Eeuwige twijfel

column-80.jpgHebben jullie dat nu ook? Het idee dat alle kinderen in je omgeving doorslapen, behalve die van jou. Laatst nog zei een collega mij: “Onze kleine slaapt sinds hij zes weken is, al helemaal door.” Of een kennis, die doodleuk vertelde dat hun dochter van een paar maanden om zeven op bed ligt en dan pas weer om zeven wakker wordt. Op zulke momenten kan ik een grote grmpff amper onderdrukken. Onze jongste dochter van bijna twee jaar slaapt nog helemaal niet door.
Op zich kunnen mijn man en ik daar redelijk mee leven, maar na zo’n terloopse opmerking slaat de twijfel weer toe. Hebben wij haar teveel verwend? Is het niet goed dat ze naast ons in bed ligt en ‘s nachts nog borstvoeding krijgt? Hebben wij het nu helemaal verkeerd gedaan?

In de eerste weken van haar leven ging het best goed. Ze sliep stukken van vijf uur achter elkaar en viel ook zelfstandig in slaap. In mijn column Slaaptraining voor apen? was ik dan ook redelijk optimistisch. Na een paar maanden echter werd ze onrustiger. Dus legde ik haar vaker aan. Een speen had ze niet: vaak viel ze met de tepel in haar mond in slaap. Ze werd steeds vaker wakker, soms wel elke twee uur. Door haar steeds weer aan te leggen, sliepen we snel verder.

In het begin dachten we dat het vele wakker worden en huilen wel een oorzaak zou hebben. Het zijn vast de tandjes, zeiden we dan. Of de spanning van het leren lopen. En wat geeft nu meer troost en geborgenheid dan de borst? Dus bleef ik haar de hele nacht aanleggen. Maar nu kan ze niet meer zonder de borst inslapen en doorslapen. Ik raak de tel kwijt hoe vaak ze ‘s nachts over me heen klautert om naar de andere borst te gaan. Van links naar rechts en van rechts naar links. Soms word ik met vreselijke rugpijn wakker omdat ik weer in zo’n onnatuurlijke wokkelvorm heb gelegen.

Toen mijn oudste dochter anderhalf was en ik zwanger van Mare heb ik de No-Cry Sleep Solution gelezen. Ik wilde af van de nachtvoedingen. Het werkte en na een paar dagen sliep ze door. Een speen en even knuffelen was voldoende voor haar om verder te slapen. Ik geloof niet dat deze methode ons deze keer gaat helpen. Mare heeft een sterke eigen wil en ze heeft nog steeds geen speen. Ze schreeuwt moord en brand als ik niet bij haar lig. Soms zeggen we voor de gein dat we haar op zolder neerleggen met de deur dicht. Maar lang laten huilen voelt niet goed voor ons. Dat doen we dus niet. Wat kunnen we anders nog doen? Eén nachtje allemaal vroeg op bed doet vaak wonderen. Beter uitgerust staan we weer volledig achter onze keuze om ‘s nachts te voeden.

We hebben nu onze hoop op een echte oplossing gevestigd op een knalroze prinsessen halfhoogslaper. Beide dochters waren er niet van weg te slaan in de showroom. Over drie weken wordt het bed geleverd. Hopelijk vindt Mare het gezellig bij Lente op de kamer en gaat ze dan zelf in slaap vallen. En als dat niet zo is? Wat houdt ons dan nog op de been? Vertrouwen. Mijn oudste dochter slaapt sinds ze ruim twee jaar is als een roos in haar eigen bedje. Daar kun je werkelijk een kanon naast afschieten. Ik weet dus dat het uiteindelijk goed komt. Maar het duurt wel erg lang deze keer. Aan de andere kant is de intimiteit met zo’n klein meisje in bed ook erg gezellig. En de tijd dat geen van onze beide meisjes meer bij ons in bed wil slapen, zal waarschijnlijk eerder komen dan we denken.

Hier uw advertentie?

Neem vrijblijvend contact met ons op voor de mogelijkheden

Gerelateerde artikelen