Ik moet diep zuchten en voel een meewarige verontwaardiging in mezelf opwellen als ik in de Elsevier een artikel lees van journaliste Ingrid van der Chijs. In dit artikel citeert zij de uitspraken van Pieter Sauer, kinderarts en onderzoeker bij kunstvoedingfabrikant Numico. Sauer is van mening dat geen enkel wetenschappelijk onderzoek aantoont dat flesvoeding nadelen heeft voor de gezondheid van kinderen en daarom een uitstekend alternatief is voor borstvoeding. Niet gehinderd door enige kennis van zaken over borstvoeding accepteert van der Chijs de oppervlakkige vergelijking tussen borstvoeding en kunstvoeding die Sauer maakt.
Alsof moedermelk niet meer is dan een gezond wit drankje dat stomtoevallig uit de moederborst komt. En alsof dit drankje simpelweg vervangen kan worden door kunstvoeding omdat dit nagenoeg even gezond zou zijn.
Kunstvoeding en borstvoeding worden met elkaar vergeleken alsof het gaat om het verschil tussen halfvolle melk en magere melk. Het is bijna even gezond, dus het maakt niet uit wat je kiest. Wat ik in bijna alle discussies mis, is de toegevoegde waarde van borstvoeding voor de baby als het gaat om lichaamscontact, geborgenheid, troost en de ontwikkeling van eigenwaarde van het kind.
Sauer en van der Chijs zijn blijkbaar van mening dat de bevrediging van andere behoeften dan voedingswaarde van ondergeschikt belang zijn en daarom niet te hoeven worden genoemd in een vergelijking tussen kunstvoeding en borstvoeding. Uitspraken als: ‘Ouders worden te veel onder druk gezet om borstvoeding te geven.’ (Sauer) of ‘Baby’s hoeven niet aan de borst.’ (van der Chijs), bevestigen mijn vermoeden.
Kunstvoeding is echt geen rotzooi. Een aantal voedingsstoffen die goed zijn voor een baby zitten er wel in. Een klein aantal wel te verstaan, want moedermelk bestaat uit minstens 160 verschillende stoffen.
Maar waarom in vredesnaam hebben wij vrouwen borsten gekregen en waarom in hemelsnaam zijn die borsten direct na de bevalling in staat de pasgeboren baby te voeden? Waarom worden baby’s geboren met een zoek-, hap- en zuigreflex?
Omdat het zo bedoeld is! Omdat je als vrouw en moeder gemaakt bent om te voeden. Gemaakt om warmte, veiligheid en geborgenheid te bieden… met je borsten en je hele lijf.
Voedingswaarde is slechts één aspect van het geven van borstvoeding.
Een ‘gezonde’ fles kunstvoeding verwijst slechts naar dat ene aspect en bevredigt bij een baby slechts één behoefte, namelijk die van voeding: voedingstoffen en calorieën.
Sauer en van der Chijs menen in hun alwetendheid het beste met baby’s en hun moeders voor te hebben. Naar mijn mening doen ze baby’s en ouders echter ernstig te kort. Ze ontmoedigen met hun eenzijdige ideeën een bijzondere intieme borstvoedingsrelatie waarin de behoeften van een baby aan geborgenheid, veiligheid en veel lichamelijk contact met zijn moeder zo goed mogelijk bevredigd kunnen worden.
Uiteraard zijn deze aspecten niet of nauwelijks meetbaar. En juist dat maakt de vergelijking tussen kunst- en borstvoeding onmogelijk.
Zolang je niet in staat ben in te zien dat een moeder meer is dan een ‘koe die melk geeft’, zolang je niet ziet dat de moeder in alle opzichten de ultieme veilige basis is voor haar kind, ben je niet in staat een gesprek te voeren over kunstvoeding en borstvoeding.
Dan doe je de allesomvattende behoefte van een baby aan zijn moeder geen recht. Je verhaal blijft eendimensionaal en van elke emotie gespeend.