Allerlei nieuwe ervaringen komen op hem af. Al snel gaat hij op zoek naar een visueel contact met zijn moeder en kijken zijn donkerblauwe ogen haar aan. Ook is hij nieuwsgierig naar de man met de donkere stem die hij al kent vanuit de baarmoeder. Deze kennismaking vind ik indrukwekkend om te zien.
In het lichaampje van de baby verandert vlak na de geboorte het een en ander. De lucht en kou prikkelen de baby tot ademen. Zo wordt het bloed niet meer via zijn buik naar de placenta vervoerd maar stroomt het opeens naar zijn longen. Nadat de nieuwe zuurstofvoorziening is geregeld, wordt het ook tijd om nieuwe energiebronnen aan te boren. Want ook dat gaat niet meer via de navelstreng. Dat moet nu actief met zijn mond gaan gebeuren in samenwerking met zijn moeder.
De baby heeft genoeg instrumenten meegekregen om zijn moeder te lokken. Zachte geluidjes maken, smakken en likken. Als de baby nog niet bij de tepel neergelegd is, kan hij zich met heel zijn lijfje verplaatsen naar de plek waar het eten zich bevindt. De geluiden worden harder en indringender, “Mam, kijk, dit wil ik!” Als een baby niet de gelegenheid krijgt om zelf de borst te kunnen nemen, zet hij een krachtiger middel in: huilen. Daar kan niemand omheen. Dat is ook de bedoeling. “Zorg voor mij”, is de boodschap. Als de baby eenmaal drinkt, is de ontspanning aan zijn hele houding te zien. Als hij klaar is met drinken en de borst loslaat, geeft hij daarmee te kennen dat hij genoeg heeft gedronken.
Een baby is geen robot die geprogrammeerd kan worden met eetschema’s verzonnen door volwassenen. Een baby vraagt om eten, warmte en lichaamscontact. De moeder wil dat geven en biedt de borst aan. Het ter beschikking stellen van de borst is een keuze van de moeder. Zij wil zichzelf door middel van haar eigen lijf inzetten bij het voeden van haar kind.
Dat is misschien wel het moeilijkste in het borstvoedingsproces: de overgave aan je kind, zonder dat je als moeder de grip op jezelf verliest. Zonder dat je je eigenheid kwijtraakt. Dat is een groot avontuur. Langzaamaan ontstaat er een nieuw levensritme. De unieke baby en de unieke moeder vormen samen een team waarin de behoeftes van baby en moeder op elkaar afgestemd worden. Twee autonome individuen willen intens met elkaar verbonden zijn.
Borstvoeding geven is dus niet het toedienen van moedermelk alleen. Het proces van borstvoeding geven, leert ouders goed te kijken naar de behoeftes van hun kindje. Als die behoeftes serieus worden genomen, is dat een fantastische basis voor een evenwichtig leven.