Ouders van Nu of Nooit meer

Mijn moeder zei altijd: “Niet aan storen Lena.”
Dat zat zo: onze werkster Lena stoorde zich aan ons omdat wij kinderen de boel altijd vies maakten en de draadomroep keihard zetten. We wisten dat ze dat niet fijn vond. Heerlijke krengen waren we.
‘Niet aan storen Lena,’ zoeft nog dagelijks door mijn hoofd. Bij mij geen kinderen meer die de boel smerig maken of mij trachten te pesten met oorverdovend radiogeluid. Maar dat neemt niet weg dat er genoeg zaken zijn waar ik me druk over kan maken.

Hoog op de lijst stoorzenders prijken de kunstvoeding- en potjesvoedingfabrikanten. Het begon al bij de publicatie van mijn eerste boek toen mij werd gedreigd met een proces want ik had negatief over potjesvoeding geschreven. Niet aan storen Lena, dacht ik. En ik schreef vrolijk verder.

Andere stoorzenders zijn de tijdschriften voor jonge ouders, bomvol reclame voor onzinproducten ‘“ denk ik met mijn boerenverstand ‘“ en artikelen die in feite niets anders zijn dan paginagrote advertenties. De redacties zijn niet objectief en niet onafhankelijk; ze krijgen bakken geld van de kunstvoedingsindustrie. Ze kúnnen gewoonweg niet het doel hebben ouders eerlijk voor te lichten over wat nu werkelijk gezonde voeding voor jonge baby’s is.

Laatst weer zo’n artikel in Ouders van Nu*: ‘Eten uit een potje ‘“ slim of slecht?’ Aan het woord zijn drie vrouwen, de één communicatiemanager van Nutricia, de ander directeur babyvoeding van Nestlé en de derde woordvoerder van het Voedingscentrum; drie partijen waarvan er geen een belangeloos is. Ze geven hun mening over de voor- en nadelen van kant-en-klaar potjeseten voor baby’s vanaf vier maanden.

De dames keuvelen met elkaar over potjes, smaak en kwaliteit. Het artikel is gelardeerd met slinkse uitspraken: “Een appel in de winkel hoeft niet aan speciale regelgeving te voldoen, terwijl er extreem strikte richtlijnen zijn voor appels die gebruikt worden voor het maken van babyvoeding.” “Ik ga liever een uur spelen met mijn kind, dan een uur in de keuken staan.” “Pasgeboren baby’s hebben een voorkeur voor zoet, daarom zijn de potjes afgestemd op de smaak van moedermelk.” (Lees: daarom is er suiker aan toegevoegd -SK.)

Nog meer dan in het artikel word je als jonge moeder door de hoofdredactrice in het voorwoord op het verkeerde been gezet. Yolande de Best-Meijer: “Van mij geen kwaad woord over potjes!” En: “Zeker na mijn bezoek aan een fabriek waar deze babyconserven werden gefabriceerd, was ik ervan overtuigd dat ik het zelf nóóit zo goed zou kunnen doen.”

Het artikel, voorafgegaan door het voorwoord, zet je volkomen op het verkeerde been. De hoofdredactrice lucht haar hart en is blij dat er fabrikanten zijn die het beter kunnen dan zij zelf. De dame van het Voedingscentrum relativeert de verkooppraatjes van de twee anderen waarmee de suggestie gewekt wordt dat het best wel klopt wat je leest.

Nee, nu geen fijne discussie en argumenten voor of tegen potjes. Geen redevoering over de invloed van multinationals op ons koop- en eetgedrag. En ook geen informatie over de natuurlijke manier van bijvoeden. Daar is een prachtig forum voor om dit soort zaken te bespreken.

“Niet aan storen Lena,” denk ik. Niemand die je verplicht deze bullshit tot je te nemen. En wil je een daad stellen? Wel, doe dan wat vele andere moeders ook al deden: zeg het abonnement op, glimlach en denk nog eens aan Lena. Hoef je je nooit meer te storen.

Hier uw advertentie?

Neem vrijblijvend contact met ons op voor de mogelijkheden

Gerelateerde artikelen