Struisvogelpolitiek

Mensen zijn net struisvogels. Zij kunnen flink met hun kop in het warme zand schurken, zonder de vervelende waarheid onder ogen te willen zien. Tenminste, ik denk dat de meeste mensen het zijn. Ikzelf in elk geval wel. Ik heb een hekel aan pijnlijke behandelingen bij de tandarts. De afgelopen weken ben ik met deze zwakheid van mezelf flink geconfronteerd, omdat ik veel pijn had aan mijn kaak na een wortelbehandeling. Als ik er weer eens goed onder handen ben genomen vind ik mijzelf best zielig. Vervolgens beloon ik mijzelf door het komende jaar geen vervolgafspraak meer te maken.
Dat bevalt mij dan zo goed dat ik pas weer ga als de pijn van een nieuwe kwaal vele malen erger is geworden dan de tandartsangst. Echte struisvogelpolitiek: ‘het niet willen zien van gevaren of noden’, aldus het woordenboek. In mijn geval zie ik liever niet het gevaar van ernstige tandproblemen met als ultieme nachtmerrie een kunstgebit. Mijn verlangen naar gezonde tanden en kiezen schuif ik liever naar de achtergrond.

Er zijn meer situaties te bedenken waarin mensen zichzelf goed voor de gek kunnen houden als het om hun eigen gezondheid gaat. Bijvoorbeeld blijven roken of te veel eten. De gevaren van roken en overgewicht zijn bekend. Iedereen heeft wel het verlangen om schone longen te hebben en een normaal postuur. En toch zijn veel mensen niet in staat om hun levensstijl te veranderen.

Ook het niet geven van borstvoeding aan een kind lijkt op struisvogelgedrag. Het lijkt me toch dat de behoeften van een moeder en baby om nabijheid en warmte worden genegeerd. En dat de gevaren van kunstmatige zuigelingenvoeding niet worden gezien. Deze vorm van struisvogelpolitiek treft bovendien het kind dat geen keuze heeft.

Ik kom als verloskundige in mijn praktijk vrouwen tegen die wel graag borstvoeding willen geven, maar vastlopen in de uitvoering van hun plan. Ze raken verstrengeld in verschillende belangen. Ze zijn bang voor pijn, te weinig voeding of gebroken nachten. Of hun omgeving werkt niet mee en het lukt hen niet de omstandigheden naar eigen hand te zetten. De wil is er wel maar het doen is een brug te ver. Hoe komt het toch dat vrouwen in deze maatschappij de borstvoeding soms zo makkelijk op lijken te geven? Bovendien worden de raarste argumenten voor het mislukken aangevoerd, als een soort excuus lijkt het wel. Blijkbaar is de wetenschap dat borstvoeding het beste is niet genoeg. De belemmeringen die worden ervaren bij borstvoeding winnen het van de wens om een kind zelf te voeden.

Mensen worden geleid door twee drijfveren: angst en verlangen. Bij elke beslissing heeft er een de overhand.
Laatst zei iemand: “Het is beter je verlangen te bevrijden dan je angst te bestrijden”.
De angst om van alles en nog wat kan zo maar je goede voornemen te niet doen. Ook als je borstvoeding wilt geven is het belangrijk je verlangen te omarmen. En jouw verlangen is zeker het verlangen van je kind. Ga voor het beste voor beide, het beste voor moeder én kind. Laat je niet leiden door angsten of onmogelijkheden. Zorg voor goede support door je partner, familie en moedergroep. Dan slaag je erin je kop uit het zand te trekken.

Vrijdag heb ik weer een nieuwe afspraak bij de tandarts gemaakt.

Hier uw advertentie?

Neem vrijblijvend contact met ons op voor de mogelijkheden

Gerelateerde artikelen