Ik stop!

column266.jpgWat is dat toch? Wat is dat toch dat ik ondanks alle tegenslagen doorga om mijn kind moedermelk te blijven geven?
Wat is dat toch… dat ik me buitengewoon uitzinnig gelukkig kan voelen, met mijn kind aan de borst. Haast euforisch. Tot het huilen van geluk aan toe! Maar dat ik me daarnaast ook vreselijk kan opwinden wanneer het niet lukt. Dat ik in staat bent om eens even flink met de deur te gooien. Of een bord door de kamer te willen fris-beeën. Agressieve gevoelens krijg uit onmacht, wanhoop en frustratie…
Ik heb bij mijn beide kinderen veelvuldig in de laatste modes gestaan, en nog is dit regelmatig het geval. Veel voedingsmomenten verlopen onrustig, pijnlijk en dramatisch. Niks geen roze wolk. Vanaf dag één spelen er allerlei factoren mee waardoor het regelmatig onweert bij ons.
Factoren die moeder natuur ongevraagd aan ons heeft toegekend. Ik doel daarbij op: het KISS syndroom, heupdysplasie, chronische candida, eerst hyperlactatie, toen plotseling een lage productie, te laat gediagnosticeerde korte lipriem, domperidongebruik… En daarbij kamp ikzelf met lichamelijke problemen die de borstvoeding nóg complexer maken.

Ondertussen heb ik een vriezer vol moedermelk uit mijn tandemperiode waarin ik kampte met hyperlactatie. Verder heb ik een eigen merk paddenstoelensoep op de markt gebracht wegens een overvloed aan schimmels. Ik heb het woord ‘KISS‘ van een andere kant leren kennen dan enkel en alleen ‘the french kiss’. Tevens ben ik een wandelende apotheek, die dagelijks een nieuwe voorraad schimmelwerende middelen tot zich mag nemen. En sinds kort voeg ik aan mijn ervaringen een wit pilletje toe, waarvan de bijwerking mogelijk een degelijke en noemenswaardige productie tot gevolg heeft.

‘Waarvoor doe ik dit? Hoe lang houd ik dit nog vol? Wie doe ik hier een plezier mee?’
Deze vragen passeren regelmatig de revue. Zo vaak tier ik hier door het huis en roep: ‘Ik stop!’ En stel ik mezelf opnieuw dezelfde, steeds terugkerende vraag: Waarom wil ik dit?

Blijkbaar vind ik steeds weer de kracht om het opnieuw aan te gaan. Telkens weer besluit ik mijn prachtige dochter opnieuw de borst aan te bieden. Elke slok die ze binnenkrijgt, is goud waard. De schaarse gezellige en fijne momenten koester ik. Haar prachtige ogen, die mij aanstaren met een ondeugende glinstering. Ik geniet van de nachtvoedingen, die als enige altijd rustig verlopen. Ze mogen van mij uren duren! Zo intiem, zaligmakend en bevredigend.

Dit is het moment dat veel borstvoedende moeders regelmatig beschrijven: rust, harmonie, eenheid… Wij kennen dat moment nauwelijks, behalve dan in de nachtelijke uren. Maar blijkbaar zijn onze momenten bijzonder en helend genoeg dat ik er voor kies om te blijven voeden. Ik ga ervoor! Ik blijf ervoor gaan!
Mijn dochter is het waard om voor te vechten, elke dag opnieuw.

Never give up. This may be your moment for a miracle.

Hier uw advertentie?

Neem vrijblijvend contact met ons op voor de mogelijkheden

Gerelateerde artikelen