Ik ben trots op de papa van mijn kinders! In de eerste plaats natuurlijk omdat hij hun vader is, een heel leuke vader bovendien. Maar deze week vertelde hij me een anekdote, waardoor ik weer een nieuwe kant van hem ontdekte. Hij blijkt namelijk ook nog eens een uitstekende borstvoedingsvoorlichter te zijn.
Tijdens een gezellige bijeenkomst van de plaatselijke toneelvereniging ving hij het volgende gesprek op:
“Mijn paar weken oude kleindochtertje komt niet genoeg aan. Volgens het consultatiebureau heeft mijn schoondochter te weinig melk.”
“Tja, dan stapt ze toch over op de fles?”
“Nou, het consultatiebureau adviseerde bijvoeden met flesvoeding, elke vier uur. Vijf keer per dag zit ze nu te voeden, eerst met de borst en dan nog met de fles.”
“Tjonge, wat een gedoe, laat haar lekker overstappen op de fles, dan heeft ze misschien aan vier voedingen per dag genoeg.”
Op dit punt greep manlief in. Met alle borstvoedingskennis die hij in de loop der jaren heeft opgedaan, legde hij uit dat ‘te weinig melk’ een kwestie is van vraag en aanbod. “Hoe vaker je aanlegt, des te meer melk je gaat maken.” Ook wist hij de vrouwen te vertellen dat vijf keer per dag voeden veel te weinig is voor een paar weken oude baby. Voeden op verzoek, adviseerde hij de bezorgde oma. Verbaasd keken de vrouwen hem aan. ‘Hoe weet jij dat nou?’
Trots vertelde hij dat zijn kinderen, na een moeilijke start, allebei jarenlang borstvoeding hebben gekregen. “Dus vooral niet stoppen, hoor.” voegde hij er nog aan toe. “Lekker doorgaan zolang moeder en kind het prettig vinden!”
Als hij mij de anekdote vertelt, val ik bijna van mijn stoel. Is dat dezelfde man die ik een paar jaar geleden aan zijn haren naar de borstvoedingscursus moest slepen, omdat Ãk zo graag goed voorbereid aan de borstvoeding wilde beginnen? Die het na de cursus ‘ die inderdaad wel tegenviel ‘ al helemaal gehad had met het onderwerp borstvoeding?
Stiekem heb ik altijd al geweten dat hij een groeiend voorstander van borstvoeding is, al liet hij zich er misschien niet zo duidelijk over uit. HÃj was immers degene die in de kraamweek de fopspeen uit het mondje van onze zoon weerde en later het voeden op verzoek mogelijk maakte, altijd, zowel overdag als ‘s nachts. Ook verdedigde hij onze borstvoeding tijdens bemoeienissen van familieleden die dachten het beter te weten. En natuurlijk gaf hij vol overtuiging zijn zoontjes meerdere keren per dag mijn kostbare afgekolfde melk toen ik weer aan het werk was. Ach, eigenlijk schuilt er al die tijd al een prima borstvoedingsvoorlichter in hem.
Een man om trots op te zijn!