“Mama, ik heb cadeautje gekregen van Interklaas”, vertelt Lente mij enthousiast als ik haar kom ophalen van de crèche. Ik pak het uit haar bakje. Het is een relatiepuzzel.
Op de deksel is links een mooie zwart-witte koe afgebeeld en rechts een flesje melk met een babyspeen. Thuis pak ik het verder uit samen met Lente.
We zien een wigwam en een Indiaan, een iglo en een Eskimo, een regenbui en een paraplu. En dus weer die koe. Aangezien de rest allemaal al bij elkaar hoort, concludeert Lente dat het flesje bij de koe moet horen. En dat terwijl ik haar nog nooit verteld heb dat melk uit een melkpak van een koe afkomstig is.
Later als Lente op bed ligt, denk ik er weer over na. Raar dat dit speelgoed zo in de markt is. Hier denkt de fabrikant dus niet over na. Dit geeft jonge kinderen, de toekomstige moeders en vaders, een heel verkeerd beeld. Waarom hebben ze geen borst afgebeeld met een baby? Of anders wel een koe maar dan met een pak melk? Ik begin me er verschrikkelijk over op te winden. Laatst ook nog, toen kreeg Lente een kraamcadeau: het boekje ‘de avonturen van Anna en de nieuwe baby’. Papa en Anna zijn bezig met het kamertje voor de baby en dus staan er veel babymelk en flesjes klaar…
Zo zijn er nog wel meer van dergelijke voorbeelden. Maar het kan ook anders. Een paar maanden geleden was ik aangenaam verrast door de Pippo. Dit keer ging het over ‘nieuw leven’. Zowel babybeer als babypoes gingen aan de borst bij hun mama. Mooi, zo kan het dus ook.
Voor Lente is dit heel gewoon. Ze is niet anders gewend. Zelf mag ze ‘s ochtends en ‘s avonds nog wat slokjes ‘toetoe’ drinken zoals zij het noemt. En als haar zusje huilt zegt ze meteen: “Mama, Mare moet toetoe drinken.” Op de crèche is ze het enige kindje dat niet de (volgens het pedagogische werkplan) verplichte beker melk drinkt. Ze drinkt vruchtensap. Echte melk komt uit de toetoes. Laatst vroeg ze zelfs aan oma of er ook nog melk in haar borsten zat. Voor Lente is het heel normaal dat dieren ook ‘toetoe’ geven. De jonge geitjes op de kinderboerderij drinken in het voorjaar dus lekker bij hun mama. Sterker nog: voor Lente drinken kleine ‘dingen’ ook bij ‘mama’. Zo mocht dit kerstweekend de kleine kerstboom niet op haar eigen kamer neergezet worden, maar naast de grote kerstboom in de woonkamer, zodat’ie toetoe kon drinken.
Kunnen al die uitingen van kunstvoedingen in speelgoed niet verboden worden? We hebben de WHO code, die niet goed wordt nageleefd. Deze code geldt alleen voor reclame uitingen voor kunstvoedingen. Waarom ook geen ‘code’ instellen die bepaalt dat in speelgoed (als relatiepuzzels), peuter- en kleuterboekjes borstvoeding de norm is? En wat te denken van al die Babybjorn baby’s met flesjes en andere accessoires? Waarom worden er geen plastic kolfapparaatjes bij verkocht? Dan kan Annabel afgekolfde melk drinken.
Het zijn de kinderen die de toekomst hebben, die ontvankelijk zijn en makkelijk kunnen leren. Als voor hen borstvoeding de normaalste zaak van de wereld is, komt het over 25-30 jaar helemaal goed en is een overheidscampagne niet meer nodig. Lente is in ieder geval al ambassadeur. Als ik ‘s avonds vraag wat ze liever heeft, lekkere chocoladevla of toetoe, kijkt ze me verontwaardigd aan. “Toetoe natuurlijk mama”.