Aan het begin van de winter maakte ik mijn planning: ik zou inlezen en voorbereiden in de winter om daarna drie volle weken te kunnen wijden aan het schrijven van mijn nieuwe boek Eten voor Kleintjes – van borst tot boterham, voor kinderen van 0-4 jaar Het leek me een heerlijk vooruitzicht. Het idee wakkerde mijn interesse voor kindervoeding weer helemaal aan.
En hoe gaat dat dan: dan zijn er collega’s die commentaar willen leveren, die willen meelezen en meedenken. Sommigen van hen tot dan toe volkomen onbekend voor mij. Maar, zij hielden zich aan hun toezeggingen en stuk voor stuk stuurden ze me uitgebreid en minutieus commentaar.
Hun enthousiasme, hun rake opmerkingen, ze maakten me nóg gretiger en ik dook de afgelopen twee maanden meer dan ooit in de kindervoedingsmaterie. Ik las alles wat los en vast zat, graasde het internet af en wilde alsmaar meer weten van al die verschillende onderwerpen. Borstvoeding, allergieën, nieuwe methodes van bijvoeding geven, inenten, voorbehoedmiddelen, recepten en kinderdagverblijven: het is maar een kleine greep uit de vele thema’s die een relatie met borstvoeding hebben. Ik vertelde het ook aan iedereen die het maar horen wilde en het leuke is dat op een goed moment iedereen het wéét: Stefan is weer eens hyper en helemaal in de borstvoeding.
En hyper was ik! Ik maakte een strak werkschema: ontbijten, schrijven, afwassen, schrijven, rondje Oosterpark, schrijven, lezen… etc. Oh ja: en eten en stofzuigen en krokusjes verzorgen en een afgeperkt aantal uurtjes voor het lopende werk: de site, het bijvoedingforum, de cliënten. En in de weekenden? Idem dito, maar dan mocht ik ook uit. Heerlijk, een nachtje dansen doet wonderen voor een mens. Dus ja, ik heb wat zitten puzzelen en zitten staren naar dat flatscreen: hoe leg ik dat nou uit die relatie tussen de verschillende manieren van bevallen en borstvoeding, of de relatie tussen voorbehoedmiddelen en borstvoeding? Want reken maar dat die relatie er is. Of het proces van borstvoeden-op-verzoek gevolgd door het bijvoeden-op-verzoek? Ook zoiets, en zó logisch ook, voor mij althans. Ook wilde ik nog iets verstandigs schrijven over bijvoorbeeld borstvoeding en (beugel)bh’s, zonder het betuttelend te laten zijn. Dankzij het wonder e-mail en het gezond verstand van sommige van mijn collega’s is het geloof ik toch een goed stukje geworden.
Maar niet iedereen wist dat ik hyper was met die borstvoeding. Zo wist mijn zusje van niks. En andersom bleek dat ik weer eens niks wist van mijn zusje. Niets vreemds overigens. Zo doen we dat al jaren: we weten soms alles van elkaar en soms niks.
Dus zo gebeurde het dat ik plots totaal verbaasd was over een nieuw kunstwerk van mijn zusje. Mijn zusje maakt namelijk kunst. En nu had ze kunst gemaakt geïnspireerd door het thema borstvoeding en het gevoel dat je hebt in je hart maar waarvan je niet weet dat je het hebt. Echt iets voor mijn zusje!
Ze stuurde me de uitnodiging van de opening van de tentoonstelling en een foto van haar werk. Zóveel borstvoedingsgevoel bij elkaar op één tafel. Ik werd er helemaal stil van en ik voelde nog meer borstvoedingsmotivatie bij me naar boven komen.