Chantal van den Bossche
Ik ben een mazzelaar. Ik ga met mijn kinderen naar een gecertificeerd consultatiebureau. Ik hoef met mijn CB de strijd niet aan over borstvoedings- versus kunstvoedingscurves, over groeidipjes en over nachtvoedingen. Op mijn consultatiebureau zijn ze roomser dan de paus waar het borstvoeding betreft.
Afgelopen week ging ik met Estella op voor de zesmaandenkeuring. Estella wordt binnenkort zes maanden dus er moest over bijvoeding worden gesproken. “Oh, ze drinkt nog aan de borst. Prima, helemaal goed. Dan mag ze nog net zoveel drinken als ze zelf wil” stelde de arts. Als ze al aan de fles was geweest dan was het anders geweest, dan had ze teruggemoeten naar drie flessen. Maar nu maakte het niet uit hoeveel ze dronk. Toen ik dat hoorde brak mijn klomp. Dat mocht die arts wel nader verklaren.
Was het echt zo dat kinderen die met zes maanden de fles krijgen maar drie keer op een dag te drinken krijgen. En dat ze dan geacht werden ruim een kwart liter koeienmelk in één keer te verteren? Ik wist niet wat ik hoorde.
Estella – gezegend met twee mama’s – drinkt minstens tien keer per dag een slok en krijgt van beide mama’s melk op verzoek. De ene mama heeft melk in de borst en de andere in de fles. Vandaar dat voeden op verzoek, ook met de fles, voor ons zo logisch is. Hier staat altijd de moedermelk klaar. Even overgieten in de fles, een klein beetje opwarmen, een kind kan de was doen. En mijn vrouw doet dat net zo vaak op een dag als Estella wil. Toen ik dat vertelde zei de CB-arts: “Ja, dat is normaal met moedermelk, dat mag”. Maar toen ik haar vroeg waarom die arme fleskinderen dan van die uitgerekte maagjes moesten krijgen begon ze te stamelen en had ze geen consistent verhaal meer. Fleskinderen mogen niet op verzoek drinken, maar borstkinderen wel. Dat was het. Het had te maken met het feit dat kinderen al van jongs af aan niet mogen wennen aan vele drink- en eetmomenten op een dag. Toen ik stelde dat Estella vanaf haar geboorte niet beter weet dat ze altijd mag drinken wanneer zíj wil, bleef het stil. Het was gewoon anders. Punt. Maar waarom het anders was kon ze niet beantwoorden.
Ik ging confuus naar buiten. Zo’n certificaat lijkt mooi. Maar hoe je het ook wendt of keert, ook op mijn consultatiebureau gaapt een grote kloof tussen de zorg voor kunstvoedings- en borstvoedingsbaby’s. En daar wordt niet aan getornd. Het flesvoedingsbeleid staat op dit gecertificeerde consultatiebureau blijkbaar niet ter discussie. En daar verandert het hanteren van een borstvoedingscurve niet veel aan. Wij gaan in ieder geval door met het voeden op verzoek, zowel met de borst als met de fles. Voor ons is dit de meest logische manier om met onze kinderen om te gaan. Toch blijf ik maar denken aan die arme uitgerekte maagjes van kunstvoedingskinderen en vraag me af waarom zij niet op verzoek mogen drinken en waarom dat alleen ons privilege zou zijn. Het antwoord heb ik nog steeds niet.