‘Oh, mevrouw u mag uw baby hier voeden hoor!’ De dame van achter het inschrijfloket van de hogeschool trekt een gordijntje open van iets wat op een kleedkamer lijkt. ‘Neen dank u’ glimlach ik van op de rij stoelen aan het loket, ‘ik kan hier ook prima voeden.’
Mijn drie maanden jonge baby klokt lekker die melk binnen, terwijl hij zich in volle overgave wriemelend van gelukzaligheid in mijn borst zit te begraven.
Intussen dwalen mijn gedachten af naar die keer toen ik als eerste tijdens de postnatale kine mijn borst bovenhaalde om mijn toen ieniemiene kindje in slaap te voeden, waarop de andere schommelende en ijsberende moeders hun baby’tjes ook één voor één opgelucht aanlegden.
Of die keer op het consultatiebureau toen mijn kleine lieverd verwoed op zijn vuistjes begon te knabbelen en ik hem in de weegzaal mijn borst aanbood. De vrijwilligster van dienst zei dat ze daar ook een aparte ruimte voor hadden als ik dat wou. Ook toen weigerde ik. Een beetje later durfde die andere moeder ook blijven zitten om te voeden.
Of nog lang daarvoor toen ik op de hogeschool waar ik studeer mijn kramperige tweewekertje probeerde te troosten met mijn meest lege borst, en de docente anatomie toesnelde om me naar een of ander leeggehaald bezemhok te brengen. Ik vertelde vriendelijk dat ik niet graag ‘weggestoken’ wordt, liever onder de mensen bleef. Een jonge studente vroedkunde die naast mij zat vroeg me naar mijn ervaringen met borstvoeding, en leerde tijdens dat kwartier dat we samen aan het wachten waren op onze trajectcoach meer over moederschap en borstvoeding dan ze het hele jaar daarvoor had gezien in de lessen.
Neen, hoe goedbedoeld ook, ik hoef geen pashokjes, kleedkamers, toiletten of materiaalkoten om mijn kind te voeden en te troosten. Stel ons voedende moeders maar bloot aan de maatschappij, aan al die moeders die twijfelend uitstellen, die moeders die wat bevestiging kunnen gebruiken dat het *ok* is om je kind daar aan te leggen. Aan al die jonge vrouwen en mannen die dan toch niet helemaal onvoorbereid in het ouderschap gesmeten worden als ze een kind krijgen.
Gastcolumn geschreven door Eva Demuynck
- Reageren? Dat kan op de Facebookpagina van Kenniscentrum Borstvoeding