“Borstvoeding lijkt wel je belangrijkste hobby”, zei laatst iemand laatdunkend tegen me. Hij bedoelde: het is te belangrijk voor je. Ik heb als antwoord wat met mijn hoofd geschud. Want wat had ik moeten zeggen? Misschien iets als: Borstvoeding is de fysieke component van de liefdesband met mijn baby’s. Nou, leg dat maar eens uit aan iemand die daar erg ver vanaf staat.
Aanlegproblemen, spruw, bijten, regeldagen, borstweigeren, als het niet te gek ernstig is, los ik dat op. Maar het gevoel iets te doen wat voor mij zo emotioneel en biologisch fundamenteel is terwijl de maatschappij en veel mensen daar geen contact mee hebben, voelt vervreemdend. Dit vind ik het allermoeilijkst aan borstvoeding.
Ik doe echt niet alleen romantisch over borstvoeding. Net als het huwelijk is de relatie met kinderen niet alleen maar koek en ei. En dus ook de borstvoedingsrelatie niet. Soms baal ik ervan, zijn er praktische problemen, heb ik iets beters te doen of ben ik boos op mijn kind en is het moeilijk om het op dat moment iets te geven. En zo kun je nog wel even doorgaan. Maar dat het niet alleen maar fijn, leuk en lieflijk kan zijn, is realistisch, geen reden om ermee te kappen.
Iedereen zal volmondig beamen dat het belangrijk is om baby’s veiligheid en vertrouwen te bieden. Dat ze van harte welkom zijn, dat er intens van ze wordt gehouden en dat er mensen zijn bij wie ze terecht kunnen met hun noden. De meeste mensen zullen ook begrijpen dat daarbij fysiek contact een grote rol speelt: vasthouden, knuffelen en kussen, maar ook aankijken en geluiden maken. Voor een baby, die verbaal nog niet onderlegd is, is de lichaamservaring totaal.
Ik probeer me wel eens voor te stellen hoe het voor een baby is om aan moeders borst te drinken. Hij geeft zich over aan de warmte van het lichaam waar hij tegenaan ligt. Hij voelt dat zijn moeder zich ontspant en met haar aandacht bij hem is. De liefdevolle energie van zijn moeder stroomt met de melk zijn mond in en stroomt door zijn hele lijfje. Hij voelt zich loom en ontspannen. Als hij begreep wat het betekende zou hij misschien woorden gebruiken als ‘totale acceptatie’, ‘onvoorwaardelijke liefde’ en ‘helemaal vervuld worden’. Hij voelt dat zijn moeder van hem geniet, van zijn overgave en zijn levenslust. Met zijn verzaligde glimlach is hij voor zijn moeder een lichtpunt en een krachtbron. Zo stroomt een krachtige stroom positieve energie door moeder en kind. Hij verbindt hen en maakt hun band sterk, liefdevol en licht. Borstvoeding is voor mij een liefdesdaad zonder seksueel tintje, spontane haptonomie, emotioneel lichaamswerk zonder theorie.
Ik vind het treurig dat het besef van de intense, fysieke en energetische verbondenheid tussen een moeder en haar baby in de eerste levensfase zo sterk weggedrukt is in de wereld waarin wij leven. Ik denk dat het beter zou zijn als er een breed gedeeld besef was van de essentie en noodzaak van die gedeelde ruimte, voor baby’s, voor moeders, voor alle volwassenen van de toekomst.