Ik ben een fervent radioluisteraar, dag en nacht. Zaterdagnacht luister ik vaak tussen 1 en 3 naar ‘De wereld van Filemon’. In dit programma spreekt de presentator, Filemon Wesselink, met Nederlanders in het buitenland. Hij bespreekt hoe verschillende zaken beleefd worden in het land waar ze nu wonen. Deze keer was het onderwerp borstvoeding. Ik spitste meteen mijn oren. Hoe zou hij het aanpakken?
Wat me onmiddellijk opviel, was de respectvolle en liefdevolle toon waarop Filemon sprak over borstvoeding. Hij noemde borstvoeding ‘het geven van pure liefde’.
Hij had het idee dat borstvoeding geven in het openbaar bijna was verdwenen in Nederland. De vraag die centraal stond was dan ook hoe in andere landen tegen voeden in het openbaar wordt aangekeken.
Er ontstond een raar maar helaas herkenbaar beeld tijdens het programma. Waar ook ter wereld, Servië, Australië, Curaçao of China, over het algemeen wordt voeden in het openbaar afgekeurd. Maar in alle landen wordt borstvoeding door de overheid of vanuit de zorg op verschillende manieren aanbevolen. In Servië bestaat een moedermelkbank en in Australië wil de overheid dat iedereen borstvoeding geeft. Op Curaçao loopt een campagne Borstvoeding Goed & Goedkoop. En in China is zelfs een app verkrijgbaar die de weg wijst naar kolfruimtes her en der.
Maar de moeders in al die landen geven amper borstvoeding en zeker niet in het openbaar. De redenen? Preutsheid, associaties met arme mensen of seksualiteit, maar vooral omdat vrouwen al snel weer aan het werk moeten.
Ik was vooral benieuwd naar de situatie in China. Ik kon me niet voorstellen dat ouders dertig euro voor een blik kunstvoeding willen neertellen, terwijl ze hun eigen moedermelk hebben laten opdrogen. Wat blijkt, Chinese vrouwen geven wel borstvoeding, maar in de grote steden nagenoeg niet, ook al hebben ze langer zwangerschapsverlof dan in Nederland. Het is namelijk hip om kunstmatige zuigelingenvoeding te geven. Dat het zo duur is, geeft het juist meer status.
Filemon, en ik, vonden het beiden te triest voor woorden.
Hij kon het taboe rond voeden in het openbaar niet begrijpen. Hij noemde het jammer, omdat het er zo mooi en puur uitziet. Het stond voor hem zo ver weg van alles wat met seksualiteit te maken heeft. Hij kon er niet bij dat kunstvoeding gepromoot wordt terwijl in moedermelk alles zit wat een kind nodig heeft. Er gaat toch niets boven borstvoeding?
Het lijkt alsof er wereldwijd een acceptatieprobleem is rondom borstvoeding in het openbaar. We hebben meer mensen nodig zoals Filemon. In het begin van het programma liet hij een stukje horen van de uitzending van Paul de Leeuw, waar deze een borstvoedende vrouw voor schut zet. Hoe bijzonder en compleet tegenovergesteld kan het ook.
Hij heeft zich in deze uitzending ontpopt als een sterke voorstander van borstvoeding.
Het mooist vond ik dat hij een van de Nederlandse vrouwen die hij interviewde nog wat voorlichting gaf. Zij wilde liever geen borstvoeding geven omdat ze er dan ook ‘s nachts alleen voor stond. Filemon vertelde hoe hij dat had opgelost. Zelf had hij als vader ‘s nachts afgekolfde melk aan zijn kindje gegeven. Mooi. Petje af voor Filemon!