Lang voeden

En dan ineens ben je ‘langvoedster’. Maar vanaf wanneer eigenlijk?
Mijn verhaal begint ergens in november 2000; ik verwacht een tweeling en heb wel wat interesse in het geven van borstvoeding. Op internet lees ik dat er cursussen gegeven worden en ik geef ons op. Helaas ben ik nooit op de cursus aangekomen, de dag voor de cursus begon, beviel ik, zes weken te vroeg van mijn oudsten.
Ik vertrouwde volkomen op adviezen en informatie van de verpleging. Immers had ik twee premature kinderen, waarvan één heel ziek, en was hun zorg de beste. Helaas is dit achteraf juist niet het geval. Zo gaven zij, in plaats van tips, mij vragen mee naar huis: “Hoe ga je dat ooit doen met twee verschillende schema’s”?
Na drie weken kwamen we met zijn drietjes thuis en ging ik door met op schema voeden, wegen voor en na de voeding, kolven en bijvoeden met flesjes mamamelk, voeden met tepelhoedjes. Precies zoals het in het ziekenhuis ging.

Gelukkig bestaat er een geweldig medium: internet! Ik kwam op een borstvoedingsmailgroep en ook op het forum terecht. En las daar hele andere dingen. Toch vond ik het doodeng om de ziekenhuisadviezen los te laten. En toen? Toen voedde ik hen ineens drie maanden en had ik alle ‘tips’ losgelaten. Tjee, zou ik nu voor vier maanden kunnen gaan?

Natuurlijk lukten de vier maanden ook. Eigenlijk zonder problemen. Ik ging weer aan het werk (drie dagen) en kolfde voor mijn kleine kanjers. Het flesjes mamamelk geven verliep voor mijn man of het kdv niet altijd even makkelijk, ze dronken niet veel. Maar het ging goed. We hebben een keer spruw gehad, maar gelukkig was dat zo bestreden. Verder werd ik steeds handiger in het dubbelvoeden. Wat een rijkdom, op de bank met twee kinderen tegelijk die zo aan het genieten waren!

Zes maanden kwamen en gingen. Ik stelde ons doel op negen maanden en ook dat haalden we met gemak. En wat ik nooit gedacht had van te voren, ik wist niet dat je lang kon voeden, ik besloot het stopmoment bij mijn eigen kinderen te leggen. Of eigenlijk bij ons drietjes, maar met nadruk op de kinderen.

In januari 2003 werd mijn tweeling twee jaar en ik besloot te stoppen met de nachtvoedingen. Ik had erg veel last van pijnlijke tepels. Maar ik was ook heel gelukkig: we verwachtten weer een kindje. De zwangerschap was voor mijn oudsten geen belemmering om door te drinken. In de zesde maand zaten ze nog maar op twee voedingen, maar langzaam liep het toen weer op.
En in de kraamweek genoten ze vol op!

Mijn dochter dronk krap vijf uur na de bevalling en stopte verbaasd: “Mam, het smaakt anders”. Ik heb uitgelegd dat het nu babymelk was, speciaal voor hun kleine broertje. Ze dronk vol overgave verder. En op dag vier liet ze nog een keer los en riep enthousiast: “Mam, het smaakt weer naar mamamelk!” Duidelijker kon ze toch niet aangeven dat de colostrum was overgegaan in moedermelk.

Wanneer is het nu langvoeden? Mijn jongste zoon is bijna 20 maanden en drinkt graag. Eigenlijk voed ik hem dus lang. Maar zo voelt het niet, het gaat bij hem zo ongemerkt tussendoor, want, ja, mijn oudsten drinken ook nog graag een slokje mamamelk en zijn nu vier jaar en vier maanden. En ik zeg een slokje, want of er nog veel melk is, betwijfel ik wel eens. Waarom? Omdat ik weer zwanger ben. Ja, van een tweeling.

Door: Jolanda Kemperman, gastcolumnist

Hier uw advertentie?

Neem vrijblijvend contact met ons op voor de mogelijkheden

Gerelateerde artikelen