Slaap(middel)

“Laat haar lekker tussen jullie in slapen.” Verbaasd keken wij onze Surinaamse kraamverzorgster aan. Onze dochter Lente was die ochtend geboren en de kraamverzorgster stond op het punt ons alleen te laten voor de avond. We sputterden nog iets van: “Maar dat is toch gevaarlijk.” Dit pareerde ze resoluut en ze voegde er zelfs nog aan toe dat het heel natuurlijk is.
Die week daarvoor lagen de kleertjes maat 50 gewassen in de kast. We waren er klaar voor: de familiewieg was opnieuw bekleed en stond vol verwachting klaar in onze slaapkamer. We keken ernaar en fantaseerden. Wie zou daar straks in gaan slapen? We hadden er geen seconde bij stilgestaan dat we onze baby ook bij ons in bed konden nemen.

De eerste nacht na de geboorte lag de kleine Lente dus tussen ons in. En is vervolgens zo‘™n tweeënhalf jaar bij ons in bed blijven liggen. Of het nu door die opmerking van die Surinaamse kraamverzorgster is gekomen, weet ik niet. Maar wij zijn samenslapers geworden. En we genieten ervan. Vele avonden hebben we verliefd naar onze dochter gekeken als we bij haar in ons bed kropen.

Maar gemakkelijk was het eigenlijk niet om overtuigd samenslaper te worden. Op het consultatiebureau hingen enge posters. Je zag een klein kindje verdwijnen onder een groot dekbed tussen papa en mama in. Daar maakten we ons eerst zorgen over. Dus zorgden we ervoor dat ze iets hoger lag op een aankleedkussen. Later bouwden we een zogenaamde co-sleeper. Een geniale uitvinding. En dan de rare blikken of opmerkingen van onze kennissen en collega’s als we vertelden dat onze dochter bij ons op de kamer, ja zelfs in ons bed lag. “Zo verwen je haar te veel. Dan blijft ze altijd bij je in bed liggen.” Of: “Dat is toch te gezellig voor haar.” Maar wat is er mis met gezellig? Mijn man en ik vinden het toch ook gezellig om bij elkaar te liggen. Waarom moet zo’n klein baby’tje dat negen maanden in de warmste en veiligste omgeving heeft vertoefd, dan apart op een kamer liggen?

Ik verdiepte me in het onderwerp samenslapen en las dat het heel normaal is in veel delen van de wereld. Baby’s een eigen kamertje geven is een typisch westerse (materiële) gewoonte: je hebt genoeg ruimte en geld om je kind een eigen kamer te geven. Ik las ook dat een moeder door haar instinct niet op haar kind gaat liggen. Dat is precies wat ik merkte. Elk klein geluidje of beweging maakte me wakker en ik legde Lente meteen aan. Tevreden sliep ze weer door zonder echt wakker te zijn geworden. En weet je wat het mooie is: je wordt zelf ook slaperig wanneer je borstvoeding geeft. Vaak voelde ik mezelf alweer terug in slaap vallen terwijl zij nog aan het drinken was . Moedermelk: een natuurlijk slaapmiddel voor moeder en kind.

Samenslapen is niet alleen goed voor de nachtrust van het hele gezin, het is bovenal goed voor de borstvoeding. Doordat je de hele nacht dicht bij je baby slaapt, kun je voldoen aan zijn behoeftes. Onderzoek heeft uitgewezen dat baby’s die ‘s nachts bij hun moeder kunnen drinken een heel groot deel van hun voeding uit de nachtvoedingen halen . Moeders houden hierdoor hun melkproductie beter op peil en ze geven daardoor vaak ook langer borstvoeding. Wat wil je nog meer?

Lente van drieënhalf slaapt inmiddels al een jaar op haar eigen kamer. Eerst kroop ze halverwege de nacht nog wel eens tussen ons in. Maar sinds een paar maanden blijft ze de hele nacht in haar eigen bedje. En eigenlijk vindt mijn man dat wel jammer: hij vond het wel gezellig zo’n lief klein meisje dat zich tegen hem aan nestelde. Gelukkig ligt haar kleine zusje Mare van één jaar nog naast ons; de halve nacht aangekoppeld en volop genietend van een oneindige melk- en slaapbron.

Hier uw advertentie?

Neem vrijblijvend contact met ons op voor de mogelijkheden

Gerelateerde artikelen