In de eerste feministische golf bevochten vrouwen hun keuzevrijheid en kiesrecht. In de tweede feministische golf werd het recht op deelname aan hoger onderwijs en openbaar bestuur geëist.
Nu, in de derde feministische golf staan voornamelijk zelfontplooiing, keuzemogelijkheden en gebruiken uit nieuwe culturen in onze maatschappij op de voorgrond (vrij naar wikipedia).
Toch wordt er daarnaast ook op andere gronden voor keuzevrijheid ‘gevochten’. Bijvoorbeeld het recht om als moeder zelf de keuze te maken om wel of niet te werken. Of het recht om borstvoeding te geven.
Het gaat hier niet over het voedingsrecht van je pasgeboren baby. Hoewel, wanneer je vanaf het begin kunstmatige zuigelingenvoeding geeft, word je dáár op aangekeken. Maar wanneer de baby een paar maanden oud is en je een succesvol borstvoedingsduo bent geworden, kun je als voedende moeder rekenen op een flinke dosis kritiek. Van familieleden uit een oudere generatie met alle bijbehorende kennis en fabels uit die tijd. Collega’s die het erg storend vinden dat je wéér moet kolven. En ook als je lekker op een terrasje zit met een vriendin en je dreumes wel een slokje moedermelk wil, kun je rekenen op rode wangen en hardnekkig afgewende gezichten. Met een beetje pech word je door de ober vriendelijk doch dringend verzocht om je in een donker hoekje terug te trekken of, nog erger, het toilet op te zoeken.
Maar de meeste voedende vrouwen laten dit niet meer gebeuren. Steeds beter laat de voedende vrouw horen hoe normaal het is om borstvoeding te geven. Via sociale media worden foto’s van kinderen aan de borst gedeeld. Ook bekende vrouwen in binnen- en buitenland laten de wereld weten dat zij hun kind met de borst voeden én dit de normaalste zaak van de wereld vinden. Doutzen Kroes doet dit door mooie familiefoto’s op twitter te plaatsen. Nicole Trunfio prijkt met een glamourshoot op de cover van de Australische Elle. Of een foto Kourtney Kardashian op Instagram waarop zij al kolvend in een uitdagende houding poseert.
Een dogma te veranderen van ‘abnormaal’ naar ‘normaal’ is niet makkelijk. Het kost veel tijd en energie van de voorstanders van normalisering van borstvoeding. Maar hoe vaker je iets ziet, hoe normaler het wordt. Door het blijven delen van foto’s en door te voeden in het openbaar, kan en zal borstvoeding uiteindelijk weer de normaalste zaak van de wereld zijn. Ook de oprichting van stichting Melkpunt, en het groeiende aantal artikelen over borstvoeding in de reguliere kranten zijn daar een signaal van. Een recent onderzoek van TNO concludeert dat de vrouwen die de eerste obstakels overwinnen en een goedlopend borstvoedingsteam vormen met hun kind, langer doorgaan met voeden.
Ook het aantal borstvoedings- en mamacafé’s groeit nog steeds. Daarmee wordt buitenshuis voeden steeds meer gestimuleerd en wordt tegelijk een stilzwijgend signaal aan de maatschappij afgegeven.
Of een moeder nu voedt met een cover of met een vlugge beweging haar baby aanlegt in alle openheid… omstanders herkennen in de handeling dat de moeder borstvoeding geeft. Hoe vaker ze dat denken, hoe normaler het wordt. Uiteindelijk.
- Reageren? Dat kan op de Facebookpagina van Kenniscentrum Borstvoeding