Kolfgedoe

Ik sta in de keuken op het werk koelelementen in het vriesvak te proppen. Een collega komt binnen en zegt: ‘Wat een gedoe hé.’ ‘Ja,’ antwoord ik hartstochtelijk, ‘ze stouwen dat vriesvak vol met van alles en nog wat.’ En ik breng haar vervolgens op de hoogte van de ins & outs van het bewaren van moedermelk.
In de loop van de dag denk ik er nog een keer aan en realiseer ik me dat die opmerking waarschijnlijk niet ging over de ingewikkeldheid van het opbergen van koelelementen in een overvol vriesvak maar over kolven in het algemeen. Zij heeft daar namelijk al eerder zorgelijk commentaar bij geleverd. Grote vreugde overvalt mij. Gedoe. Ik heb bij dat woord niet de minste associatie gehad met het kolven. Het kan niet waar zijn! Dat was drie maanden geleden wel anders.

Ik héb me toch druk gemaakt over dat kolven. Twee weken voordat ik weer ging werken heb ik nog een elektrische kolf gekocht omdat ik maar geen handigheid kreeg in het hanteren van de handkolf waarmee ik al weken aan het klooien was. Ik zag mezelf geen maanden worstelen met dat ding en heb er toen maar wat geld tegenaan gegooid. En ik houd helemaal niet van onnodig geld uitgeven dus dat was best moeilijk.

Het kolven zelf ging daarna een stuk soepeler maar de hoeveelheden zijn nooit overvloedig geweest. In de eerste week na mijn zwangerschapsverlof zag de al eerder genoemde collega mij een keer terugkomen van het kolven. Ze wierp een misprijzende blik op de misschien amper 90 ml in de flesjes en zei: ‘Is dat alles?’ Ja, dat was alles en dat vond ik al erg genoeg zonder haar achteloze commentaar.

Soms las ik dan op het borstvoedingsforum berichtjes als: ‘Ik kolf wel 300 ml per keer. Ik ben best wel trots op mezelf.’ Trots, dacht ik dan wrokkig. Grrr, alsof dat jouw verdienste is. Ik gun een ander haar positieve gevoelens wel hoor, maar de redenering omdraaiend zou ik bijna gaan denken dat ik me moet schamen omdat er bij mij zo weinig uitkomt. En van pure ellende werd ik dan een beetje vals.

Ik kolfde dus weinig. Gelukkig kwam ik er al gauw achter dat mijn dochter ook niet zoveel dronk op dagen dat ik werkte, zo’n 220 milliliter. Dan nog was drie keer kolven vaak maar nét genoeg en ook regelmatig nét niet. En ik had er mijn zinnen op gezet te kolven wat Simea dronk want stél je nou toch eens voor dat de productie nog verder zou gaan teruglopen. Dus kolfde ik links en rechts nog wat bij en toen ik alweer een tijdje aan het werk was, ontdekte ik dat de voorraad stiekem toch wel erg hard was gegroeid. Vier liter lag er in de vriezer. Kennelijk was er toch regelmatig meer dan Simea nodig had. Waar kwam anders dat overschot vandaan? Dat extra kolven heb ik vanaf dat moment maar laten zitten. En inmiddels vrees ik dat ik die voorraad op een gegeven moment zal moeten weggooien.

Dus, als jij binnenkort ook weer moet gaan werken of net begonnen bent en denkt dat het een vreselijk gedoe is, houd dan moed. Echt waar, het wordt normaal. Al kun je het je nu niet voorstellen.

Hier uw advertentie?

Neem vrijblijvend contact met ons op voor de mogelijkheden

Gerelateerde artikelen