Wat zou je me vertellen als jouw ogen konden spreken?
Soms vraag ik me dat af. Vooral nu je tijdens het drinken aan de borst mijn blik vastgrijpt en ik langzaam verdrink in jouw donkere kijkers.
Misschien vertellen ze over de plannen die je stiekem smeedt. De tocht die je wil aanvatten als ik je straks met je handjes en knietjes op de grond zet: eerst naar de speelmat, je daar optrekken aan de zetel om het terrein te inspecteren. Dan wil je direct op jouw doel af gaan: de kabeltjes die mama zo zorgvuldig heeft weggestopt.
Je lost even mijn borst en lijkt te grinniken, alsof je me zegt: ‘Nee Mama, dat is het niet…’
Denk je misschien aan ons uitstapje deze morgen? We gingen naar de winkel, spulletjes halen voor die middag. Jij zat in de wandelwagen, te kraaien van plezier. Een lieve dame krabbelde nog over je buik en giechelde dat je zo’n flinke jongen was. Fantastisch vond je het!
Je sabbelt vrolijk verder, wiebelt met je neus: ‘Oh nee, Mama. Ik vond dat wel heel fijn; toch… Daaraan denk ik niet.’
Ik zucht en koppel je los. Je wriemelt zodat je op je buik kan liggen, maar zelfzeker trek ik je rechtop, om je dan in een vlotte beweging aan de andere borst aan te leggen.
Je ligt vast en zeker te denken aan ons heerlijke dutje van deze middag. Na het eten was Mama met jou in het grote bed gaan liggen. Jij mocht natuurlijk een borstje drinken, maar nog voor je klaar was, lag Mama lekker te soezen. Je besloot dan maar om mee te genieten. Je vleide je zalig tegen me aan en begon jouw middagslaapje.
Even zie ik je twijfelen. Heb ik het dan eindelijk bij het juiste eind? Er verschijnen kleine fonkeltjes in je ogen. Je slaat met je knuistje tegen mijn borst en ik kom tot het besef: ook dit is het niet…
Dan dringt het langzaam tot mij door; als puzzelstukken die in elkaar passen. Je kijkt me aan en vangt mijn blik. ‘Weet je het nu eindelijk? Moet ik het je dan verklappen?’ Ik grijns en knik. Je laat de borst los en geeft me je mooiste glimlach.
Ik lees het heel duidelijk in je ogen, de onleesbare lettertjes die jouw gedachten weergeven.
‘Dank je, lieve Mama. Dank je om mij te laten groeien. Dank je om mij te laten ontdekken. Dank je om mij te laten leren. Maar nog meer dank ik je, om elke keer dat ik verdrietig ben, moe, bang of boos, me in je armen te nemen. Me te knuffelen met een lekker slokje mamamelk. Daarvoor… Mama, ben ik je eeuwig dankbaar.’
Ik slik even. Ik zie dat je ondertussen in slaap bent gevallen terwijl je lekker nasabbelt aan de borst. Vertederd plant ik een kusje op je voorhoofd, zonder je los te maken, en fluister zachtjes: ‘Graag gedaan, mijn lieve schat… Ik zie je graag.’
- Reageren? Dat kan op de Facebookpagina van Kenniscentrum Borstvoeding