Ik lig nog lekker verkreukeld en warm onder het dons. Maar als ik wat later echt wakker word weet ik dat het een droom was…
Het is tweede kerstdag en we zullen op bezoek bij de twee zussen van Pien en haar pa en ma. Niet dat ik me daar nu zo op verheug, dat zou een unicum zijn. Ik heb me nog nooit verheugd op het weerzien met mijn schoonfamilie. Maar nu, nu heb ik er op de een of andere manier wel zin in. We hebben twee verrassingen in petto: de auto is de deur uit en we gaan op de bakfiets, mét ons kleinste humpiedumpie natuurlijk! Ik glimlach, hmmm. Want ik denk ook aan dat nieuwe zwarte shirt van Pien. Da’s een hele handige.
Gisteren hebben we lekker niet sociaal gedaan. Pien en ik zijn gewoon thuis gebleven met de twee kleintjes. Zij en een goed boek kunnen samen uitstekend cocoonen bij de hete kachel naast de kerstboom. De kindjes waren rustig en tevreden, en dan is mams dat vanzelf ook 😉 De tweede, ons humpiedumpie van goed vijf maanden, slaapt relatief veel, pruttelt af en toe en drinkt elke dag weer zijn buikje superrond met warme voedzame moedermelk. Een genot om naar te kijken.
Maar vandaag wordt anders. Zo, humpiedumpie heeft inmiddels zijn eerste slok op. Nu zijn we zelf aan de beurt en gaan we eerst eens rustig en uitgebreid ontbijten met lekkere broodjes, warm kerstbrood en sap en koffie. Dan nog effies voeden en dan, ja dan wordt het serieus.
Ik schreef het al over mijn schoonfamilie, ik heb het niet zo op ze. Pien geeft nu vijf maanden de borst, ons humpiedumpie groeit er uitstekend op. Zien ze dat dan niet? Ze zeuren al twee maanden over hapjes! En opa en oma willen oh zo graag dat ons menneke komt logeren!! Hoe bedenken ze het?! Oh ja, en als ons Pien wil voeden, dan kunnen ze daar dus niet tegen. We zijn toch geciviliseerd, roepen ze in koor. En vervolgens keren ze zich af. Weg toeschietreflex! dus ja, dan kan ons Pien het wel schudden, en ons humpiedumpie al helemaal. Jammer hoor. De vorige keer dacht ik, ik ga er voorzichtig over praten. Ik neem een paar goeie links mee. Kunnen ze ‘ns lezen hoe de tijden veranderen. Nou, ik kwam van een koude kermis thuis. Mmpff!
Maar nu. Nu heeft Pien zo’n handig borstvoedingsshirt gekocht. Van zwarte soepele stof, echt geschikt voor feestelijke gelegenheden zoals Kerst en bezoek aan schoonfamilie. Hij staat haar prachtig! Ik zie het er niet aan af dat het een speciaal (borstvoedings)shirt is. Een laagje stof omhoog en ons humpiedumpie kan makkelijk happen. Ze hebben van de week al een paar keer met het shirt geoefend en Pien is er helemaal blij van geworden. Het idee dat ze kan voeden, in het openbaar, en dat toch niemand het hoeft te merken, of aanstoot kan nemen aan het zicht op een stukje van haar bloot. Zou ze nu toch geciviliseerd zijn?
Fijne kerst 😉