Het gevaar van de glimlach

“Tijd voor een voeding!”, roept de kraamverzorgster vrolijk. Anne probeert haar kindje aan te leggen, maar zonder succes. De kraamverzorgster schudt ongeduldig haar hoofd en drukt de baby hardhandig tegen de borst, met als enig resultaat dat het ventje begint te krijsen. Anne wil het liefst de hand van de kraamverzorgster wegduwen, maar in plaats daarvan glimlacht ze en zwijgt.
Veel vrouwen zullen Annes gevoel herkennen. Het moederschap roept niet alleen een oerkracht in je op waarmee je je kind wilt beschermen, maar ook een hulpeloos gevoel, een behoefte zelf beschermd te worden. Vrouwen zouden na de bevalling dan ook omgeven moeten worden door mensen die hen beschermen. In de praktijk werkt het helaas niet altijd zo: de kersverse moeder wordt overladen met weliswaar goedbedoelde, maar vaak tegenstrijdige en zelfs foute adviezen. Juist in die kwetsbare periode moeten vrouwen dus voor zichzelf opkomen en assertief zijn.

Waarom vinden ze dat zo moeilijk? Waarom protesteert Anne niet tegen het brute gedrag van de kraamverzorgster en beloont zij haar zelfs met een glimlach? Waarschijnlijk omdat ze niet anders gewend is. Vrouwen worden geacht lief te zijn en niet boos te worden. Vrouwen willen graag aardig gevonden worden en gaan conflicten liever uit de weg. Assertief zijn en je zin doorzetten staan daar haaks op: dat zijn typisch mannelijke eigenschappen die in een vrouw meestal niet gewaardeerd worden. Een vrouw die van zich afbijt en voor haar belangen opkomt zonder zich iets van een ander aan te trekken, is geen ‘sterke persoonlijkheid’ of ‘zelfverzekerd’. Nee, ze is een kenau of, eigentijdser gezegd, een bitch.

Zo willen vrouwen niet worden gezien. Dus glimlachen zij als anderen beslissingen voor hen nemen waar zij het niet mee eens zijn. Om niemand tot last te zijn maken zij zichzelf onzichtbaar als zij voeden en geven zij hun kolfrecht vrijwillig op. ‘Eigenwijze’ vrouwen, die koste wat kost de borstvoeding willen doorzetten, krijgen niet zelden te horen dat ze egoïstisch zijn en ‘ook om hun kind moeten denken’.

Een échte vrouw staat nooit zelf centraal, eist niet de aandacht voor zichzelf op en zegt geen nee. Zij cijfert zichzelf weg, past zich aan en maakt het anderen naar de zin. En ze doet het met een glimlach. Een glimlach die zegt: vind mij aardig! Wees niet boos op mij! Bescherm mij! Dat is ook de boodschap van Annes glimlach. Van binnen is ze boos, maar ze durft die boosheid niet te uiten. Met haar glimlach stimuleert zij de kraamverzorgster door te gaan op dezelfde weg. Anne heeft de kans laten schieten haar mening duidelijk te maken en haar grenzen aan te geven.

Elke moeder heeft bescherming nodig, zoals elk levend mens bescherming nodig heeft. Maar uiteindelijk moet zijzelf voor die bescherming zorgen. Zij moet op het cruciale moment haar mond opendoen, zich informeren zodat ze weet waar ze over praat, haar rechten uitzoeken en opeisen en zich omringen met mensen die haar steunen en respecteren. Borstvoeding is een van de vlakken waarop vrouwen zich afhankelijk opstellen en hun grenzen laten overschrijden. Daarmee is het ook een van de vlakken waarop vrouwen kunnen leren voor zichzelf op te komen.

Hier uw advertentie?

Neem vrijblijvend contact met ons op voor de mogelijkheden

Gerelateerde artikelen