Bijna zeven miljard mensen leven er op de wereld, volgens de meest recente telling. Wij allen leven bij de gratie van het egoïsme van onze verwekkers. Misschien kan een enkeling zich bij zijn kinderwens verschuilen achter instinctieve biologische drift, meestal is er echter een concrete aanwijsbare reden. Ik wilde kinderen om iets voor mezelf te hebben, eigen vlees en bloed. Wat de reden ook is om een kind te wensen, het nog ongeboren kind werd niet om zijn mening gevraagd.
Na het verwekken van nieuw leven maakt het egoïsme vaak al snel plaats voor zorg, instinctieve prenatale moederliefde. Als aanstaande moeder lees je boeken, pluis je internetsites uit, bezoek je verloskundigen. Alles is er op gericht om het vruchtje zo veilig en gezond mogelijk te laten ontwikkelen. Trouw slik je de eerste maanden foliumzuur. Als je al rookte, stop je ermee. Een glas wijn beperk je tot het uiterste en Franse kaasjes, filet American en andere mogelijk schadelijke voedingsmiddelen gaan aan je neus voorbij. Je eet je groen en geel aan groenten en fruit en je snackt veel minder dan je lief is. De kattenbak wordt door een ander schoongemaakt.
Maar… ook tijdens de zwangerschap steken de eerste tekenen van egoïsme de kop weer op. Er doemen gedachten op: Nog even volhouden dan mag ik weer een glas wijn. Het mooie babykamertje moet op tijd worden afgetimmerd want met een baby op mijn kamer kan ik niet slapen. Ik hoop maar dat het kind snel doorslaapt, want de laatste weken van de zwangerschap hakken er in. Ik kan niet wachten tot ik weer een nacht goed slaap. Ik hoop maar dat ik geen huilbaby krijg. Ik hoor de informatie over het geven van borstvoeding aan, maar ik heb mijn besluit al genomen. Misschien ga ik dat borstvoeden even proberen, maar als het te veel gedoe is ga ik gewoon kunstvoeding geven. Stel je voor dat ik er hangborsten van krijg. Na de bevalling ga ik weer verder met mìjn leven.
Het kind wordt niet naar zijn behoeften gevraagd.
Ik vind het werkelijk bizar dat de vaak buitengewoon zorgvuldig regisseerde zorg rondom het ongeboren kind als sneeuw voor de zon verdwijnt zodra het kindje eenmaal geboren is. Alles stond in het teken van de gezondheid voor moeder en kind. Maar als het bijvoorbeeld op de keuze voor borstvoeding of kunstvoeding aankomt, staat de wens voor het allerbeste opeens niet meer op de eerste plaats.
Dat borstvoeding echt het allerbeste is en een (fysio)logisch vervolg op de zwangerschap is, wordt weggewuifd, gebagatelliseerd of botweg ontkend. Dat een kindje nabijheid en geborgenheid nodig heeft, wordt weggerationaliseerd met harde slaapregels gedicteerd door pseudodeskundigen.
Voeden gaat op de klok en slapen volgens huilschema, terwijl je gezonde verstand en intuïtie zouden kunnen begrijpen dat het biologisch nooit zo bedoeld kan zijn.
Maar het gezond verstand en het moederinstinct zwijgen, verpletterd door een totale maatschappelijk brainwash. Egoïstische wensen worden vervuld. Het kind wordt niet in zijn basisbehoeften gezien.
Hoe staat het met jouw egoïsme?
Ga jij door met jouw leven? Of gaan jij en je kind samen leven? En zul je het vanwege je egoïstische kinderwens de rest van zijn leven koesteren, liefhebben en het beste geven wat in je mogelijkheid ligt, vanaf zijn eerste uur?
Haal je gezond verstand onder het maatschappelijke puin vandaan, laat je egoïstische wensen maar varen en blijf ook na je bevalling luisteren naar je instinct. Kies voor het allerbeste voor jezelf en je kind: Gun het je borst en je warme nabijheid. That’s all the two of you need.