Mats is moe, erg moe. Het is dan ook een lange ochtend in de stad geworden. Even een kopje thee met een vriendin en haar dochtertje bij Donner, voor Mats een boekje van Kikker kopen en voor mij een mooi leesboek. Dat was het plan, maar het was gezellig en dus winkelden we nog wat langer door.
Ik ben ook moe, er zijn veel mensen in de stad. Op de Coolsingel is het druk tijdens de lunchpauze. Ik verlang naar ons huis, lekker op de bank Mats voeden en een koud glas sap voor mezelf.
Mats zit al een uurtje in mijn Inka-draagdoek, lekker voorop tegen mij aan. Hij vindt het gezellig, kijkt om zich heen en wijst alle duiven aan die hij ziet. Meestal draag ik hem eigenlijk op mijn rug. Dat is fijner nu hij met zijn veertien maanden toch al ruim elf kilo weegt. Maar nu niet, want hij wil drinken: ‘Ditdiddit’ en hij trekt aan mijn trui.
We lopen in de winkelstraat en ik duw met mijn hand langs mijn kleding, binnen in de doek, mijn truitje omlaag en zachtjes mijn linkerborst omhoog, zodat hij kan aanhappen. Dat doet Mats graag. Met een stoot hapt hij en duwt zijn hoofdje schuin tegen mijn borst en kijkt over de rand van de doek verder naar de duiven.
Ik vind dit fijn: het waterige lentezonnetje schijnt, ik loop in de stad met allemaal mensen om mij heen en Mats drinkt de heerlijkste melk van de wereld en is helemaal onzichtbaar. We zijn een mobiel melkteam. De Koopgoot uit, rechtsaf de Lijnbaan op. Ik strijk met mijn rechterhand over zijn ruggetje, mijn linkerhand ondersteunt mijn borst. Ik kus Mats op zijn zachte haartjes. En niemand ziet dat hij bij mij drinkt.
Dan schiet ik toe en niet een klein beetje ook. Ik denk: niet loslaten, Mats, niet nu, dan wordt het een natte boel hier in de doek. Allebei mijn borsten beginnen nu te tintelen en ik voel de melk flink stromen. Mats was een beetje in slaap gedommeld, maar dit natuurgeweld maakt hem wakker. Gelukkig, hij heeft dorst en blijft drinken.
Hij haalt adem door zijn neusje, drinkt een slok melk, ademt uit, drinkt een slok. Mats is verkouden, dus gaat het allemaal met wat meer moeite en geluid gepaard dan anders: snuif, slok, kreun, slok, snuif, slok, kreun. Mijn melk blijft komen en Mats blijft drinken. Hij moet wat harder zijn best doen om het bij te benen: snuif, slok, kreun, slok, snuif, slok, kreun.
Dan de Lijnbaan af, links de Korte Lijnbaan op, naar het Schouwburgplein.
Nog steeds erg druk hier en Mats drinkt door. Ik voel een druppeltje melk langs mijn linkerhand lopen, langs mijn pols mijn mouw in. We lopen naar het Centraal Station, in het zonnetje midden tussen de mensen.
Niemand ziet dat Mats drinkt, terwijl hij lekker in de doek tegen mij aan zit.
Snuif, slok, kreun, slok, snuif, slok, kreun.
Maar, zou iemand het horen?