Theepot, neus en borstvoeling

Ik weet nog goed hoe ik er naar uitkeek om te gaan ‘tandemen’ (het geven van borstvoeding aan kinderen van verschillende leeftijd). Het leek mij een heel tedere ervaring je beide kinderen zo intiem bij je te hebben. Ik was in verwachting van Roos en merkte dat Thijs van zo’n dertien maanden mijn borsten nog zo hard nodig had. Het werd rond de vierde maand wel steeds gevoeliger en pijnlijker en ik produceerde duidelijk minder melk, maar wilde nog niet stoppen met het voeden, wat ongetwijfeld heel veel strijd met zich meegebracht zou hebben voor ons kleine manneke van bijna anderhalf.
Toen Roos geboren werd, heb ik Thijs (toen 22 maanden) ook bij me op bed genomen en hen allebei tegelijkertijd gevoed. Omdat beide borsten nu gestimuleerd werden en omdat de oudste behoorlijk krachtig kon drinken schoot de melk nu aan twee kanten heel hard toe. Ik zag en hoorde Roos ineens veel meer ‘klokken’. Ik vond het gevoel heel erg overweldigend, vond het heel bijzonder, maar was er niet direct laaiend enthousiast over.

Thijs kon nog moeilijk op zijn beurt wachten, en ook ‘s nachts was hij gewend nog meerdere keren bij mij te drinken. Overdag was hij nog redelijk af te leiden maar ‘s nachts werd dat een heel stuk ingewikkelder. Papa moest de volgende dagen werken. Met zijn viertjes hadden we allerlei slaapcombinaties geprobeerd, verdeeld over twee slaapkamers, maar papa kreeg Thijs ook niet stil. Het was jammer voor onze oudste, maar het elke voeding ‘verplicht’ tandemen ging mij nogal tegenstaan.
De voeding rond zeven uur in de avond om in slaap te vallen heeft Thijs nog jarenlang gekregen. Zijn laatste voeding kreeg hij ongeveer toen hij 3½ jaar was, ik kan het me niet eens meer herinneren, het is heel rustig afgebouwd. Dan weer een dagje niet, dan weer wel. Heel geleidelijk en eigenlijk vind ik het ook wel mooi dat ik het niet meer precies weet, het is kennelijk naar ons beider behoeften gegaan, hoewel het initiatief bij mij lag. Hij accepteerde het soms wel en soms niet; dan kreeg hij de borst nog eventjes, bijvoorbeeld drie (of tien) tellen: ‘Een, twee, drie!’ en dan koppelde ik hem los. Zo schipperden we heen en weer tussen onze behoeften. Een aantal maanden nadat hij gestopt was kon hij zich nog goed herinneren dat hij bij me heeft gedronken, het leek me heel leuk als hem dit de rest van zijn leven nog bij zou blijven. Borstvoeding noemde hij (onbewust) heel toepasselijk ‘borstvoeling’. Mijn tepel heeft hij vroeger ‘theepot’ genoemd, een veel logischer woord voor zo’n tuutje waar wat drinken uit komt.
Nu hij ruim zes jaar is weet hij niet meer bewust dat hij bij me dronk. Hij heeft nu zelfs ook een duidelijke afkeer van afgekolfde melk. Maar ja, hij wordt steeds groter en stoerder natuurlijk. ‘Mamamelk is voor baby’s.’

Toen Roos twee jaar en drie maanden was raakte ik in verwachting van onze derde. Zij heeft de eerste drie à vier maanden van de zwangerschap nog gedronken bij me, vooral ook ‘s avonds om in slaap te komen. Tijdens de nacht dronk ze ook meerdere keren, maar weer werden mijn tepels erg gevoelig en pijnlijk. Als ik ‘s nachts niet inging op haar behoefte om bij me te drinken, huilde ze eventjes hooguit een paar minuutjes en viel dan weer in slaap. Het afbouwen en stoppen is op mijn initiatief gebeurd, rekening houdend met wat zij aankon. Ik weet ook bij haar niet meer precies wat de laatste voeding was en hoe we die avondvoeding hebben afgebouwd. Volgens mij gebeurde dat op vakantie.
Ik vond het zelf erg prettig toen de kleine Sven geboren werd om mijn borsten alleen met hem te hoeven delen.

Roos is nu bijna 4½, zij heeft 2½ jaar bij me gedronken. Volgens mij was zij het die mijn tepel ‘neus’ noemde als ze hem tijdens het drinken losliet en onderzoekend bekeek.
Als ik nu wel eens wat afgekolfde melk over heb, vindt zij het nog heerlijk om het op te drinken uit een bekertje. Zo krijgt ze nog heel wat extra gezonde stoffen die nergens te koop zijn.

Sven is inmiddels 16 maanden. Hoe het afbouwen en stoppen bij hem gaat verlopen is voor mij dus een heel nieuwe ervaring, hoogstwaarschijnlijk niet beïnvloed door een zwangerschap of jonger baby’tje. Misschien voed ik hem wel langer dan 3½ jaar. Misschien nog wel als hij naar de basisschool gaat. Misschien zelfs ook nog wel als hij zonder zijwieltjes kan fietsen en zijn eerste zwemles krijgt…
Poeh… als dat maar gaat lukken voor zijn eerste brommer in de schuur staat.

Hier uw advertentie?

Neem vrijblijvend contact met ons op voor de mogelijkheden

Gerelateerde artikelen