Diepvriesmelk

column-71.jpg

Het is bijna tien uur ‘s avonds: kolftijd. Zuchtend pak ik mijn kolf. Even later vul ik twee vakjes van een ijsklontbakje met in totaal dertig milliliter moedermelk. Mama moet weer aan het werk. ‘t Kost me heel wat moeite om een voorraadje bij elkaar te kolven. Al vijf weken na de geboorte van mijn zoontje begin ik ermee. Trouw pak ik twee keer per dag de kolf voor slechts twee melkijsklontjes. Alle beetjes helpen.
Zes weken en vele kolfbeurten later laat ik mijn kleine mannetje voor het eerst achter bij de oppas met drie flessen vol kostbare mamamelk. Maar liefst twee weken heb ik ervoor nodig gehad om deze hoeveelheid bij elkaar te krijgen. Gelukkig gaat alles goed en drinkt hij de ontdooide diepvriesmelk met smaak op.

Helaas verloopt het kolven op mijn werk al even belabberd. Met slechts de helft van wat mijn zoon op een dag drinkt kom ik ‘s avonds thuis. Welke kolf ik ook gebruik, het resultaat blijft hetzelfde. Ik geef meer geld uit aan fenegriek en borstvoedingsthee dan een ander aan kunstvoeding. Ook de oxytocinespray Syntocinon en het medicijn Domperidon mogen niet baten. Ik doe er echt alles aan, maar mijn kolfopbrengst wordt er niet meer van.

Gelukkig heb ik, voordat ik ging werken, een redelijke voorraad opgebouwd in de vriezer. Voorlopig kan ik zo de tekorten nog even aanvullen. Helaas slinkt niet alleen deze voorraad schrikbarend snel, ook mijn productie loopt hard achteruit. Eén dag werken levert me weer drie ‘regeldagen’ op. In de zoektocht naar een oplossing besluit ik voorlopig één dag in de week ouderschapsverlof op te nemen. Ook heb ik gelukkig de mogelijkheid om deels thuis te werken en ga ik op werkdagen iets later werken, zodat ik niet drie maar twee voedingen mis.

Toch baal ik ervan dat ik hem niet langer helemaal ‘live’ kan voeden. Eigenlijk is het te gek voor woorden dat een net bevallen vrouw al na tweeënhalve maand van haar hummeltje gescheiden wordt om aan het werk te gaan. Hadden we in ons land ook maar wat langer verlof dan die schamele tien of twaalf weekjes na de geboorte. Neem nu de Scandinavische landen. Daar duurt het bevallingsverlof maar liefst een heel jaar. Ook in Engeland en Duitsland is sinds kort een jaar verlof mogelijk.

Het zou toch geweldig zijn als ook hier moeders minimaal een half jaar na de geboorte van hun baby verlof zouden kunnen hebben. Om langer van hun baby te kunnen genieten. Maar vooral om de baby een kans te geven om langer van de borstvoeding te kunnen genieten. Warme melk uit de originele verpakking is immers veel lekkerder dan diepvriesmelk.

Hier uw advertentie?

Neem vrijblijvend contact met ons op voor de mogelijkheden

Gerelateerde artikelen