Op een doordeweekse ochtend zit ik samen met een vriendin en onze jongste kinderen in een restaurant van een Zweeds woonwarenhuis. Ik neem eens een hap van mijn croissant met jam. Even later hoor ik een hoop kabaal en kijk toe hoe iemand zijn gevallen dienblad weer opruimt. Ik neem een slok van mijn thee en help dreumeszoon en zijn vriendje een ruzie op te lossen. Tussendoor praat ik met mijn vriendin over van alles en nog wat. Heel normaal sociaal menselijk gedrag toch?
Mijn dochtertje van net twee jaar zit ondertussen bij mij op schoot. Ze neemt een slokje drinken. Daarna neemt ze een hap van mijn croissant met jam. Ze kijkt op doordat ze datzelfde dienblad hoorde vallen. Dan vertelt ze mij iets over de lampen die ze aan het plafond ziet hangen. En daarna neemt ze weer een paar slokken van haar drinken, uit mijn borst wel te verstaan. Heel normaal sociaal menselijk gedrag toch?
Ik geloof graag dat borstvoeding geven in het openbaar geaccepteerd is in ons land. Al lijkt dat vooral te gelden zolang het maar onzichtbaar gebeurt dat een kind zijn soorteigen melk direct uit de bron drinkt. Discreet voeden van een pasgeborene wordt nog net getolereerd in ons oh-zo-tolerante kikkerlandje. Maar… een niet meer piepjonge baby die ook interesse voor zijn omgeving toont, kan je nauwelijks meer discreet voeden. Die laat de tepel los om rond te kijken, die wil geen doek die hem het zicht op zijn interessante omgeving belemmert. Die wil tijdens zijn maaltijd of tussendoortje interactie met de mensen om hem heen. Deze zuigeling is niet ‘te gevoelig voor prikkels’ of ‘te snel afgeleid’. Hij vertoont heel normaal sociaal menselijk gedrag! Er is geen enkele reden om dit gedrag te bestempelen als negatief en afwijkend.
Bekijk het eens van de positieve kant. Deze jonge soortgenoot maakt belangrijke stappen in zijn sociale ontwikkeling. Deze nieuwe interesse in zijn omgeving maakt het bijvoorbeeld mogelijk dat hij later een gezellige tafelgenoot bij een diner zou kunnen zijn. Deze ontwikkelingsstap is niet alleen onmisbaar maar ook erg leuk. De nog steeds wel kleine baby zit nu in een nieuwe fase. Een fase die begint met steeds maar twee slokjes veiligheid bij mama willen drinken om dan weer verder te gaan met de omgeving bestuderen. Ook komt nu het steeds willen wisselen van borst voor en het dan testen-of-de-melk-daar-anders-smaakt. En natuurlijk komt ook in deze periode het praten met volle mond (auw!).
In dit fantastische stadium bevind ik mij nu met mijn tweelingschatjes. Onze borstvoedingsmomenten lijden daar niet onder. Niet thuis, maar zeker ook niet buitenshuis. De onzichtbaar-voeden-norm prevaleert bij mij nooit boven het vervullen van de behoeftes van mijn zuigelingen die volstrekt normaal sociaal menselijk gedrag vertonen.
Een volwassene die zijn bord eten in één keer leeg schrokt zonder zijn omgeving een blik waardig te gunnen, vind ik bijzonder onbeschoft en onbeleefd. Gelukkig zijn mijn kinderen nu al beter (borst)opgevoed.