Gebroken hart

column390.jpg‘Mamaaaaaaa!’ De schreeuw van mijn zoon snijdt door merg en been. Ik slik even, haal diep adem en trek de deur achter mij dicht. Mama heeft nachtdienst en papa zorgt dat mijn kleine schat een nachtje lekker slaapt.
Ik weet dat hij in goede handen is. Papa is zijn held. Maar toch pink ik in de auto naar het werk een traantje weg. Mijn moederhart breekt.
Waarom doen we dit toch? Waarom laten we ons moederhart zo vaak breken. Op de kraamafdeling zie ik het bijna dagelijks: in blikken, tranen en soms ook in woorden. Een mama die stilletjes uiteen brokkelt omdat ze iets doet dat ingaat tegen haar instinct.
‘¨Ingegeven door artsen, gezondheidsmedewerkers, of… door haar eigen moeder.‘¨’Je kleintje niet in bed nemen, anders slaapt hij nooit alleen.’‘¨’Moet dat kind nu weer drinken? Je hebt niet genoeg melk.’‘¨’Laat maar even huilen, dat is goed voor de longetjes.’‘¨En zo kan ik er nog honderden opsommen.

Het stopt ook niet met de baby/peuter/kleutertijd. Als je kind gepest wordt, als je kind geen werk kan vinden, als je kind te maken krijgt met een gebroken relatie,… Telkens breekt het hart van moeder mee… (en vader).
ԬHet stopt nooit en maakt een deel uit van het ouderschap.

Ik herhaal toch mijn vraag. Waarom laten we het toe ons hart zo veel te laten breken? Sommige gebeurtenissen kun je niet veranderen. Sommige zaken zijn niet te voorkomen. Je kan je kind niet voor alles beschermen. Ze moeten met hun beide voeten in de maatschappij staan en kennis maken met de wereld zoals deze nu draait.
ԬMaar we kunnen veel breuken, zowel die in ons eigen hart als die in dat van onze kinderen, minder diep maken. Op een heel eenvoudige manier: door twee open armen te bieden. Heel letterlijk.

ԬDe grootste troost voor elk kind zijn de armen van zijn moeder en/of vader. Gewoon zwijgend uithuilen. Zonder woorden, zonder oordelen, er gewoon zijn.
Mijn zoon weet dit. Hij huilt nooit alleen. Wij zijn altijd in de buurt. Soms op een kleine afstand, bereikbaar wachtend tot hij zelf bij ons komt kruipen. Soms heel dichtbij, in een dikke knuffel, met een borst ter beschikking voor als de snikjes ophouden.

ԬDe borst zal ooit stoppen, maar de armen blijven altijd open. Want dat is tevens de enige manier dat ik ook mijn moederhart heel.

Hier uw advertentie?

Neem vrijblijvend contact met ons op voor de mogelijkheden

Gerelateerde artikelen