Nog even doorbijten

Aaauw!!! Ik trek mijn dochtertje met een ruk bij mijn borst vandaan. Daar deed ze het weer.
Acht tandjes heeft ze inmiddels en ze zijn vlijmscherp. Komen er nieuwe door? Vast en zeker.
Want ook al zie ik geen witte puntjes op haar kaakjes, zijn er geen gezwollen plekken op haar tandvlees, kwijlt ze niet en poept ze niet groen… ze bijt. En ze bijt hard. Met een stralende ondeugende lach.
Het probleem is ruim een half jaar geleden ontstaan toen mijn dochtertje haar eerste tandje kreeg. Hardnekkig is ze vanaf dat moment blijven bijten, met steeds een paar weken van relatieve rust tussendoor wanneer er weer een tandje door is.
Ze bijt in alles wat ze maar in haar mondje kan stoppen: bijtringen, de tafelrand, de staart van onze kat en helaas ben ik ook meestal binnen tandbereik. Op mijn bovenarmen zitten soms flink wat blauwe bijtplekken en er zijn dagen dat ik haar amper durf aan te leggen. Ik weet hoeveel pijn het doet als die vlijmscherpe knaagtandjes langs mijn tepel schuren. Bij tijd en wijle vind ik de borst geven echt eng.

Ben ik volledig overgeleverd aan haar knaagtandjes? Nee. Ik let goed op de manier waarop ze aan de borst drinkt. Zodra ze niet meer actief drinkt en slikt, haal ik haar meteen van de borst voordat ze uit verveling begint te knagen.
Als ze toch bijt, duw ik een pink tussen haar kaakjes. Ik zal dit echter niet snel doen, aangezien ik haar tandvlees gemakkelijk met mijn nagels kan beschadigen.
Ik knijp haar neus wel eens dicht als ze me bijt zodat ze wel los moet laten maar ook daarbij doe ik haar zomaar per ongeluk pijn. De beste truc, ook niet geheel babyvriendelijk, is dat ik haar hoofd tegen mijn borst druk als ze bijt. Automatisch laat ze dan wel los.
Alle trucjes ten spijt is mijn eerste reactie echter toch nog vaak dat ik haar bij me wegtrek… met mijn tepel nog tussen haar tanden. Au!

Mensen vragen vaak of borstvoeding en tandjes wel samen kunnen gaan.
En ik zeg dan altijd, dat het prima kan omdat de tong over de onderkaak ligt en de tepel achter de boventandjes tegen het gehemelte ligt. Maar ik geloof dat de werkelijkheid toch wat weerbarstiger is.
Ik vermoed dat deze mensen het krijgen van tandjes een logische reden vinden om te stoppen met voeden. Maar dat is nou juist nog nooit in mij opgekomen. Het is irritant en soms doet het goed zeer. Maar ik zie dat mijn meisje nog helemaal verzot is op de borst. Het is voor haar nog steeds het middelpunt van haar bestaan. Dat zou ik haar nooit afnemen.

Wat mij hoop geeft in bange dagen is dat het weer over gaat. Als er weer een serie tanden door is, houdt het bijten vanzelf op.
Voor de rest geldt voor mij tot het volledige melkgebit doorgekomen is: nog even doorbijten.

Hier uw advertentie?

Neem vrijblijvend contact met ons op voor de mogelijkheden

Gerelateerde artikelen