Met de geboorte van mijn kinderen is de wereld wel hetzelfde gebleven, maar ik keek er anders naar. Soms door een roze bril en soms door dichtvallende luiken. En hoewel ik voor de geboorte van mijn dochter zei dat ik ‘nooit in zo’n hippie draagdoek zou gaan lopen’, ben ik nu overtuigd van het mooie en logische van dragen.
Mijn dochter huilde veel, en wilde alleen maar bij mama zijn in de eerste tijd na haar geboorte.
‘Je moet het jezelf niet zo moeilijk maken’, werd er wel geopperd door vrienden en bekenden. Ze probeerden me te helpen want vonden het voeden en het dragen te tijdrovend voor me. De borstvoeding verliep goed maar toch werd ik aan het twijfelen gebracht; moest mijn kindje nou echt zo vaak drinken per dag? Ik besloot gewoon af te gaan op wat goed en logisch voelde en dat bleek goed te zijn. Natuurlijk wilde mijn dochter ‘zo vaak’ drinken, zelf nam ik ook heel vaak een hapje eten of een slokje drinken. En natuurlijk wilde mijn dochter bij me zijn.
Een paar weken na de geboorte voelde ik dat het weer tijd was om erop uit te trekken. Mijn kind lag niet graag alleen, net zoals veel andere kindjes, dus koos ik een voor mij logische oplossing. Ik deed mijn dochter in een draagdoek en ik kon weer op stap. Op stap met een tevreden meisje in de draagdoek.
Ik kon wel weer meteen aan de bak. Ik moest weer het huis op orde hebben, mijn sociale contacten onderhouden, mijn oudere zoontje moest weer door taxibedrijf mama worden rondgebracht. Er waren speelafspraken, zwemlessen, sportactiviteiten, school en werk in het vooruitzicht.
Ik besloot het mezelf zo makkelijk mogelijk te maken. Kind in de draagdoek en gaan. In een draagdoek was mijn dochter dichtbij en kon ik al snel zien of zij honger had. Voeden in de doek leek me een handige oplossing, maar om fijn te kunnen voeden moest ik mijn kindje een stuk lager in de doek doen. Dat droeg niet zo fijn en eigenlijk ging het voeden ook niet zo gemakkelijk. Het is toch lastig sturen en het kostte wat moeite om haar goed aan te leggen. Niet ideaal.
En waar draaide het nou eigenlijk om? Die draagdoek is ontzettend makkelijk. Je kindje is dichtbij en je weet wat je kindje nodig heeft. De voedingsmomenten zijn eigenlijk heel prettig als rustmomentjes. Ik hoefde niet te dragen en voeden op hetzelfde moment. Even zitten, voeden en op adem komen.
Ik kon lekker even gaan zitten, de draagdoek wat losser doen en even de tijd nemen om haar te voeden. En daarna kon ik weer verdergaan.
Je hoeft niet alles tegelijk. Moeder zijn is niet alles moeten, of moeten willen. Draag je kindje en neem lekker een pauze om te voeden. Gebruik, als je dat wil, de doek als bescherming tegen de zon of tegen nieuwsgierige blikken.
Dragen en voeden? Ik kies voor beiden. Ik draag mijn kind vol overtuiging; wetend dat het haar helpt goed te hechten en de wereld te ontdekken op een veilige en vertrouwde manier. Ik geef haar borstvoeding, vol overtuiging. Omdat ik weet dat het past bij een natuurlijke ontwikkeling. Maar dragen en voeden doe ik niet tegelijkertijd, het was voor mij een niet-noodzakelijke en zelfs niet wenselijke situatie. En nu leven deze twee dingen in perfecte harmonie heel mooi naast elkaar.