Poep in de luier

Het moet niet gekker worden, denk ik. Ik luister met stijgende verbazing naar het verhaal van een jonge moeder. Haar kindje drinkt zich ondertussen lekker vol.
Drie gezondheidswerkers, de verloskundige, de verpleegkundige op de kraamafdeling en de kraamverzorgende hadden haar alle drie te verstaan gegeven dat ze haar kindje strikt om de zoveel uur moest verschonen.
“Om de drie uur.” of “Om de vier uur en dan wel dikkere luiers gebruiken.”, was de boodschap.
Die regelmaat zou haar helpen om haar ding te kunnen doen en zo zou ze haar kind niet verwennen. En als het dan even huilde, een half uurtje of zo, dan was dat ook niet erg.

Wat is hier nu weer aan de hand, vraag ik me af. Een paar weken eerder, op een congres over borstvoeding, had ik me ook al eens achter de oren gekrabt toen ik hoorde over een dergelijke dwingende regelmaat. Vertwijfeld had ik mijn buurvrouw op het congres aangekeken. Zij snapte er eveneens geen jota van.

Zou het echt zo zijn dat de moeder van nu een dergelijke strenge regelmaat nodig heeft? Heeft zij misschien haar moederinstinct verloren? Waar schort het aan? Zijn we -en masse- de weg een beetje kwijt in deze haastige samenleving waar veel meer moet dan de tijd ons toelaat?
Ik blijf gissen naar het waarom sommige gezondheidswerkers een dergelijke dwingende regelmaat prediken. Het lijkt wel of we terug zijn in het Victoriaanse tijdperk.

Ik vind het rigide, overdreven en bizar. Als je kind toch gepoept heeft dan geef je dat wurm toch een frisse nieuwe luier? Dan laat je hem toch niet meuren omdat het nog niet ‘tijd’ is? Zou een ‘om-de-drie-uur-verschoon-schema’ moeders werkelijk helpen om structuur, rust en regelmaat te vinden?

Hebben we niet veel meer behoefte aan gewoon rust en simpel tijd voor de dingen? Een jaar of zo voor elk kind? Kan je lekker tutten, veel bij elkaar zijn om te voeden en te genieten van dat eerste jaar van je hummeltje.

Ja denk ik, als een moeder en haar kind veel bij elkaar zijn komt het heus wel goed. Dan raken ze wel aan elkaar gewend en dan komen de oerinstincten vanzelf wel bovendrijven. Dan krijgt het slapen een kans, dan krijgt de borstvoeding een kans, dan worden de billetjes niet rood meer van de poep en dan krijgt later de ‘eigen-regie-bijvoeding’ ook een kans. Want daar gaat het toch om. Om kansen voor de eigen ontwikkeling. Om echte tijd voor elkaar.

Hier uw advertentie?

Neem vrijblijvend contact met ons op voor de mogelijkheden

Gerelateerde artikelen