‘s Ochtends kwam ik in de koffiekamer toen er een discussie aan de gang was over het wel of niet geven van bijvoeding met een fles aan hele kleine baby’tjes. Ik hoorde het een tijdje aan en juist toen ik mijn feedback wilde geven, kwam één van de leerlingen met de opmerking: ‘het is maar voeding hoor’. Het lag op mijn lippen om te reageren: ‘wat nou, het is maar voeding’, maar ik hield me in.
Borstvoeding staat centraal op de kraamafdeling, en iedereen weet dat, maar toch blijft het lastig om met elkaar in de praktijk van alle dag dezelfde visie uit te dragen.
Een paar uur later, rond 11.00 uur, werd ik ingeschakeld voor een consult. Er was een kraamvrouw bevallen van een tweeling, een jongetje en een meisje. Vlak na de bevalling was duidelijk geworden dat het meisje een aangeboren afwijking had waardoor zij zou komen te overlijden. Op het moment dat ik geroepen werd, was het meisje net overleden.
Het was mijn taak om deze mevrouw informatie te geven over het opbouwen van de melkproductie voor haar zoontje in deze moeilijke situatie.
Aangekomen op de afdeling durfde ik de kamer niet naar binnen te gaan. Wat moest ik zeggen?
Gefeliciteerd of toch gecondoleerd en in welke volgorde?
Ik koos voor gefeliciteerd en gecondoleerd en stapte naar binnen. Ik zag een kraamvrouw op bed zitten. Ze keek alleen maar voor zich uit. Haar zoontje lag in zijn wieg naast mama te huilen. Aan de andere kant van haar bed lag haar overleden meisje in de wieg. Ik vroeg of ze haar zoontje vast wilde houden en zij gaf aan dat niet te willen. Ik heb hem getroost en aan zijn papa gegeven. Waar moest ik beginnen in het gesprek? Ik zag zoveel verdriet. Ik zag onmacht, boosheid, wanhoop in de ogen van deze vrouw. Het enige wat zij tegen mij zei: ‘Ik wil mijn zoontje borstvoeding geven, kun jij me helpen?’
Ik dacht aan de uitspraak van de ochtend: ‘het is maar voeding hoor…’.
Natuurlijk is borstvoeding niet ‘alleen maar voeding’. Juist voor deze vrouw was het veel meer dan dat. Het zou haar extra kunnen helpen om haar verdriet te verwerken. Zij wilde ondanks haar verdriet alles doen om de borstvoeding tot een succes te maken voor haar zoontje en voor zichzelf. Wat nou ‘het is maar voeding…‘ ik besefte dat er een nieuwe uitdaging voor mij geboren was.
-
\t
- Patricia Knook-de Geus is onze nieuwe columnist; zij is werkzaam in het Amsterdams Medisch Centrum als lactatiekundige IBCLC.