Ze zit drie weken trouw op haar nest. De kip eet nauwelijks en komt alleen voor het hoognodige van de eieren af. Ik word gepikt als ik haar probeer te aaien. Beledigd denk ik: ‘Een beetje meeleven kan toch geen kwaad?’ Maar mevrouw wenst met rust gelaten te worden, want ze is broeds.
Na 21 dagen ligt er naast de kip een halve eierschaal. Er is wat uitgekomen! We moeten lang wachten voordat mijn man en ik wat van het kuiken kunnen zien. De kip zit nog steeds met haar kont boven op de eieren en het kuiken zal wel ergens tussen de vleugels verstopt zitten. We horen wel gepiep. Eindelijk gaat de kip wat drinken en zien we een hoopje veren met kraaloogjes. Als de moeder doorheeft dat we kijken, komt ze luid kakelend op ons af. Hoe halen we het in ons hoofd om een blik op haar kuiken te werpen!
Na een dag blijken de andere eieren niet uitgekomen. Dus gaat moeder kip met haar kuiken op zoek naar eten in het hok. Ze leert het kuiken wat eetbaar of drinkbaar is. De andere volwassen kippen zijn nieuwsgierig, net als wij. Ze proberen het hok in te komen om te zien wat voor schattig jong er is geboren. Maar ze hoeven maar even met hun kop binnen het hok te komen, of de kloek gaat heftig te keer en vecht voor het leven van haar kuiken. Ze slaat wild met haar vleugels en pikt in het rond. Onder de indruk druipen de bezoekers af. Dan maar niet. Later zien we wel verder.
De eerste week blijven moeder en kind in het hok. De veertjes van het kuiken groeien met de dag. En na een dag of acht is het tijd om naar buiten te gaan. Het verenpak lijkt een te groot harnas, maar het kuiken kan zich nu zelfstandig warm houden. Trots loopt de kloek met haar kuiken over het tuinpad. Al snel komen de andere kippen erbij en pikken ze gezusterlijk van de torretjes en de bloemenzaadjes.
Net als dieren zijn vrouwen bij het krijgen van nageslacht instinctmatig ingesteld. Vooral tijdens de bevalling geniet ik als verloskundige van oerkreten en -krachten. Barende vrouwen tonen geen gewenst gedrag. Als de baby er eenmaal is, kunnen kraamvrouwen beschermende moederkloeken zijn: ‘Niemand mag aan m’n kind komen.’ Maar sommige vrouwen laten zich minder leiden door hun instinct als ze weer gefatsoeneerd zijn na de bevalling. Dan zijn bezoektijden, dagindeling en gasten minstens zo belangrijk als de baby. Zelfs stoorzenders worden door veel vrouwen in de kraamtijd gedoogd. Later hoor ik vaak spijt: ‘Opeens zat de hele kamer vol en had iedereen mijn kind vast. Eigenlijk wilde ik rust en mijn kind gewoon zelf vasthouden.’
Ik pleit voor kwaliteitbezoek tijdens de kraamweek. Weg met de beleefdheidsvisite. Want de eerste dagen na de bevalling zijn voor de baby en de ouders. Om de melkproductie goed op gang te laten komen, wil de baby gewoon vaak drinken. Aanleggen vraagt rust en toewijding. Als er dan visite mag komen, moeten het warme ondersteunende mensen zijn. Liefdevolle opa’s en oma’s zijn welkom of vrienden die lekkere maaltijden brengen. En voor ongewenste pottenkijkers die niks toevoegen, geldt de volgende remedie: luid kakelen en flink pikken. Ze komen later heus wel weer eens terug.