Kleine grote baby

column323.jpg‘Ach wat schattig, hij heeft zijn pyjamaatje nog aan!’ Verbaasd kijk ik op naar het gezicht van de moeder naast mij op het schoolplein. Ik kijk naar haar kinderwagen, het nieuwste van het nieuwste, met bijpassend dekentje, bijpassende luiertas en zelfs een bijpassende flessenhouder die aan de tas bungelt. In de wagen haar dochtertje, ik schat een maand of twee oud. Over haar outfit is minstens zo goed nagedacht als over de kinderwagen: een roze wolk van tule omringt haar kleine lijfje, bijpassende haarband om haar hoofd en in haar oren twee kleine oorbelletjes.
Ik kijk naar mijn twee jaar oude zoon in zijn nieuwe jumpsuit en hoe hij heerlijk speelt op de grond met de inmiddels vallende blaadjes. ‘Eeh nou nee dat is zijn outfit voor vandaag’ stamel ik. ‘Hij draagt graag jumpsuits want dat zit zo lekker en hij kan er zich heerlijk in bewegen.’ Bevreemd kijkt de moeder mij aan en gaat verder in gesprek met haar buurvrouw.

Ik verbaas me er steeds vaker over. Moeders om mij heen die niet kunnen wachten tot hun kersverse babytje groot is. Eerst willen ze dolgraag zwanger raken. Als het eenmaal zover is verheugen ze zich maar op één ding: het moment dat de negen maanden voorbij zijn en ze dat kleine hummeltje kunnen vasthouden. Maar eenmaal geboren willen ze er het liefs direct mini volwassenen van maken! Kindjes van een paar weken in een oncomfortabel spijkerbroekje en bloesje, met oorbellen en haarbanden en, niet te vergeten, bijpassende kinderschoentjes. Schóentjes ja. Dat het nog tenminste een jaar duurt voordat ze de eerste pogingen ondernemen om te lopen lijkt niet belangrijk. Ze maken er gewoon meteen grote mensen van. Alsof ze geen recht hebben om lekker klein te zijn.

Ik zie het ook terug in het gewenste slaapgedrag. ‘Slaapt hij al door?’ Sinds de geboorte van mijn oudste was dat steevast één van de eerste vragen van mensen die mijn nieuwe spruit bewonderden. ‘Euh nee, dat lijkt me niet,’ zei ik dan. ‘Een baby van een paar weken oud hoort namelijk nog helemaal niet door te slapen.’ ‘Oe, dan zul je het wel zwaar hebben. Ik hoop voor jullie dat dat niet lang duurt!’ Hoezo niet? Er is toch niets heerlijker dan ‘s nachts zo’n warm lichaampje tegen je aan? Een klein hummeltje dat jouw geur, warmte en liefde zo hard nodig heeft dat ie er wakker voor wordt? Maar zo denkt men anno 2013 helaas niet. Anno 2013 moeten kinderen zo snel mogelijk doorslapen. Helaas vindt zelfs het consultatiebureau dat. ‘Met dit gewicht heeft hij die nachtvoedingen echt niet meer nodig.’ Niet meer nodig? Hoe komen ze erbij. De calorieën misschien niet. Maar de warmte, liefde, geur en geborgenheid wel!

En een baby aan de borst? Ook daar zijn ze al heel snel ‘te groot’ voor, merk ik aan mijn omgeving. Wat een verbazing wanneer ik na drie maanden vertel dat mijn kinderen borstvoeding krijgen. ‘Nóg steeds?’ ‘Euh, ja, waarom niet?’ Mensen zijn bijna in shock als ze horen dat mijn kinderen gemiddeld twee jaar borstvoeding krijgen. ‘Twee jaar lang! Wat ontzettend zwaar!’ ‘ Zwaar? Nee hoor. Heerlijk juist. En gemakkelijk. En gezond.’ Ook mijn laatste borstbaby mag zo lang bij me drinken als hij zelf wil. Hij zal er op een gegeven moment zelf voor kiezen om te stoppen. En dat is prima. Hij is minstens zo zelfstandig en ondernemend als alle andere kinderen van zijn leeftijd. Heeft mama steeds minder vaak nodig. Dat geldt ook voor onze borstvoedingsmomenten. Kleine baby’tjes worden groot. Dus ik geniet nog maar even heel hard van mijn kleine grote baby!

Hier uw advertentie?

Neem vrijblijvend contact met ons op voor de mogelijkheden

Gerelateerde artikelen