Met mijn eerstgeborene vond ik de nachten in één woord heerlijk. Ze konden me niet lang genoeg duren. Er hing een soort romantiek in de lucht, alsof de roze wolk volledig om ons heen hing. Ik kon haast niet wachten tot mijn dochter weer behoefte had aan haar volgende voeding of ze gewoon troost of een knuffel bij me zocht. Ik keek haar bijna wakker.
We waren altijd samen, mijn meisje en ik. Ze wilde ook nergens anders zijn en ik voelde me precies zo. Dit zorgde ervoor dat de nachtvoedingen erg gemakkelijk waren en haast geen moeite kostten. Natuurlijk was ik moe. Ik was niet gewend aan gebroken nachten, maar ik heb me nog nooit zo levend gevoeld.
Toen onze zoon op komst was, dacht ik al met voorpret aan de komende nachtelijke voedingen. Maar in werkelijkheid was er helaas weinig plezier te beleven tijdens de nachten. Maandenlang was hij bijna de hele nacht wakker. Hij had heftige darmkrampen, waardoor hij gedurende de hele nacht intens huilde. Hij kon alleen enige verlichting krijgen als hij op mijn buik lag te slapen. Talloze nachten hebben we op deze manier doorgebracht. Hij werd minimaal eenmaal per uur wakker. Maar vaak was het drie tot vier keer per uur.
Het waren zeer moeilijke, donkere nachten. Soms leken ze zelfs oneindig. Ik kon hem dankzij de borstvoeding de gehele nacht troosten, voeden en hem een veilig gevoel geven ondanks zijn pijn. Ik wil er niet eens over nadenken hoe de nachten zouden zijn geweest als ik voor kunstvoeding had gekozen.
Ik heb me in die tijd regelmatig afgevraagd hoe ik überhaupt nog overdag op mijn benen kon staan. Mijn chronische slaapgebrek moest me toch wel opbreken tijdens mijn dagelijkse activiteiten? Ik was natuurlijk wel moe, maar kon -tot mijn eigen verbazing- nog steeds redelijk normaal functioneren.
Omdat mijn zoon na iedere voeding wel in slaap viel, was mijn slaap in die korte periodes blijkbaar toch diep genoeg om het dagelijkse leven gewoon te kunnen voortzetten. Dit blijkt te kloppen, zo tonen diverse wetenschappelijke onderzoeken aan. Moeders die borstvoeding geven, krijgen niet alleen meer slaap, maar hebben ook een betere kwaliteit slaap. Ze hebben een langere periode van diep slapen, waardoor ze ‘s ochtends beter uitgerust zijn.
Ik heb dus de weinige uren slaap die ik had in de vele donkere nachten, optimaal kunnen gebruiken. En dat voor iemand die normaal gesproken minimaal negen uur slaap nodig heeft om zich enigszins normaal te voelen overdag. Volgens mij heeft borstvoeding magische krachten en dit is één van de bewijzen.