Het moment

column-109.jpgHet moment van een geboorte is in een flits voorbij. Negen maanden vol verwachting en uren met weeën gaan eraan vooraf. Met spanning wordt er naar uitgekeken. De laatste perswee en een diepe kreet. In een ogenblik is het gebeurd: er is een nieuw mensenkind geboren! Dit moment is niet te vatten. De gebeurtenis is te groot voor één moment.
De opluchting is groot, het resultaat is verbluffend. De situatie voor en na de geboorte is zo’n wereld van verschil, dat is niet te beschrijven. Het doet me veel, ook al ben ik als verloskundige relatief objectief. Mijn ontroering is er niet meteen. Want ik moet goed opletten tijdens een bevalling Ik observeer en registreer de weeën, de uitdrijving. Ik ben geconcentreerd bezig met alles om de geboorte heen. De geboortetijd wordt op de minuut nauwkeurig geregistreerd. Gaat het goed met de moeder en zal de baby meteen gaan ademen? Vloeit er niet teveel bloed en wordt de placenta vlot geboren? In mijn hoofd is er dan geen ruimte om lyrisch te gaan mijmeren over het feit dat er nu weer een uniek mens geboren is. Daar ben ik op dat moment niet voor ingehuurd.

Als na de geboorte de rust langzamerhand weerkeert, heeft de tijd geen prioriteit meer. Ook ik kan dan beleven wat het immense resultaat is. Dan vind ik het verbazingwekkend dat er een nieuw wezen uit een ander is voortgekomen. Het is niet gek dat de baby eerst moet bijkomen van de heftige veranderingen. Hij ademt door zijn longen en heeft zijn bloedsomloop op orde gebracht. Wat verandert er veel in zo’n lijfje! De navelstreng is doorgeknipt, hij ligt helemaal zelfstandig te leven op de buik van zijn moeder.

De ouders kunnen eindelijk kennismaken met dat pasgeboren mensje. Rustig zeggen ze lieve woordjes en nieuwsgierig bekijken ze hun kindje. Hij slaat de ogen op, aandachtig kijkt hij om zich heen en luistert naar de stemmen van zijn vader en moeder.

Na een tijdje wordt de baby actief. Hij laat als kersverse wereldbewoner zelf merken wat vanaf nu belangrijk is. Er gaat iets gebeuren, wat hem weer terugbrengt in een hecht contact met zijn moeder. Hij kruipt richting haar borst, snuffelt wat en steekt zijn tong naar buiten. Hij ruikt de warme huid, likt een paar keer en doet dan zijn mond steeds wijder open. Hij wil zich opnieuw aan zijn moeder vastkoppelen en laat dat duidelijk merken. ‘Mam, ik heb je nog steeds nodig’!

De baby neemt de borst en drinkt.
Dit moment duurt lang en ik kijk er ademloos naar.

Hier uw advertentie?

Neem vrijblijvend contact met ons op voor de mogelijkheden

Gerelateerde artikelen