In de mode

column-87.jpgZonder er een modeblad op na te slaan, kan ik aardig volgen wat in de mode is en wat niet. Je hoort als je de mode wilt volgen, geen puntschoenen meer te dragen; platte gympen zijn in. Wijde pijpen zijn not done, maar in skinny jeans mag je gezien worden. Zonder de TNO-peilingen te raadplegen, kan ik een zelfde uitspraak doen over het al dan niet in de mode zijn van borstvoeding en kunstvoeding. Eén blik op een grafiek van de Nederlandse borstvoedingscijfers laat zien dat ik gelijk heb: 30 % van de baby’s krijgt met drie maanden nog uitsluitend borstvoeding.
Borstvoeding wil anno 2008 maar niet echt in de mode komen. Kunstvoeding daarentegen is in. Dat was pakweg driekwart eeuw geleden wel anders.

Mijn vader en zijn zussen hebben elk ruim anderhalf jaar borstvoeding gehad. Hetzelfde geldt voor mijn schoonmoeder en haar zes broers en zussen. Ze vertellen dat bijna alle vrouwen in hun tijd langdurig borstvoeding gaven tenzij het echt niet anders kon. Het begin van de zwangerschap van een volgend kind, luidde meestal het einde in van de borstvoedingsperiode van het zogende kind.
De gezinnen hadden het niet breed. Borstvoeding maakte het mogelijk een nieuwe telg de eerste jaren voldoende te voeden zonder een aardappel extra te schillen. Zo nu en dan proefde het jongste gezinslid wat van de aardappelen of groente, maar pas tegen de tijd dat zijn moeder weer zwanger was, werd hij geacht met de pot mee te eten.

Mijn moeder, van dezelfde generatie als mijn vader, heeft echter slechts zes dagen aan de borst gedronken. Zij kwam uit een welgesteld gezin. Haar moeder had geen melk voor haar. Of was het toen in de rijkere gezinnen misschien trend om de fles te geven? Was borstvoeding geven synoniem aan armoede? Dat zou goed kunnen. In de volgende generatie, de generatie van mijn man en ik, raakte borstvoeding namelijk steeds meer uit de mode. Het percentage baby’s van drie maanden dat uitsluitend borstvoeding kreeg, daalde van 25 % begin jaren zestig naar 10 % in de jaren zeventig.

Dat zijn cijfers waar we ons nu een hoedje van zouden schrikken. Verklaarbaar zijn de percentages wel. Het waren de jaren na de wederopbouw. Gezinnen kregen meer te besteden en konden zich veroorloven hun kind vervangend voedsel te geven. Kunstvoeding was in Nederland begin jaren zestig nog amper verkrijgbaar. Mijn man kreeg het uit Amerika, overgevlogen door zijn vader die piloot was. Enkele jaren later was kunstvoeding echter volop verkrijgbaar. De drie jaar jongere broer van mijn man verstouwde stevige flessen Hollandse kunstvoeding. Borstvoeding geven werd een keuze in plaats van een vanzelfsprekendheid.
En zo is het nu enkele decennia later nog steeds. Kunstvoeding blijft hardnekkig in de mode, al is het met het geven van borstvoeding gelukkig lang niet zo dramatisch meer gesteld als in de jaren zeventig.

Kunnen wij er nou niet voor zorgen dat borstvoeding geven deze eeuw een ware rage wordt?
Modebeelden worden aangezwengeld door modeontwerpers die hun creaties op de catwalks presenteren. Als nou bij iedere catwalk ook de laatste borstvoedingsmode wordt geshowd, dan wordt borstvoeding geven zichtbaar. Zou er dan een trend kunnen worden gezet? Als vanaf nu in ieder vrouwenblad de rubriek mode aangevuld wordt met de nieuwste mode op borstvoedingsgebied? Gaan vrouwen dan denken: je hoort borstvoeding te geven en in dat borstvoedingsshirt dat ik laatst zag, wil ik gezien worden!?

Hier uw advertentie?

Neem vrijblijvend contact met ons op voor de mogelijkheden

Gerelateerde artikelen