Via een internetforum is er een datum geprikt: vandaag zullen zo’n veertig thuisonderwijsgezinnen naar een grote indoorspeeltuin komen. Ik verheug me erop om oude bekenden weer te zien en eindelijk handen te schudden met mensen die ik online al jaren ‘ken’, maar met wie ik nog nooit in het echt heb kennisgemaakt.
We zijn vroeg, mijn kinderen en ik, en ook mijn moeder arriveert al gauw. We drinken even wat aan een tafeltje vlakbij de ingang. Intussen zien we steeds meer gezinnen binnendruppelen. Als mijn kinderen genoeg gedronken hebben, rennen ze in de richting van de hoge glijbanen, met hun oma achter zich aan. In de wetenschap dat mijn kroost in goede handen is, heb ik alle rust om te kletsen met andere ouders.
Tegen de middag is het behoorlijk druk geworden. ‘Mama! Maaaama! Mama!’ hoor ik ineens. Een jongetje van een jaar of drie staat hard te roepen. Hij lijkt niet in paniek, maar kijkt rustig om zich heen en roept steeds maar weer. Ik herken hem niet en weet dus ook niet wie zijn moeder is. ‘Ben je je mama kwijt?’ vraag ik hem. Hij knikt en roept opnieuw: ‘Mama!’ ‘Hoe heet jouw mama dan, en hoe ziet ze eruit?’ Het jongetje denkt even diep na voordat hij antwoord geeft en zegt dan ineens vastberaden: ‘Ze heeft borsten met melk erin!’
Het kost heel wat moeite om mijn opborrelende schaterlach binnen te houden. Dan zie ik verderop een vrouw zoekend om zich heen kijken. ‘Is dat jouw moeder?’ vraag ik hem. Hij vliegt al naar haar toe. Ik kan het niet laten om haar even aan te schieten: deze prachtige uitspraak van haar zoon mag ze niet missen! Ik besluit m’n verhaaltje met: ‘Dus je begrijpt dat ik je meteen herkende!’ Ze moet er ook om lachen en samen zien we het al voor ons: ‘Wil de moeder met melk in haar borsten zich melden bij de balie?’
Het leukste van dat beeld is nog wel dat misschien wel tachtig procent van de hier aanwezige moeders zich aangesproken zou voelen. Borstvoeding geven tot hun kinderen zelf aangeven daar geen behoefte meer aan te hebben, is eerder regel dan uitzondering in deze groep. Als ik om me heen kijk, zie ik kinderen van uiteenlopende leeftijden lekker bij hun moeder aan de borst drinken.
Ik zoek weer een plekje, verwelkom mijn moegespeelde zoontje aan de borst en leun even genietend achterover, me heerlijk thuisvoelend in dit gezelschap.