Zoogdieren doen wat ze doen. In grote lijnen komt het hier op neer: ze eten, ze beschermen zich tegen aanvallers en andere dieren die wel een lekker boutje lusten, ze planten zich voort, zetten jonkies op de wereld en brengen die groot. En op een goed moment is het leven lang genoeg geweest en gaan ze dood. Ik denk niet dat dieren en zoogdieren daarbij nadenken; ze doen wat ze ‘moeten’ doen. Ze volgen hun instinct. Zo is de natuur nou eenmaal.
Dus geven zoogdieren hun kleintjes borstvoeding en iedereen vindt dat normaal en natuurlijk en aandoenlijk. De dieren zelf bediscussiëren niet met elkaar of het überhaupt wel nodig is om je jongen te zogen of voor hoe lang het verstandig zou zijn om hun jongen te voeden met hun eigen melk. De klapmuts bijvoorbeeld, een zeehondachtige die op het Zuidpoolijs leeft, voedt haar jongen slechts voor vier of vijf dagen, met melk met een vetpercentage van bijna 60. Maar er zijn er ook die hun jongen een jaar of langer volledige borstvoeding geven, zoals de walrus. Zij zoogt haar jong gemiddeld twee tot drie jaar volledig.
Dieren houden geen statistiek bij of zoeken ook niet naar wetenschappelijk bewijsmateriaal om te kunnen staven dat borstmelk [of is het uiermelk?] beter is dan een zorgvuldig op maat toegesneden kunstvoeding, of om de gevaren van kunstvoeding aan te tonen.
Borstvoeding in de dierenwereld is normaal. Het leuke is dat je, een beetje afhankelijk van waar je woont, het kunt zien en meemaken. Even buiten de stad zie je in het voorjaar overal lammetjes ronddartelen die met grote regelmaat onder de moeder verdwijnen om te drinken. En er is ook altijd wel een moederschaap dat daar op dat moment geen zin in heeft en haar jong op hardhandige wijze de toegang toe de borst ontzegt. En met een beetje geluk kun je kalfjes zien drinken of mag je op de (kinder)boerderij kijken bij een grote varkensmoeder die op haar zij liggend een hele trits biggetjes de borst geeft.
In de dierentuin, of in het wild, wordt het wat lastiger om zogende dieren te observeren. Wist je dat kangoeroe baby’tjes de eerste vier maanden in de buidel onafgebroken aan de borst liggen, alsof ze vastgekoppeld zijn aan een infuus. En dat ze daarna nog minstens acht maanden (roze!) kangoeroemoedermelk drinken? Ik had er nog nooit van gehoord en ik wist ook niet dat het vrouwtjesvogelbekdier, dat toch een zoogdier is, eieren legt en geen borsten heeft. De jongen slurpen de melk uit een huidplooi van hun moeder, vergelijkbaar zoals katjes water slurpen uit een plasje
Maar ook thuis, of bij de buren, voeden de dieren hun jongen. Soms in de beschutte omgeving van een holletje zoals de kat die haar jongen op een veilig plekje heeft weggeborgen of de muizenjongen die de eerste tijd nog niet naar buiten mogen.
En wij? Het zoogdier mens? Wij hebben onze borstvoedingsfora, onze favoriete borstvoedingssite en borstvoedingshandboeken. We lezen artikelen, columns en tijdschriften. Begeven ons met partner naar borstvoedingscursussen en voeren heftige discussies over voeden in het openbaar. Het helpt! Het gaat allengs beter met de borstvoeding in Nederland: eerst gaf 20% van de moeders met zes maanden volledige borstvoeding, inmiddels is dat bijna een kwart van alle jonge moeders. Wie weet wordt borstvoeding bij mensen ook wel weer normaal.