Kerstmorgen. Net als alle andere dagen begint de dag vroeg. Het is iets voor zes uur als ik wakker word van mijn jongste dochtertje: ze trekt aan mijn haar en prikt daarna meteen ook maar even haar tweelingbroer in zijn oren. Gelukkig kan ik het opstaan nog even rekken, terwijl mijn man alvast naar de badkamer gaat. In mijn warme zachte bed voed ik mijn tweeling, totdat ze hun buikjes genoeg gevuld hebben. Ondertussen stroomt de badkuip vol en vertrekken mijn jongste spruiten samen met grote zus en papa naar de badkamer. Terwijl ik nog lekker onder mijn dekens lig, komt peuterzoon bij mij drinken.
Na een heerlijk warm bad kom ik helemaal opgefrist en ontspannen beneden. De woonkamer ziet er gezellig uit. Helemaal in kerstsferen: de kerstboom glinstert en schittert me tegemoet. Voor het raam brandt een kerstster en daaronder, in de vensterbank, staat de kerststal. De tafel is gedekt en ziet er, door alle kerstknutsels, feestelijk uit. We gaan aan tafel en samen genieten we van een uitgebreid kerstontbijt.
In de loop van de ochtend slaat mijn stemming om en verdwijnt de rustige sfeer. Als ik rond kijk zie ik allemaal dingen die nog moeten gebeuren voordat de familie vanmiddag op de stoep staat. De woonkamer stofzuigen, de keuken een snelle schoonmaakbeurt geven en alle dieren van de kerststal weer terug bij de kribbe zetten.
De kinderen pakken onze stress op en zitten elkaar steeds in de haren. Peuterzoon maakt sneller troep dan dat wij het op kunnen ruimen en de kleinste twee staan bij mijn benen te jengelen. Ik weet wat ze willen, een slok melk, even rustig bij mama in de armen. Maar ik wil eerst de afdrukken van de kinderhandjes weer van de hoogglanskeuken afpoetsen. Ons kleine meisje wordt nu hard omver geduwd door haar tweelingbroer, die nu toch echt vindt dat hij het alleenrecht heeft om aan mijn broekspijpen te mogen hangen. Ik pak mijn dochtertje op en probeer haar te troosten. Ze stopt een handje in mijn shirt om nogmaals duidelijk te maken wat haar behoefte is.
Ik zucht eens diep en besluit het anders aan te pakken. Met mijn snikkende dochtertje in mijn armen plof ik neer op de bank; mijn man pakt een voorleesboek en volgt mijn voorbeeld. Ik ontbloot mijn borsten. Mijn kleine prinsesje gaat eens lekker op mijn schoot liggen, grijpt mijn borst met beide handjes vast en hapt gretig toe. Haar broer komt ook naar mij toe gewaggeld. De andere kinderen gaan bij hun papa zitten om mee te kijken in het boek.
Met mijn twee smurfjes samen aan de borst luister ik hoe Jozef en Maria samen op reis gaan. Ik voel mijn melk toeschieten en hoor daarna klokkende geluidjes. Met het stromen van de melk, stroomt ook alle onrust en stress mijn lichaam uit. Terwijl ik ontspan voel ik mijn tweeling ook helemaal tot rust komen. Van het verhaal vang ik slechts wat flarden op: Jezus, die in de kribbe ligt en koningen die op reis gaan. Ik geniet. Ik geniet van de vier kleine handjes op mijn borsten, van mijn vijf kinderen die aandachtig luisteren naar dit eeuwenoude verhaal, van hun vader die ze zo weet te
boeien met zijn stem. Ik geniet van mijn prachtige gezin.
En of de keuken nu wel of niet glimt, onze kerst verliest zijn glans niet meer.