Onlangs sprak ik met een buurvrouw die op televisie een documentaire over borstvoeding had gezien. De aanleiding van de documentaire was een Engelse vrouw die een proces verbaal had gekregen omdat ze in het park borstvoeding gaf aan haar baby. In de documentaire kwam onder andere een moeder aan het woord met een tweeling van twee jaar aan de borst. Mijn buurvrouw sprak haar afschuw hierover uit. Niet over het proces verbaal, maar over het feit dat een moeder haar peuters aan de borst voedde.
Voorzichtig bracht ik in dat de WHO adviseert dat kinderen tot minimaal twee jaar borstvoeding krijgen. Dat wist zij niet. Desondanks was de afkeer duidelijk. Borstvoeding is in haar optiek alleen voor kleine baby’tjes. Ik vertelde haar over de voordelen van borstvoeding in ontwikkelingslanden ten opzichte van kunstvoeding en dat twee jaar voeden daar, maar ook bij ons, heel goed is. Haar afkeer was nog steeds aanwezig en ze eindigde haar betoog met de zin: ‘Gelukkig zijn wij hier in Nederland een stuk gecultiveerder’. Dit leek mij niet het juiste moment om te vertellen dat Mare van ruim twee ook aan de borst drinkt.
Ik begin me steeds meer op te winden over de documentaire. Was het de bedoeling om positieve aandacht aan borstvoeding te geven? Dan is die opzet mislukt, gezien de geschokte reactie van mijn buurvrouw. Het portretteren van een dikke, slonzig uitziende moeder met op dat moment twee peuters aan de borst is duidelijk niet een goede marketingstrategie voor borstvoeding aan peuters. Ik vraag me af hoe mijn buurvrouw had gereageerd als daar een succesvolle zakenvrouw in mantelpakje haar peuters had zitten voeden. Ik vermoed anders. Positiever.
Een poos geleden was er een andere documentaire op televisie waarin een meisje van zeven jaar oud bij haar moeder dronk. Deze documentaire leidde tot ontzetting en ophef. Dan kan Katherine Dettwyler nog zulke mooie boeken schrijven over een natuurlijke speenleeftijd tussen twee en zeven jaar oud. De meerderheid van de bevolking vindt borstvoeding geven aan peuters walgelijk. Hoe kunnen we dit ooit doorbreken?
Volgens mij kunnen rolmodellen hier een belangrijke rol in spelen. Een soapie die haar dreumes voedt op TV, een interview met een BN-er in een tijdschrift die vertelt dat haar peuter ‘s nachts een slokje bij haar drinkt. Het programma ‘Hoe word ik mama in Amsterdam-Zuid’ had Bridget Maasland kunnen portretteren als zij een voorlichtingsavond van VBN bezocht. Helaas is dat niet gebeurd. Want zulke dingen kunnen de publieke opinie veranderen.
Borstvoeding aan peuters heeft gewoon een flitsende reclamecampagne nodig, vergelijkbaar met die van Heineken of Albert Heijn. Zodat het straks net zo gewoon is als winkelen bij de HEMA. En hopelijk staan er in de toekomst rolmodellen op die borstvoeding aan peuters een warm hart toedragen en dit ook publiekelijk willen uitdragen. Ik ben benieuwd wanneer deze toekomst werkelijkheid wordt.